In Catalonië leven we in voortdurende stress

U hebt wellicht gehoord dat er op 1 oktober 2017 in Catalonië een referendum over zelfbeschikking werd gehouden. Meer dan 2,3 miljoen mensen hebben toen gestemd (43 procent van de kiesgerechtigden) en 90,1 procent koos voor de onafhankelijkheid van Catalonië. Om te proberen het referendum te voorkomen stuurde de Spaanse staat 10.000 politieagenten. Hierdoor zijn toen meer dan duizend mensen gewond geraakt. Sindsdien is de onafhankelijkheidsbeweging echter niet afgezwakt en heeft ze, ondanks de meedogenloze Spaanse repressie, alle verkiezingen gewonnen.

Ik wil u uitleggen waarom het zo stressvol is om voor de Catalaanse onafhankelijkheid te zijn en waarom er geen vrede of rust voor ons is zolang we ons politieke doel, dat net zo legitiem is als elk ander indien het maar zonder geweld wordt verdedigd, weigeren op te geven. Spanje daarentegen gebruikt wél geweld en heeft negen Catalaanse leiders veroordeeld tot 9 à 13 jaar gevangenisstraf wegens het organiseren van het referendum. President Puigdemont en andere leden van zijn regering zijn in Europa in ballingschap gegaan. Zij worden niet aan de Spaanse autoriteiten uitgeleverd omdat de Duitse en Belgische rechters hen niet schuldig hebben bevonden. De Catalaanse onafhankelijkheidspartijen hebben geholpen om de vorige rechtse Spaanse regering ten val te brengen, maar de huidige sociaal-liberale regering blijkt net zo nationalistisch als de vorige en onderdrukt ons net zozeer. Om een goede verstandhouding met de Duitse bondskanselier Merkel te houden, heeft de Spaanse regering een onderhandelingstafel met de Catalanen geaccepteerd. Deze kwam in Februari eenmaal bijeen. Sindsdien is er niet meer vergaderd, ondanks dat afgesproken was om iedere maand samen te komen. In Juli wilde de Catalaanse regering de onderhandelingen hervatten, maar de Spaanse regering blijkt daartoe niet bereid te zijn.

De Spaanse regering maakte gebruik van Covid-19 om het Spaanse semi-federale systeem opnieuw te centraliseren. De overheidstaak voor Gezondheidszorg werd van Catalonië ontnomen zodat zij zichzelf niet kon besturen in de strijd tegen het virus. De Staat liet het leger en de politie elke dag het woord voeren op de persconferenties alsof het een dictatuur betreft. De gerechtelijke macht liet de Catalaanse politieke gevangenen niet vrij, zoals de WHO adviseerde vanwege het gevaar van Covid-19-besmettingen in de gevangenissen. Dat was puur uit wraak. En nu, enigszins hersteld van de eerste impact van het virus, zitten we weer midden in het hectische tempo van de politiek in Catalonië. Een tempo dat ondenkbaar is in andere Europese landen. Wij Catalanen kunnen geen rustig leven leiden of ons concentreren op persoonlijke projecten omdat het politieke nieuws ons iedere dag bezig houdt en we alert moeten blijven om te weten waar de klappen vandaan komen. Oordeelt u zelf:

In het midden van de pandemie onthulden de Zwitserse en Engelse pers dat de voormalige koning, die door dictator Franco op de troon werd gezet, in Zwitserland wordt berecht voor bankrekeningen met 100 miljoen euro aan vermeende illegale commissies afkomstig van de Saudische monarchie. Ook werden negen activisten, die gedurende vier maanden gevangen zaten op beschuldiging van het voorbereiden van terroristische aanslagen, voorwaardelijk vrijgelaten. Dit maakt duidelijk dat er geen bewijs tegen hen te vinden is en dat de beschuldiging door de politie lijkt te zijn verzonnen. Een medewerker van president Puigdemont wordt opgeroepen om als aangeklaagde een verklaring af te leggen omdat hij met overheidsgeld 14 euro aan tolbelasting voor de snelweg zou hebben betaald voor een bezoek aan de politieke gevangenen en omdat hij naar Nieuw-Caledonië reisde om daar als waarnemer op te treden bij het referendum over haar zelfbeschikking. Ook hebben we het proces op televisie kunnen volgen van vier leden van de Catalaanse politieleiding die beschuldigd worden van rebellie vanwege hun handelen tijdens het referendum. In dat proces hebben we gezien dat alle aantijgingen werden ontmanteld, maar we moeten nog zien wat het vonnis gaat worden.

Daarnaast toonden enkele door de CIA vrijgegeven documenten aan dat de voormalige Spaanse president Felipe Gonzalez achter de terroristische groepering GAL zat die 27 Basken heeft vermoord en 30 anderen heeft gemarteld. Daar komt nog bij dat het OM gevraagd heeft om een Catalaanse volksvertegenwoordigster, die goed gepositioneerd is om een van de grote onafhankelijkheidspartijen te leiden, te kunnen berechten. Ze wordt beschuldigd van corruptie, hetgeen mogelijk door de politie is verzonnen. En toen werden we ook nog verrast met de aankondiging dat, na zes jaar wachten, ze juist nu de voormalige Catalaanse president Pujol en zijn familie zullen veroordelen wegens corruptie en een criminele organisatie. Op deze manier poogt men de werkelijke corruptie te verdoezelen en de politieke partijen die voor de onafhankelijkheid zijn schade toe te brengen bij de volgende Catalaanse verkiezingen. Daarnaast heeft The Guardian onthuld dat de mobiele telefoons van verschillende onafhankelijkheidspolitici illegaal werden bespioneerd met de software van een Israëlisch bedrijf dat alleen aan Staten wordt verkocht om terroristen en criminelen te vervolgen.

De Catalaanse regering heeft een aantal gemeenten willen isoleren vanwege de heropleving van Covid-19. Justitie heeft geprobeerd dit te blokkeren met het argument dat de grondrechten zouden worden geschonden. Maar in andere gevallen en op andere plaatsen heeft ze er voor gezorgd dat deze rechten wel degelijk werden geschonden. Ook hebben we vernomen dat de voormalige koning in het paleis waar de familie woont miljoenen euro’s zou hebben. Het geld werd er in geheime koffers heen gebracht en de biljetten werden daar met een telmachine geteld. De huidige koning heeft laten weten dat hij er niets van af weet. Bovendien is de ex-minnares van de voormalige koning, die in het proces tegen hem getuigt, bedreigd is met een geweerschot door het raam van haar huis in Engeland. Typische maffiapraktijken.

Toen de huidige koning op bezoek kwam in Catalonië, hield de onafhankelijkheidsbeweging een uitgebreide protestdemonstratie. De sterke politie-inzet stelde hen niet in staat om de koning te bereiken, terwijl de politie wel vijftien mensen met Spaanse vlaggen liet passeren. Dit is duidelijk een schending van het recht van vrije demonstratie uit ideologisch motief. De volgende dag begon een nieuw televisieproces tegen vier leden van het Bureau van het Catalaanse Parlement omdat zij de debatten en wetten mogelijk maakten met betrekking tot het referendum en tegen de woordvoerster van de antikapitalistische onafhankelijkheidspartij. De volgende dag begon het proces tegen de veelbelovende volksvertegenwoordigster. Op dezelfde dag werden twee Catalaanse activisten die waren gearresteerd omdat ze protesteerden tegen de veroordelingen van de onafhankelijkheidsleiders, vrijgesproken. Ze zaten 8 maanden in de gevangenis enkel omdat ze van Marokkaanse afkomst waren!

Tegen twee andere activisten van Marokkaanse afkomst werd de zaak misbruikt zodat ze uit Spanje konden worden gedeporteerd. Er wacht nog steeds een dertigtal activisten op een proces vanwege de protesten tegen de veroordelingen van de onafhankelijkheidsleiders. We hebben zojuist vernomen dat er 190 personen beschuldigd worden van een protest en van niet-gewelddadig verzet aan de grens met Frankrijk toen zij protesteerden tegen de vonnissen. Ook is er een proces aan de gang van vijf juristen die tijdens het referendum als kiessyndicaat optraden. En nog een proces tegen dertig mensen voor verduistering, ongehoorzaamheid… Zelfs de huidige president van Catalonië, Quim Torra, zal vanaf november met grote waarschijnlijkheid uit zijn functie worden gezet omdat hij een spandoek heeft opgehangen als protest tegen de politieke gevangenen. Dit zal de regeringsperiode een jaar eerder dan verwacht tot een abrupt einde brengen en tot vervroegde verkiezingen leiden.

Ik weet niet of u al duizelig bent geworden van deze hoeveelheid nieuws, die in andere Europese landen om de paar maanden of jaren gebeurt, maar in Catalonië gebeurt het elke week en zelfs van de ene op de andere dag. Wij Catalanen zijn vreedzaam en willen alleen maar democratisch over onze politieke status kunnen beslissen. Maar wat we door moeten maken is te intens en oneerlijk. De EU behandelt het als een interne Spaanse kwestie en weigert er zich mee bemoeien, terwijl het Spaans nationalisme alle aanvaardbare grenzen te buiten gaat. De EU en de wereld moeten reageren voordat het te laat is!