Ik heb medelijden met ons

Wat valt er nog te zeggen? Nadat er zo veel al is gezegd. De wereld staat op ontploffen. De leugens en manipulaties gaan over en weer en wij vangen alles op, wij slikken en stikken er in, het werkt door, het rijst op en zonder te (kunnen en willen) beseffen staan wij toe dat de beschaving verdwijnt.

Nee.

Alstublieft niet.

De dure, deftige woorden heb ik niet. De mens in mij spreekt met tranen van wanhoop. Wat zijn wij aan het doen, in hemelsnaam?

Ik richt me tot u. U, die het verschil maakt.

Beste mevrouw Nanninga , U keert zich nu tegen uw eigen kind. Het kind dat u weliswaar niet gebaard hebt, maar waarvoor u het bedje wel degelijk gespreid hebt. “Nee. Too little. Too late.” Inderdaad. De smalle wieg werd steeds groter. Het begon bij u. U, de moeder, u gaf het voorbeeld. En zij keken tegen u op. Zij bewonderden en, zoals elk kind hun (groot)ouders volgt, gingen zij u nadoen. Grapjes maken over Hitler en zijn ovens , over “dobbernegers”, de “omvolking” willen bevechten… Uw gedachtengoed heeft u (met succes) overgebracht, uw kroost heeft u zelf (op)gevoed en nu knipt u de navelstreng door. Waarom?

U bekleedt inmiddels drie stoelen die linea recta met duizenden euro’s per maand uw eigen portemonnee vullen. Zonder echt veel te moeten doen, geen inspanning qua scholing, geen vereiste ervaring, geen tests, screening, geen sollicitatiegedoe. Gewoon hupsakee, die nobele banen waren van u, drie, DRIE, en u, U, die het de eigen kroost wijsmaakte zich te moeten verzetten tegen de “partijcarrousel” oftewel “baantjescarrousel”, u stapelt de baantjes juist op.

Onze democratie heeft dit alles gegund en mogelijk gemaakt. De gedachte erachter was echter niet hitsen en splitsen, maar juist door ieders stem te laten horen wilde de democratie ons verenigen en tot een gezamenlijk hoogtepunt/ belang samenbrengen. U kwam hier op de bezem, u wilde de vuile boel schoon vegen, uw kroost deed u na, en dat u nu van hen afstand neemt, zegt dat iets over hen of u? En dan, op welk standpunt bent u nog te vertrouwen? Weet uw (volwassen) kroost ondertussen wel waarheen u hen meesleept? O, arme, arme Thierry’s en Freeken.

Beste Nourdin El Ouali Het spijt me, maar was u juist niet diegene die “ de moslims voor de bus weer gooit ”? U kwam op voor een vrouw met de hoofddoek die uw “broederschap”-aspiraties toch niet lijkt te delen. Haar hoofddoek gaf u het recht om over haar te spreken. Hoewel zij u om geen mening heeft gevraagd, noch steun. Hoewel zij een ander soort broederschap lijkt na te streven, namelijk de band tussen alle niet-verwanten, een wereld waar eenieder gelijkwaardig is en volwaardig meedoet.

U bent een “moslimbroeder”, zegt u. U citeert verder de NOS: “De moslimbroederschap streeft naar ‘een democratische samenleving gebaseerd op islamitische principes’”. En toen was ik u kwijt. Toen leek het mij dat u de broederschap met mij niet hoeft. Een democratie hoort en moet zich te allen tijde baseren op de democratische principes, oftewel de ruimte en de lucht voor allen die samen een democratie vormen. De leus om uw “principe” aan mij te willen opleggen door middel van democratie voelt als bedrog, of erger nog het misbruik. De democratie heeft als doel om de rechten van iedereen in bescherming te nemen en niet het principe van “heersende” macht of ideologie aan de anderen op te leggen. Onze samenleving richt ik graag samen met u in. Voor uw principe pas ik. Dat parkeer ik. Net als u die van mij. Die verschillen nogal, maar laten we het gemeenschappelijke doel voor ogen houden. De vrede. De saamhorigheid. Ik wil er mogen zijn. Ik wil dat u er ook bent. Wij. Geen huppelepup broederschap, maar gewoon dit, deze, de enige. Ons Nederland.

Beste meneer Wilders , U was boos, he. U wilde meer PVV-burgemeesters , snap ik heel goed. Maar “u haalt de kikkers en de oma’s door elkaar”, zeggen wij in de verre cultuur. En wat u nog doet, en waarom ik in een klap omval, is dat u uw achterban zo misleidt, zo misbruikt. Door hen te misleiden, hen met desinformatie te voeden, door al uw praatjes puur om te praten, om uiteindelijk je eigen doel na te streven – in het zadel te blijven. Pfff. Uw kiezer hoort te weten… Dat…

Om burgemeester te worden moet de man/vrouw eerst solliciteren. Een brief schrijven met een curriculum vitae erbij. De criteria zijn hard. En scherp. Bewaakt en getoetst door de democratisch gekozen gemeenteraad. U, beste Geert, u doet alsof uw partij tekort wordt gedaan. Uw nakomelingen geloven elk woord. Maar als u hen de waarheid vertelt, over hoe het echt zit, misschien slaan zij dan een andere weg in. Wat u niet echt wil. Neen. U hebt hen nodig, dat snap ik. Door hen voor de gek te houden, misleiden, manipuleren, houdt u uw zadel vast. Soms weet ik niet waar het bij u om draait, het zadel of het volk. En het meeste medelijden heb ik dan met het volk. Omdat het volk het venijn incasseert. Ooit, nu en altijd.

Beste God,   Bent u soms niet moe en klaar met ons? Wij doen de dingen en roepen van alles in uw naam. Volgens ons wilt u dat wij ons zus en zo gedragen en zo kleden, dit wel eten en dit niet drinken. Wij gebruiken u om elkaar te pesten. Er worden in uw naam gedood. Wij zeggen het en wij prijzen het. Dat het uw wil was. Met het ene kind tussen ons in. Dat zonder zijn vader moet opgroeien. Een zoontje dat ooit een puber wordt. Om uiteindelijk door te hebben en te beseffen dat zijn vader is onthoofd. En ja. Ik heb medelijden met ons. Maar vooral met dit kindje. O, God, laat de aarde een slag terugdraaien. Alstublieft.