Ik beleefde Keti Koti intens dankzij NPO Radio 1

Het was 1 juli weer. Keti Koti werd herdacht en gevierd. En ik moest van A naar G rijden, en andersom ook. Ik kon er niet bij zijn, maar ik was er wel bij. Via NPO Radio 1. Ik kon hun vlaggen niet helpen wapperen in de Amsterdamse wind, tegen het onrecht dat hen is aangedaan. Ik kon niet meedansen in het ritme van hun muziek, die zij ooit geschreven hebben als een kreet van verzet tegen de ontmenselijking die hen werd aangedaan. Ik kon er niet bij zijn, om bij hen te zijn. Hoewel ik dat zo graag gewild heb.

De mensheid heeft de medemens veel en vaak veel pijn aangedaan. Maar de slavernij is de meest neerbuigende vernedering die een medemens ooit heeft meegemaakt. Geketend in ijzer, gebrandmerkt met het hete ijzer, doorverkocht…

Zij waren zwart. Hun enige schuld was hun onschuld en hun onmacht. Inheemse volkeren en hun levens werden in beslag genomen door de witte Europeanen die louter hun bezittingen en hun spaarrekeningen dienden. Voor hen was een zwarte een object. Niet iemand die een leven verdient. Wel iemand van wie de witte Europeaan baat kon hebben. Verzilverd in geld en winst.

Ik ben wit. En ik stam van af van de Europeanen die geen slaven hebben misbruikt. Desondanks schaam ik me. O, wat schaam ik me diep en diep. Dat mijn medemens ooit een andere medemens zoveel pijn heeft gedaan. Omwille van wat, nota bene. Geld? Prestige?

Femke Halsema heeft zo'n indruk op mij gemaakt met haar toespraak: “Wat scheelt het jou die (h)erkenning, toch? Wat wordt er van jou daarmee afgenomen?”, zo iets zei ze… Ik was aan het janken in mijn auto, van G naar A. Ik ben heel slecht in het parafraseren. Ik kan het niet doorvertellen of samenvatten wat anderen gezegd hebben. Ik luister en lees heel graag. En dat gun ik een ieder, die ons en onze samenleving begrijpen wil.

Er hangt een nevel van een rotte, onvergefelijke geschiedenis om ons heen. U en ik, en u ook, wij zijn allen een onderdeel van dit heden dat een pijnlijke geschiedenis zou moeten verdragen en (h)erkennen. Omwille van de toekomstige generaties. Omwille van de waarheid en de gerechtigheid. De vrede. O, die vrede, alstublieft.

Uw rijkdom mag u sieren, maar hoe eerlijk is dat? Wetende dat uw voorouders zwarte mensen misbruikt en vernederd hebben omwille van uw blanke welvaart? Iedereen die op 1 juli, in welk jaar dan ook, zich durft uit te spreken bewonder ik en respecteer ik zo. Vandaag kon ik er niet bij zijn, maar hen allen heb ik zeker weer mee gemaakt. Via NPO Radio 1.

Omdat ik het niet kan doorvertellen, en omdat ik het niet kan parafraseren… Wil ik u nu een tip geven. Mijn helden waren zij allemaal vandaag. Halsema en anderen. Deze twee heren verdienen er om terug geluisterd te worden: Kunta Rincho en Vincent van Velsen. Het spijt me, ik ben echt heel slecht in het parafraseren. Het liefst laat ik de mensen zelf aan het woord. Met name daar waar het om hen zelf gaat. Zoals bij hen, deze heren…

Wat een waardige, wat een pijnlijke terugblik op een zeer pijnlijk verleden was het. 1 juli. Welk jaar dan ooit. Keti Koti.

Keti Koti!