In het ideale Palestina van de BDS hoeft niemand te verhuizen

Dit weekend vonden in heel Europa grote demonstraties plaats ter ondersteuning van de Palestijnen. Ook in Nederland kwamen duizenden op de been. Hieruit blijkt zonneklaar dat de steun voor de Israëlische zaak afbrokkelt. Dat blijkt ook uit de felle reacties op de sociale media. Terwijl de regeringen van de EU-staten – Nederland incluis –nog steeds pleiten voor een tweestatenoplossing, is dat voor een toenemend aantal burgers een gepasseerd station. Voor hen is er maar één uitweg: de oprichting van één enkele staat. Vers twee is hoe die er uit zou moeten zien. Op de demonstraties van afgelopen weekend was het “Allahu Akbar” niet van de lucht. In zulke kringen zal men het typerend vinden dat de witte media hun camera’s juist richtten op spandoeken met leuzen als: “ One state. Caliphate”. De Palestijnen zelf zijn sterk verdeeld: organisaties als Hamas of Islamitische Jihad streven een autoritaire godsstaat na, de concurrenten van Fatah niet of in ieder geval niet zo.

In Europa maakt de zogenaamde BDS-beweging de laatste jaren een sterke groei door. BDS staat voor Boycot, Desinvestering, Sancties. Het is een pressiegroep die Israël definieert als apartheidsstaat. Daarom moet het net zo aangepakt worden als destijds Zuid-Afrika. Met een economische, culturele en wetenschappelijke boycot. Op bedrijven wordt druk uitgeoefend om hun investeringen uit Israël terug te trekken. Tenslotte dienen er ook nog zo zwaar mogelijke sancties te worden uitgevaardigd. Het einddoel is de vestiging van een democratische staat met gelijke rechten voor joden en Palestijnen. Is deze staat een nationaal tehuis voor beide volkeren? Of geldt het burgerrecht alleen voor wie er op de dag van de uitroeping wonen? Dat zouden de inwoners zelf uit moeten maken.

Bij nader inzien heeft het wel wat, zo’n democratische staat die joden en Palestijnen tot een amalgaam maakt om maar eens een ouderwetse term te gebruiken. Als alle burgers gelijke rechten hebben, genieten zij ook bewegingsvrijheid op het totale grondgebied van de staat. Dan hoeft niemand te verhuizen. Dan hoeven de joodse nederzettingen op de Westbank niet te worden ontruimd. Dan kunnen van oorsprong Israëlische bedrijven en projectontwikkelaars overal zaken doen. Dat zal de snelle opbloei van Gaza zeker ten goede komen terwijl de al gestarte ontwikkeling op de Westbank extra impulsen krijgt. Het scheelt een hoop gedoe, zo’n enkele staat: je kunt het redden met één regering, één parlement, één bureaucratie en één leger. Het allerbelangrijkste blijft toch dat iedereen zich mag vestigen waar hij of zij wenst en dat niemand zo maar kan worden weggejaagd. Het probleem is natuurlijk wel dat zich erfgenamen zullen melden van burgers die in het kader van de Nakba onroerend goed verloren en dat nu terugeisen.

Ook daarvoor bestaat een oplossing: staan de erfgenamen op teruggave van dat bezit, dan worden de huidige gebruikers met ruimhartige sommen uitgekocht, voldoende om elders vastgoed aan te schaffen. Die erfgenamen kunnen natuurlijk ook zelf voor een danige compensatie te kiezen. Een zak geld om in een beter leven te investeren zal vaak genoeg een aantrekkelijker optie zijn. Een fonds daartoe dient uiteraard onderdeel te zijn van de nieuwe staat zodat psalm 133 realiteit wordt.

Hoe goed is het, hoe heerlijk als broeders bijeen te wonen! Goed als olie op het hoofd die neervalt op de baard. De baard van Aäron en neervalt op de hals van zijn gewaad. Als de dauw van de hemel die neervalt op de bergen van Sion Daar geeft de HEER zijn zegen. Leven voor altijd!

Oog in oog hiermee zullen organisaties als Hamas, Islamitische Jihad en al die joods fundamentalistische partijtjes wegsmelten als sneeuw voor de zon.

Het is toch mooi om zoveel loepzuivere idealisten te zien demonstreren voor vrijheid, democratie en het recht van mensen om te wonen waar ze willen zonder dat er gekeken wordt naar afstamming, godsdienst of wat dan ook.

Voor het overige ben ik van mening dat de toeslagenaffaire niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de kwestie rond het Groninger aardgas evenmin.