In de rij staan achter blikjesverzamelaars is goed voor zelfvoldaan Nederland

Je wordt de laatste tijd op straat meer dan vroeger met de zichtbare gevolgen van verarming geconfronteerd.

In de tram zat zaterdagmiddag een mevrouw met drie buitenmaats vuilniszakken vol blikjes en ander statiegeldspul. Bij het uitstappen voor de supermarkt, lukte het haar maar net die vracht de deur door te krijgen. Je moet bij de automaten één voor één invoeren. Ongetwijfeld zou de mevrouw voor lange rijen zorgen.

Er wordt de laatste tijd nogal gemord over de overlast die het statiegeld op blikjes veroorzaakt. Arme mensen graaien in afvalbakken om ze te bemachtigen. Dat leidt tot tonelen die je vroeger op de televisie zag in documentaires over arme landen: vuilnisrapers op de stortplaats. Ook ben je mooi de sjaak als blikjesverzamelaars je voor zijn bij het inleveren. Je kunt natuurlijk op het idee komen je lege flessen dan ook maar aan deze medemensen te geven en af te zien van de euro die jij misschien terug kan krijgen maar over die oplossing hoort men weinigen.

Je zag het aan die mevrouw in de tram af dat zij haar hele leven lang achterin de rij was gezet. Nu kwam zij aan de beurt terwijl de houders van klantenkaarten netjes met hun karretje moesten wachten, tot ze haar zaken had afgehandeld. Daar zat iets van rechtvaardigheid in. Je wordt de laatste tijd op straat meer dan vroeger met de zichtbare gevolgen van verarming geconfronteerd.

Dat is goed voor zelfvoldaan Nederland. Dan heeft het stof tot nadenken in de lange rij achter iemand die blikjes staat in te voeren in het kader van de strijd om het bestaan.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst  en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: Oppenheimer