Is een Europese en Libische samenwerking mogelijk?

Na jaren onzichtbaar te zijn geweest is Libië eindelijk zichtbaar geworden. Alleen nu is de uitdaging nog om het land te zien wie en wat het werkelijk is en niet datgene van wat we denken te zien vanuit Europa of Amerika. Daarbij gaat het niet alleen over zien, maar nog belangrijker horen, luisteren en zelfs leren.

Hulpvraag Ondertussen vraagt Libië al diverse jaren om hulp. Het lijkt alleen of het westen alleen kan denken aan militaire interventies en niet aan vrede. Borgen van vrede. Vrede en dan met name rust kost niet alleen tijd, maar ook inzet. Inzet dat een land als Libië, met zijn geschiedenis niet alleen kan. Hoe graag ze het ook willen, hoeveel kennis en middelen ze ook hebben, ondersteuning en vertrouwen is nodig.

Op dit moment is Libië volop in het nieuws vanwege de migrantenproblematiek. Veel wordt over hen gesproken, maar niet met hen. Gros van de smokkelaars zijn niet de Libiërs en de migranten helemaal al niet. Het probleem is in Europa groot, maar daar wordt het verdeelt. Libië, het land dat het al zwaar en moeilijk heeft, waar mogelijk 75% van de mensen te kampen heeft met depressie of andere mentale problemen, het gevoel heeft dat men altijd in een bedreigende situatie verkeerd, continu te maken heeft met druk van buiten. Zowel in politieke zin als bedreiging met aanslagen van bijvoorbeeld IS. Deze week bijvoorbeeld een gruwelijke onthoofding en elders een zelfmoordaanslag met daarbij 5 doden en 7 gewonden. Onrust tussen enkele stammen en intussen, intussen zijn de Libiërs ontzettend hard aan het werk om hun land stabiel te krijgen.

De VN is al enige tijd aan het werk om partijen bij elkaar te krijgen voor een overeenstemming. Een overeenstemming die zij niet voor elkaar krijgen. Ook andere activiteiten beoogd voor positieve ontwikkelingen in Libië lukken niet. Intussen zijn er alleen wel heel en heel veel positieve zaken gaande in Libië, waar de VN letterlijk niet mee wil samenwerken. Andere activiteiten die eerder !% van de kosten van de VN zijn dan 10% van de kosten die zij maken.

Als de ontwikkelingen gaan, zoals het nu loopt is de kans groot dat binnen nu en 2 maanden het land zijn eenheid terug heeft. Niet als zijnde een centraal politieke macht, maar wel de mogelijkheid om als eenheid te opereren richting bedreigingen van buiten. Waaronder migratie en IS. In de afgelopen maanden zijn vele groepen en partijen veel bij een ander geweest (zonder VN, want die wilde niet), meer en meer komt het gevoel dat men dichtbij een stabiel vertrouwensband zit. Men weet dat af en toe de onrust nog wel even terug zal komen, maar een stabiele situatie en verder opbouw lijkt dichtbij. Een centraal politiek partij,  is verder weg. Politiek dat komt wel. Nu is het tijd voor eenheid en gezamenlijk te kijken naar de externe druk en invloeden in het land om deze te stoppen.

Luisteren, kijken en overleggen De uitdaging van Europa is verder te kijken dan zijn eigen grens. Te luisteren en te kijken, maar nog belangrijker te overleggen met de anderen hoe SAMEN het probleem op te lossen is. Zal Europa dat durven? Nu vindt men elke keer een excuus. Men weet niet met wie te praten (waarom niet met allen). Wat als ze steun geven en dit voor andere doelen wordt ingezet (hoe zit het met vertrouwen). We hebben al genoeg aan ons eigen probleem (maakt samenwerken niet meer kans op een positief resultaat). Op dit moment en al vele jaren vraagt Libië om dringende hulp en ondersteuning. Zeker op het gebied van de migratie. Men weet dat men met betrekking tot IS op dit moment niets hoeft te verwachten. Waarom wordt er niet geluisterd naar de vraag? Waarom is er geen overleg? Waarom is er geen afstemming, geen communicatie of wat dan ook.

Kom op Europa, laat zien dat jullie ECHT een probleem willen oplossen en niet alleen een vermeend stukje probleem wat betrekking heeft op Europa.