Ik ben klaar met zijn beledigingen

Er moet me toch iets van het hart. Al sinds het begin van de Ramadan denk ik, wanneer zal hij weer iets van zich laten horen. Vorig jaar was het ‘ramadantuig’, weet je nog. Dus ik was erg benieuwd wat het dit jaar zou zijn. Gisteren was het dan zover. Hoe voorspelbaar ook, maar de man heeft gesproken. En hoe. Deze keer op een wat bredere schaal. Want niet de economische crisis maar de Islam is het grootste probleem van ons land. Mag ik dat zeggen: ‘ons land?’ Ja dat mag ik zeggen.

Ons land, Nederland. Het land waarin 190 verschillende nationaliteiten samen leven. Samen leven. Hoe? Doordat we in ons land elkaar respecteren. En elkaar in elkaars waarde laten. En we met elkaar leven. Zodat we er met elkaar ons landje van kunnen maken. Tenminste, dat is hoe ik erover denk.

Maar helaas. Helaas zijn er zoals in elk land en in elke cultuur een aantal rotte appels. Die de boel proberen te verzieken. Die de boel bewust saboteren. Die bewust niet meedoen. Die bewust tegenwerken. En daar in sommige gevallen zelfs in radicaliseren. En die man, die volgens de peilingen momenteel met zijn partij de grootste is, is niet anders dan al die andere rotte appels.

Laat ik voorop stellen dat ik me absoluut geen slachtoffer vind van zijn standpunten. Ik voel me eerder een winnaar. Want na al die jaren van Islam bashen is er maar 1 conclusie: hoe harder die man basht, hoe groter de islam wordt.

En je zou kunnen zeggen: ach laat die man toch lullen, geef hem geen aandacht, het is toch altijd hetzelfde, bla bla bla. Dat heb ik ook vaak gedacht. Maar ik zeg je eerlijk: nu ben ik er klaar mee. Ik ben klaar met de beledigingen. Ik ben klaar met zijn manier van politiek voeren. Ik ben klaar met hem.

Oh shiiitt!! Wat zeg ik nou. Een moslim die zegt dat hij klaar met iemand is, dat kan maar één ding betekenen. Oh shit, en opeens komt bij mij het besef dat ook ik geïnfecteerd ben met die gedachten die voortkomen uit het beeld dat onder andere de media van ons schetsen. Ooh shit, zei ik ‘ons’. Ja, ik zei ‘ons’.  Oohh shit, daar ga ik dan!

Nee!

Want dan geef ik me gewonnen. En dat doe ik niet. Die handdoek blijft nog ff buiten de ring. Ik stroop mijn mouwen op, dat is wat ik ga doen. Waarom?

Omdat het fakking lekker weer is buiten. Ach fack die mouwen, ik doe gewoon mijn overhemd uit. En chill ‘m in mijn t-shirt in de zon. Want dat is wat er op dit moment gaande is in ons land. De zon schijnt. En dat is veeeeel belangrijker dan elk woord dat die man uitspreekt. Want als de zon schijnt is iedereen mooi en willen we maar één ding: lekker genieten. Samen. Van die zon. In ons land.

Liefde!

Dit artikel verscheen eerder op Wij Blijven Hier!