Ik ga aangifte doen tegen oud-Kamerlid Gijs van Dijk

We hadden het al voorspeld. En het was een van de redenen waarom ik me eerder had teruggetrokken uit het integriteitsonderzoek naar Gijs van Dijk.

Namelijk de totale onbetrouwbaarheid van deze man. Het gegeven (en dat was een van de klachten) dat wanneer deze man ergens zijn zinnen op heeft gezet of wanneer hij in de knel komt te zitten, wild om zich heen gaat slaan, gaat liegen, nare verhalen over mensen die hem niet zinnen gaat verspreiden, framen en huilen. Dat laatste in de letterlijke zin van het woord. Altijd ter markering van zijn slachtofferschap. En altijd om iets van een ander gedaan te krijgen. Doorgaans met succes. (zie hier het probleem)

Maar zonder verder woorden vuil te maken aan de recente wanhoopsdaden van dit ex-Kamerlid (een brief van 15 kantjes, zorgvuldig ‘gelekt’ naar journalisten die hem welgevallig zijn).

Dit nadat het onderzoeksbureau Bezemer & Schubad na drie en een halve maand uitgebreid onderzoek tot een duidelijke eindconclusie is gekomen. Dit nadat ook Gijs van Dijk, bijgestaan door zijn advocaat, zelf uitvoerig is gehoord en binnen dit onderzoek heeft kunnen reageren op elk woord van elke melder en alle informanten. 

Samenvattend: de klachten tegen Gijs van Dijk zijn gegrond verklaard. Er was sprake van grensoverschrijdend gedrag en dit betrof niet (slechts) de privésfeer.

Omdat ik de enige melder ben in deze zaak die níet anoniem is (er is me verteld dat een klacht waar een naam onder staat, sterker is, dan een anoniem verhaal), ben ik daarmee ook de persoon die in februari voor de bus is gegooid als zijnde ‘de aanstichtster’ van de zogenaamde hetze tegen Gijs van Dijk. Direct werd Gijs’ reactie ‘het zou een privé-kwestie zijn’ en het rondzingende verhaal over de jaloerse, wraaklustige, rancuneuze ex met grote graagte verspreid.

Het ingewikkelde is, los van een ingebakken onderbuik die doorgaans zéker weet dat mannen nu eenmaal betrouwbaar en vrouwen nu eenmaal rancuneus zijn, dat er na het indienen van mijn initiele klacht (bij Lilianne Ploumen en Kati Piri) een enorme beerput is opengetrokken waaruit de meest afschuwelijke verhalen, zeer ernstig, met grote gevolgen voor levens en carrieres van veel vrouwen kwamen. Bezemer & Schubad heeft deze verhalen meegenomen in hun onderzoek.

Die verhalen echter, die zijn niet van mij. Die verhalen zijn van vrouwen die zélf eigenaar zijn van hun eigen geschiedenis. En die geschiedenis publiek maken, zou grote impact kunnen hebben op hun leven en werk en daarom kozen die vrouwen ervoor om anoniem te blijven. Dit is de voornaamste reden dat het uiteindelijke rapport ook geheim moet blijven. Dit is ter bescherming van deze vrouwen. Het is daarom al zeer dapper dat deze vrouwen zichzelf uberhaupt hebben gemeld om mee te werken aan het onderzoek.

Wat ik wel kan delen nu, en dat is feitelijk ter verdediging van mijzelf omdat er in de afgelopen maanden een frame is gecreëerd waarin ik ben neergezet als iemand die moedwillig een zielig kamerlid die geen robot maar een mens is en die per ongeluk zes relaties tegelijk had waarvan ik er een was en waardoor ik nu boe boe, jaloers en wraaklustig was geworden, zijn de drie aanleidingen die mij hebben doen besluiten om contact op te nemen met Lilianne Ploumen. 

Deze aanleidingen gaan expliciet níet over Gijs’ vreemdgaan. Wel over het patroon van liegen en framen.

1. Een ingewijde in de PvdA had mij, nadat ik achter één van Gijs van Dijk's dubbellevens was gekomen, verteld dat dit (voor zover hij wist) het derde dubbelleven was dat Gijs van Dijk leidde sinds hij in de Tweede Kamer fractie zat. En deze ingewijde had mij verteld dat er al twee jaar lang een officiele waarschuwing tegen Gijs van Dijk lag. Hij vertelde me niet waar deze waarschuwing over ging, maar hierdoor wist ik dus dat er al een serieus dossier over Gijs van Dijk bestond.

2. Ongeveer twee maanden na de breuk met Gijs van Dijk kwamen mij vanuit verschillende hoeken verhalen ter ore die hij over mij rondvertelde. Dit waren verhalen die niet klopten, maar die ik wel herkende. Dit waren namelijk bijna exact dezelfde verhalen die hij mij al heel vaak had verteld over Cornelia Klaster. Omdat ik met zekerheid kon stellen dat hij de verhalen over mij verzon, werd het ineens zeer aannemelijk dat hij de verhalen over Cornelia Klaster ook had verzonnen.

Dit maakte de mogelijkheid dat zij terecht een klacht tegen hem had ingediend ineens plausibel. De mogelijkheid dat zij onterecht was weggezet als iemand die aanranding door Gijs had verzonnen werd hiermee aannemelijk genoeg om te melden.

3. Gijs van Dijk vertelde mensen dat hij met hartklachten was opgenomen op de intensive care. Hij was daarom bijna 1,5 maand niet op de fractie gekomen. Ik was er achter gekomen dat dit niet waar was. Gijs van Dijk is nooit opgenomen geweest in het ziekenhuis. Er was ook geen sprake van hartklachten. (Hij was anderhalve maand daarvoor wel met een al dan niet gefakete paniekaanval naar de Eerste Hulp gebracht).

Ik heb me gerealiseerd dat als er al een serieus dossier met een officiële waarschuwing over iemand ligt, het belangrijk is om dat dossier, indien relevant, aan te vullen. Liegen over iemand die aangifte heeft gedaan van aanranding, en liegen over een ziekenhuisopname leken mij voldoende serieus. Zeker in combinatie met elkaar. Wanneer iemand over veel zaken aantoonbaar liegt, dan worden andere zaken ook onbetrouwbaar. 

Het doel van mijn melding was dat een commissie die bij volgende verkiezingen een nieuwe lijst met fractiekandidaten op zou stellen, deze feiten daarin mee zou wegen. Wat ik toen nog niet kon weten, is dat de zaak veel ernstiger was en dat ook ikzelf me op een veel grotere schaal dan dat ik me in eerste instantie realiseerde, ten nadele van andere vrouwen en hun carrière, voor het karretje van Gijs van Dijk heb laten spannen.

Ik ben voorgelogen, geïntimideerd (buiten het privé-domein) en Gijs heeft me ook gevraagd om anderen binnen de PvdA te vragen voor hem te liegen. Dit alles heb ik kunnen bewijzen en ik heb getuigen kunnen aandragen die mijn verhaal konden bevestigen.

Inmiddels heb ik contact met de politie over het doen van aangifte tegen Gijs van Dijk. 

cc-foto: Jelle Seubring