Irma en Hugo’s schoenen

Er beginnen nu toch wel wat krakjes komen in de bewondering (zelfs van mijn meest linkse vrienden) voor Mark Rutte. Eerst was er de groepsimmuniteit die breed werd aangekondigd maar later toch geen oplossing bleek. Daarna moesten we in het OV ineens die voorheen, als nutteloos bestempelde mondkapjes gaan dragen. Vervolgens ging de corona-app niet door omdat de veiligheid niet kon worden gegarandeerd maar lagen al onze medische gegevens voor iedereen ter inzage bij het RIVM. De IC-bedden die we te weinig hadden en meer dan genoeg. Op straat moesten we net zoveel afstand houden als binnen maar er bleek slechts 1 op de 7000 besmettingen in de buitenlucht te ontstaan, hup open die terrassen.

Gisteren hadden we twee nieuwe mijlpalen in deze handicaprace ‘behangplakken tegen de wind in’. Een noodwet die zonder inmenging van het parlement ons grondrecht op vereniging kan opschorten en het door Nieuwsuur onthulde volkomen falende testbeleid. Er wordt maar een kwart tot een derde van de testcapaciteit gebruikt wegens de behoefte van het kabinet om alles centraal te regelen.

Testen, testen, testen was de oplossing. Misschien moeten we het kabinet eens wat beter testen. Of moeten we Irma niet meer naast Mark laten gebaren en Hugo’s schoenen verbieden. Dan zijn we minder afgeleid en zien we beter wat er werkelijk aan het gebeuren is.