Hypocriete mannen dumpen hun buitenlandse vrouwen met hulp van de IND

Het was afgelopen donderdagavond rond 9 uur toen de telefoon ging. Een Iraanse kennis vroeg met een opgewonden stem of ik haar ergens mee kon helpen.

Ja natuurlijk. Wat is er aan de hand?

Vervolgens kreeg ik de dame in kwestie aan de lijn die gelijk de telefoon aan de politieagent gaf. cc-foto: Bas Bogers

Mijn conversatie met de politie verliep als volgt: “Wat is er aan de hand? Waarom moet deze mevrouw haar huis verlaten?” “De man van de mevrouw wil niet meer dat zij bij hem inwoont. Dat heeft hij bij de IND kenbaar gemaakt en mevrouw is nu onrechtmatig in Nederland. Wij zijn hier om haar uit zijn huis te zetten. En als zij niet meewerkt, wordt ze met dwang uitgezet.” “Zijn ze al gescheiden?” “Nee, maar de procedure is door haar man in gang gezet.” “Waarom is ze dan onrechtmatig in Nederland? Ze zijn toch nog man en vrouw, zolang de echtscheiding door de rechter niet uitgesproken is?” “Dat zijn twee verschillende kwesties. Als meneer aangeeft dat hij van haar wil scheiden, heeft zij geen recht meer op een verblijfsvergunning, en ze mag ook niet in zijn huis verblijven zonder zijn goedkeuring.” “Mag ze de procedure niet afwachten? Zij mag toch een advocaat in de arm nemen?” “Dat mag, maar zij moet dit huis verlaten.” “Waar moet ze naartoe?” “Dat weten we niet. Wat ons betreft, willen we haar naar een door haar gewenst adres brengen. Anders zetten we haar op straat.” “Komt ze echt op straat staan als zij niemand in Rotterdam heeft?” “Ja, mevrouw.” “Kan ze niet tijdelijk in een Blijf van Mijn Lijf huis terecht?” “Nee, daar komt ze niet in aanmerking voor.”

Vervolgens heeft de vrouw haar koffer gepakt en is naar het huis van haar kennis in Rotterdam gegaan. De politie heeft bovendien haar verblijfsdocument afgepakt.

Dit is het derde geval dat ik binnen een jaar tegengekomen ben; drie mannen die hun bruiden uit Iran gehaald hebben en hen na een paar jaar, met een enkel telefoontje naar de IND, het verblijfsrecht hebben afgenomen. De vrouwen zouden op straat komen staan als zij niet door het Blijf van Mijn Lijf huis, familie of vrienden opgevangen zouden worden.

Het is goed dat de wet mensen de mogelijkheid biedt om hun bruid of bruidegom uit het buitenland te halen. Liefde kent geen grenzen. Vanzelfsprekend heb je recht om te trouwen met wie je wilt en waar je wilt. Een humane wetgeving maakt het ook mogelijk dat jij met je geliefde herenigd kan worden. Volgens de Nederlandse wetgeving mag je trouwen met iemand die in het buitenland is. Je moet dan een inkomen hebben dat minstens gelijk staat aan het minimumloon. Je staat vervolgens garant voor het verblijf van je partner in Nederland. Dat wil in de praktijk zeggen dat het rechtmatig bestaan van je vrouw of man in Nederland afhankelijk is van jouw coulance. Zolang je goed vindt dat zij of hij jouw partner is mag die persoon in Nederland verblijven. En zodra je haar of hem, om welke reden dan ook, niet meer wilt moet die vertrekken. Je hoeft dan alleen aan de IND te melden dat je niet langer wilt dat je geliefde je geliefde is. Vervolgens schrijf je naar de verzekering en zet je haar/zijn ziektekostenverzekering stop. Daarna schakel je de politie in als je partner jouw huis weigert te verlaten.

Soms gaat het nog een stap verder. Dat doen vooral Iraanse mannen. Volgens de Iraanse/islamitische wetgeving mag je als getrouwde vrouw Iran niet verlaten zonder toestemming van je man. De in Nederland wonende Iraanse man die nog gemakkelijker af wil van zijn vrouw grijpt zijn kans op het moment dat zijn partner op vakantie is in Iran. Hij dient een verzoek tot reisverbod voor haar in bij de Iraanse ambassade in Den Haag. Dat wordt onmiddellijk ingewilligd. Wanneer de vrouw terug wil keren naar Nederland komt ze pas op het vliegveld in Teheran erachter dat haar man ervoor gezorgd heeft dat zij Iran niet mag verlaten.

Ironisch genoeg zijn deze mannen dezelfden die ooit in Nederland asiel kregen omdat ze niet onder het onderdrukkende systeem van de Iraanse ayatollahs konden leven. Ik vraag me af hoe ze nu een beroep kunnen doen op de regels van dezelfde ayatollahs om af te komen van hun geliefden. De IND, die nu de politie inzet om vrouwen in Nederland op straat te zetten, heeft ooit naar de verhalen van die mannen moeten luisteren, verhalen waarin ze hard uitgehaald hebben naar het Iraanse regime als grootste schender van de mensenrechten. Op basis daarvan zijn ze als politiek vluchteling erkend.

Ja, de Iraanse mannen die de politie erbij halen om hun vrouwen op straat te zetten, hebben toevallig ook de mond vol van vrouwenrechten. Vervolgens nemen ze het basisrecht – het recht op een dak- van hun eigen vrouw van haar af. Ik kom woorden te kort om mijn walging te uiten over zulke hypocriete mensen. Schaam je!

Daarnaast vind ik het onbegrijpelijk dat de politie in een beschaafd land als Nederland het recht heeft om een vrouw om 9 uur ’s avonds op straat te zetten omdat haar man vindt dat zij niet bij haar in mag wonen. Onbegrijpelijk dat de wet buitenlandse vrouwen die een verblijf bij een partner hebben geen enkele bescherming biedt. En dat in een land waar de rechten van vrouwen hoog in het vaandel zouden staan.

Verbijsterend en triest. Doe er iets aan! We wonen immers in de 21e eeuw. Het wordt tijd dat wij een einde maken aan deze onmenselijke en vooral vrouwonvriendelijke regelgeving -die veel meer vrouwen treft dan mannen- die de partner het recht toekent om met een telefoontje naar de IND zijn vrouw al haar rechten te ontnemen.

En tot die tijd, wees gewaarschuwd, buitenlandse vrouw!