Ik kom uit de kast op de eerste Nederlandse Disability Pride

“Wat leuk dat ze een baantje voor je gecreëerd hebben!” hoorde Fem Korsten regelmatig toen ze als leidinggevende bij een supermarkt werkte. De supermarkt moest ook vaak aan klanten uitleggen dat het niet gemeen was om zo’n meisje te laten werken terwijl ze het recht had thuis te zitten met een uitkering. Het meisje wilde zelf graag werken. Fem Korsten is een zelfstandige, intelligente en succesvolle vrouw. En ze zit in een rolstoel.

De eerste Disability Pride was in Chicago, in 2004. Sindsdien worden in steeds meer landen Disability Prides gehouden, van Noorwegen tot Zuid-Korea. Het is hoog tijd voor een Nederlandse Disability Pride. En die komt er: op 6 oktober in Arnhem.

Mensen met een beperking krijgen in Nederland met allerlei fysieke en wettelijke barrières te maken. In tegenstelling tot België heeft Nederland nog geen wet die discriminatie op grond van handicap verbiedt buiten de arbeidsmarkt. Nederland heeft het VN Verdrag voor gelijke rechten van mensen met een chronische ziekte of handicap nog altijd niet geratificeerd. De Nederlandse regering is bang dat zaken als het garanderen van een toegankelijke openbare ruimte en openbare gebouwen en toegang tot verzekeringen en andere financiële dienstverlening te duur zou zijn.

Stereoptypes Een gebrek aan rechten is niet het enige probleem. Ook vooroordelen zorgen ervoor dat veel mensen met een beperking niet hun eigen keuzes kunnen maken. Als NU.nl bericht over Wajongers, staat daar steevast dezelfde foto bij van een zwaarlijvige man in een rolstoel. Ook andere media gebruiken meestal beelden die het stereotiep van iemand met een beperking bevestigen; zielig, ongelukkig, onzelfstandig, zelfs afstotelijk. Veel mensen met een beperking herkennen zich helemaal niet in dit beeld. Zij voelen zich complete mensen met allerlei eigenschappen, waarvan hun beperking er slechts eentje is. Stevig, uniek en zelfstandig willen ze graag een actief leven leiden en bijdragen aan de maatschappij. Zoals Fem Korsten en Gijs Horvers.

Fem Korstens lijfspreuk is ‘I’m fucking proud of the person I choose to be’ . Maar ze baalt ervan dat ze niet altijd de keuzes kan maken om te zijn wie ze wil zijn, omdat ze in een rolstoel zit. Ze kan niet zomaar met het openbaar vervoer reizen, of een willekeurige verzekering afsluiten en ze wordt stelselmatig onderschat. Fem heeft vanaf haar 16de succesvol gewerkt en klom op tot leidinggevende. Mensen zijn verbaasd over hoe Fem zich kleedt, altijd in jurkjes en altijd met hoge hakken. Alsof ze zich zou moeten schamen voor haar benen. Ook spreken mensen haar regelmatig aan alsof haar lichamelijke beperking impliceert dat ze ook minder verstandelijke vermogens heeft.

Onbegrip Gijs Horvers is inmiddels de bekendste Nederlandse Asperger. Hij promoot in de SIRE campagne de ‘hulplijn voor normale mensen’. Het motto van Gijs is “Autisme, je kunt er niks aan doen, maar wel iets mee doen”. Hij heeft jaren gevochten voor een volwaardige plek in de maatschappij. Lang werd hij gepest en zowel onderschat als overschat in relaties, opleiding en werk. Toen hij op zijn 30ste de diagnose autisme kreeg zei zijn omgeving dat hij geen autisme kon hebben, want hij was intelligent. De wetenschap gaf hem juist een opsomming van alles wat hij niet zou kunnen met zijn diagnose. Gijs weigert zich daarbij neer te leggen en werkt nu succesvol als trainer/coach. Maar hij loopt nog regelmatig tegen onbegrip op. Onlangs ging hij naar een dokter en hij vroeg bij binnenkomst om duidelijkheid over het onderzoek vanwege zijn autisme. Vervolgens keek de arts hem strak aan, nam een pauze en zei overdreven hard en articulerend: “Zo, dus jij hebt autisme?”

Fem, Gijs en vele anderen herkennen zich niet in het stereotype beeld van mensen met een beperking. Ze zijn trots op wie ze zijn en wat ze hebben bereikt. Ze maken zich zorgen over wat vooroordelen doen met mensen met een beperking. Als je je hele leven hoort dat je anders bent dan ‘normale’ mensen en dat je nooit zult kunnen wat andere mensen kunnen, dan is het niet gek dat je dat op een gegeven moment gaat geloven.

Uit de kast Het is tijd om dit beeld bij te stellen. Daarom organiseert Fem Korsten samen met Gijs Horvers op 6 oktober de eerste Disability Pride. De Pride vindt plaats in Arnhem. Kort is overwogen om Amsterdam te kiezen, maar Amsterdam is simpelweg niet toegankelijk genoeg. Arnhem heeft hard gewerkt aan toegankelijkheid en met succes. Een goede plek voor de eerste Nederlandse Disability Pride.

Iedereen is welkom, ook mensen die denken geen beperking te hebben. Marije Cornelissen, Europarlementariër voor GroenLinks, zal er ook zijn en op de Pride uit de kast komen. Normaliter zegt ze weinig over haar chronische ziekte, want als politicus kun je het je niet veroorloven om de vooroordelen over mensen met een ziekte of beperking opgeplakt te krijgen. Maar het wordt tijd om uit de kast te komen.

Wij zijn op 6 oktober om 13.30 op het Jansplein en komen om 14.00 uur aan op het Kerkplein in Arnhem. Jij ook? Meer informatie: www.disabilitypride.nl

Marije Cornelissen, Europarlementariër GroenLinks Fem Korsten, organisator Disability Pride Gijs Horvers, trainer/coach