Huidige cultuur van mannelijkheid is verantwoordelijk voor geweld tegen vrouwen

dank je wel, gr. p.s. het is niet alleen naar vrouwen maar meer algemeen 'de zwakke' dus ook kinderen, de LHBT gemeenschap en zelfs kinderporno en misbruik heeft te maken met het feit dat een deel van de mannen zich gedraagt vanuit niet begrijpen hoe het werkt, dat het allemaal heeft te maken met wie men 'wil 'zijn, met keuzes maken en verantwoordelijkheid nemen, (of niet)

Ik kan alleen maar constateren dat meneer Saiah in een andere cultuur verkeert dan ik. Ook de zin dat 41% van de vrouwen in Nederland ooit fysiek of seksueel geweld heeft meegemaakt is zonder context op zijn minst mistig te noemen en laat ruimte voor foute interpretatie. Ik denk eigenlijk dat alle jongens, 99.9%, wel eens fysiek geweld hebben meegemaakt vanaf hun vijftiende; iedereen heeft wel eens ruzie gehad op het voetbalveld of heeft in de disco avances gemaakt naar het verkeerde meisje en heeft een knal voor z'n kop gehad. Zonder context wordt deze 41% gekoppeld aan hijgerige sexuele opdringerigheid die iedere man zich persoonlijk aan moet trekken volgens meneer Saiah. Ik weiger daaraan mee te doen. Ik houd gewoon de deur open voor een vrouw en heb mijn echtgenote nog nooit geslagen. Lijkt me vrij normaal. Ik zie wel, waarschijnlijk net als meneer Saiah, dat er subculturen zijn waar de omgang met vrouwen wat afwijkend is en waar ik de inhoud van zijn betoog beter kan plaatsen. Maar wees dan een man en benoem dat.

Bij mij thuis heeft mijn vrouw de broek aan, heb niet zoveel te vertellen maar vind dat prima! Zij heeft een hele goedbetaalde baan, ik doe het huishouden en de financiën en voel me daar goed bij. In onze relatie zou je kunnen zeggen dat zij de dominante persoon is alhoewel ik fysiek haar makkelijk aankan. Ik voel me dan ook niet aangesproken door deze meneer, wellicht ben ik al een volkomen geslaagde wereldverbeteraar!

Eigenlijk verbazingwekkend dat dit anno nu nog geschreven moet worden. Ook al eind jaren zestig en in de jaren zeventig en tachtig werden dergelijke verhalen geschreven. Veranderingen gaan kennelijk soms heel traag. Het is natuurlijk een generaliserend, grootste gemene delerverhaal. Daardoor ook stereotyperend en wat karikaturaal. In de jaren tachtig kwam een "mannenbeweging" op, als reactie op de vrouwenbeweging. Korte tijd heb ik daaraan meegedaan, maar ik ervoer die als te slachtofferachtig. Ik voel(de) mij in geen enkel opzicht slachtoffer. Terwijl ik wel met de vrouwenbeweging sympathiseer(de) en aan sommige acties daarvan heb meegedaan, omdat vrouwen wel degelijk in hun algemeenheid achtergesteld werden en soms nog worden. Als een man zich over dit artikel boos maakt, denk ik: dan voel je je kennelijk toch wel aangesproken. Als je vindt dat je zelf niet aan het stereotype beeld voldoet, ga je gewoon verder en denk je: jammer dat zo'n verhaal blijkbaar nog nodig is. Naar mijn ervaring zijn de jongeren van tegenwoordig gemiddeld genomen wel veel verder dan vroeger, en hebben zij de raadgevingen van de schrijver niet (meer) echt nodig. Ik hoop dat ik hierover niet te optimistisch ben.

De mannelijkheidscultuur komt voort uit het Christendom, in het christendom en in de bijbel wordt steevast verteld dat de man het hoofd is van het gezin en dat de vrouw onderdanig moet zijn aan de man. Dit is vanuit de calvinistische cultuur in het DNA van de mannen gekomen als het ware en vormt nu nog steeds een probleem in met name Het Westen. Daarom hebben vrouwen nog steeds vaak moeilijk en worden ze nog steeds vaak als onderliggende partij behandeld door witte mannen, dit wordt wel langzaam beter maar het verbetert veel te langzaam. Gelukkig verdwijnt het Christendom langzaam maar de gewoonten en het calvinisme hebben meer tijd om te verdwijnen, we moeten hopen dat het over 1 of 2 generaties verdwenen is zodat witte mannen normaal met vrouwen om zullen gaan.

Tja, allemaal leuk en aardig, maar vergeet het juridische aspect niet. Geweld gaat ook tussen twee mensen. Wat als er geen verdere getuigen zijn? Of, als er wel getuigen zijn, maar die willen niets zeggen? Politieonderzoek? Gaat met allerlei schijnbewegingen gepaard. En denk nou niet, dat alleen vrouwen er de dupe van zijn. Mannen net zo goed. Maar een man mag niet huilen.. Een man moet net doen of zijn neus bloed. Vrouwen hebben daarentegen een enorm netwerk. Kijk, vroeger op een dorp. Een bullebak van een echtgenoot? Het kwam voor dat alle vrouwen uit de buurt er op uit trokken om zo'n vent voor de kar te spannen. En dan voor straf door het dorp te laten trekken. Met alle vrouwen er achter aan. Tevreden?

Beste meneer Saiah, In antwoord op uw vraag. Nee ik ben niet moe ik BEN het moe. Ik ben HET moe om te worden aangesproken op ‘eendimensionale karikatuur’ van wat het ‘man zijn’ waarin ik me totaal niet herken. Ik ben HET moe dat mij wordt verweten dat ‘we elkaar, onszelf en vrouwen pijn doen’. Ik ben HET moe om via als een klein kind de les gelezen te worden via ‘dertien acties’ die ik kan ondernemen. Tips als: “Accepteer en neem onze verantwoordelijkheid dat geweld tegen vrouwen niet zal eindigen totdat mannen deel uitmaken van de oplossing om het te beëindigen. We moeten een actieve rol spelen bij het creëren van een culturele en sociale verandering die niet langer geweld tegen vrouwen tolereert.” Geweld tegen een ander man, vrouw of kind wordt niet getolereerd. Het is bij wet verboden. En tips als: “Stop met het ondersteunen van het idee dat mannelijk geweld tegen vrouwen te wijten is aan psychische aandoeningen, gebrek aan vaardigheden voor woedebeheersing, chemische afhankelijkheid, stress, enz. Geweld tegen vrouwen is geworteld in de historische onderdrukking van vrouwen en de uitgroei van de socialisatie van mannen.” Als geweld werkelijk alleen wordt veroorzaakt door de ‘socialisatie van mannen’, dan gaat er toch veel mis. Een flinke meerderheid van de mannen gebruikt immers geen geweld. Ik ben HET moe dat ik steeds weer verantwoordelijk wordt gesteld en gehouden voor daden van anderen. Dat ik een blanke man ben, daar kan ik niets aan doen. Zo ben ik geboren. Dat blanken mensen (net zoals trouwens mensen met een andere huidskleur) er soms een puinhoop van maken, dat: “Negen op de tien plegers van fysiek of seksueel geweld tegen vrouwen (…)een man,” is, maakt mij daar niet voor verantwoordelijk. Daarvoor zijn de daders van dat geweld verantwoordelijk. Die dienen daarop te worden aangesproken. Er is geen: “huidige cultuur van mannelijkheid die dit toestaat.” Er zijn wetten die dit verbieden. Die wetten zijn de gestaalde kaders van onze cultuur. Dat is onze ‘cultuur’ en niet alleen van mannelijkheid. Ik ben HET moe om door anderen in een groep te worden geduwd waar ik niet bij wil horen en niet bij hoor. JA, ik ben een man. Maar NEE, ik ben niet: “ bang dat (ik) het niet goed (zal) doen, dat iemand (mij) niet mag, dat (ik) er zwak uit zie.” Ik ben niet: “bang om te zeggen: “Ik hou van je”, of “Het spijt me”, of “Ik kan het niet”, of gewoon, “Gast, kan je alsjeblieft stoppen met willekeurige vrouwen op straat na te roepen?” En NEE ik ga me niet aansluiten bij: “een beweging van mannen die niet bang zijn om geweld tegen vrouwen te stoppen.” Ik BEN het moe om met een grove bezem op een hoop te worden geveegd zoals Petra Meese in haar artikel bij Joop (https://joop.bnnvara.nl/opinies/heerlen-zwarte-docent-ontslagen-vanwege-agenderen-racisme): “Waarom zijn Limburgers zo? Diep in mijn hart zeg ik, dat het met name door de onwetendheid komt dat men zo denkt. Dus de oplossing hiervan is: beter onderwijs, betere voorlichting.” Kortom ik BEN het moe om te worden ‘geprofileerd’ en ‘gekarikatureerd’. Ik wil worden gezien als de mens en individu. Niet als een ‘kruispunt’ van kenmerken als huidskleur, sekse, gender et cetera volgens de ‘intersectionaliteitstheorie’. Een ‘kruispunt’ waaraan vervolgens allerlei vooroordelen worden gehangen. Toch bijzonder strijders tegen raciale vooroordelen niet de mens en het individu willen zien, maar een verzameling van vooroordelen. https://ballonnendoorprikker.nl/2020/07/01/op-de-man-spelen-maar-dan-anders/

--- Dit bericht is verwijderd —

Hallo Mohammed, wat een schitterend stuk proza!

Het woord cultuur komt vaak voor in het artikel en dat past ook in de activistische kringen. Het woord biologie of hormonen komt echter niet voor en is net zo belangrijk. Mannen en vrouwen zijn biologisch net iets anders. We zullen daarom nooit helemaal hetzelfde zijn. Er zal daarom altijd meer geweld gepleegd worden door mannen. Dit is al sinds het bestaan van de mensheid. Tuurlijk kunnen we zo goed mogelijk aanleren en ons gedrag beïnvloeden, toch is het een beetje de aard van het beestje. Ook is het natuurlijk allemaal niet zo zwart en wit. De relatie tussen mannen en vrouwen is een uiterst gecompliceert spel van het opzoeken van grenzen. Tussen zwart en wit zitten nog vijftig grijstinten. Natuurlijk zijn sommigen handelingen (als verkrachting) zo diepzwart dat iedereen dat meteen begrijpt. Maar om zelf een voorbeeld te geven: tijdens het uitgaan kwam een meid bij mij en legde en ging met haar hand overal onder mijn t-shirt en raakte alles op mijn bovenlichaam aan. - ik had haar nog niet aangeraakt. Vervolgens ging ik ook onder haar shirt maar nam ze snel een stap terug waarna ik uiteraard stopte. De vraag is, hoe zwart of wit is dit? Heel vaak is het helemaal niet zo duidelijk wie er fout is en wat er fout is. Tevens willen en verwachten de meeste vrouwen nog altijd dat mannen de eerste stap nemen. Een wereld zonder ongewenste handelingen lijkt me daarom nogal een utopie. Het is makkelijk om alles bij de man te leggen en wellicht ligt daar het meeste ook bij. Toch kan deze discussie niet zonder vrouwen gevoerd worden.

"Ben je het niet zat om die eendimensionale karikatuur te zijn van een man die de wereld ons vertelt te zijn?" Ik herken me hier totaal niet in. En voel me geen onderdeel van een cultuur onder mannen. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag.

“De “huidige” cultuur van mannelijkheid... “ impliceert dat het vroeger dus beter was. Ik meen toch echt dat het geweld tegen vrouwen vroeger een stuk erger was en dat we dus nog steeds de goede kant op gaan. Maar ik was er niet bij hoor “vroeger” dus wie weet heb ik het bij het verkeerde eind.

Wat ik zo schrijnend vind is dat we het nooit over geweld onder mannen zelf hebben. Het is ook heel makkelijk om te zeggen dat je er tegen in moet gaan. Dus als ik op een feestje ben moet ik maar de dominee zijn die iedereen op laakbaar gedrag aanspreekt? Zorgt er wel voor dat ik nooit meer in zulke situaties beland. Aangezien ikzelf dan word buitengesloten. En het spijt me. Ik voel mij niet verantwoordelijk voor het gedrag van andere mannen en ben dat zeer zeker niet van plan. Maar ok, terug naar het eerste. Met wat voor trauma's denk je dat mannen rondlopen? Weet niet of je ooit in elkaar bent geslagen, maat het blijft je echt wel bij. Mannen worden vaker het slachtoffer van geweld dan vrouwen, maar daarover hebben we het niet. Moeten alle mannen die op hun tenen tussen andere mannen moeten lopen nu maar hun verantwoordelijkheid nemen. Ik vind het denken van nu echt veel te simplistisch. Op deze manier gaan we geen oude problemen oplossen, maar nieuwe creëren. Dezelfde mannen die vrouwen het bed in treiteren zullen de eerste zijn die de moraalstok pakken om nogmaals het alfa mannetje te zijn. Je bied geen oplossingen, maar vervolging. En uiteindelijk bereik je via beleid duizend keer meer dan met persoonlijke verantwoordelijkheid. Hebben we 30 jaar lang met groen leven geprobeerd. Uiteindelijk worden we groener omdat gewoon op overheidsniveau is besloten dat wegwerpplastic niet meer kan. Dus leg de verantwoordelijkheid niet bij het individu, maar bij de samenleving. Dit is gewoon deugden en zonden prediken. Werkte in de middeleeuwen niet, gaat nu ook niet lukken. Wetten, regels en afspraken hebben we nodig. Geen ridders in de orde van moraal. Of het nou Youp van 't Hek is of dit gezwets, het is allebei moralistisch en gedoemd te falen.

"jongens, wij zijn nog steeds verantwoordelijk" Hoezo verantwoordelijk? Alhoewel 'ze' me soms het bloed onder de nagels vandaan halen, heb ik nog nooit in mijn leven de behoefte gehad om geweld tegen vrouwen te gebruiken (nou ja, een uitschieter op de kleuterschool daargelaten) dan wel het op enige manier te promoten binnen mijn gezin of onder kennissen of vrienden. Nee, ik voel me niet verantwoordelijk en ik ben niet mijn broeders hoeder.

“Een op de vijf jonge mannen tussen de 16 en 35 jaar oud vindt het een ‘verzachtende omstandigheid voor verkrachting’ als een vrouw níet nadrukkelijk ‘nee’ zegt.” Deze stelling klopt niet. Verkrachting is verkrachting en dan is er sprake van geweld of dwang. Daarnaast is er een wetsvoorstel voor sex tegen de wil. Dit artikel kent een lagere strafmaat. Er is dus geen sprake van een ‘verzachtende omstandigheid’ dat is het frame van de mensen die het nieuwe wetsartikel onder het artikel voor verkrachting willen scharen. Lijkt mij een persoonlijk een lastig artikel. Niet zozeer als er 1 gedrogeerd is maar als twee personen die sex met elkaar hebben zonder dat ze expliciet ja of nee zeggen. Wie van de twee maakt zich dan schuldig? Daarnaast kom je in een grijs gebied van percepties.

Ik ben allang gewoon me treffend uit te spreken als man tegen domme mannelijke chauvinistische uitingen of gedrag maar wacht ik, als er ook vrouwelijk gezelschap is, altijd even op deze daartoe zelf de kans te geven passend in mijn meer algemene houding vrouwen niet rechten en kansen te ontnemen. Mijn ervaring, en dat van de meeste mannen en vrouwen in mijn brede sociale omgeving, is wel dat ik ons (mannen en vrouwen) niet of nauwelijks herken in deze waslijst hierboven en dat is niet omdat ik er blind of doof voor ben. De weinige mannen die ik daarin wel eens meemaak zijn niet lang deel van die sociale omgeving of worden stevig op hun plaats gezet. Ik denk dat het m.b.t. die sociale omgevingen dan ook vaak met cultuur te maken heeft, en dan om je voor te zijn, zowel verschillende blanke, autochtone sociale omgevingen, als die met een niet westerse achtergrond. Ik overdrijf echter niet dat in geval van die laatste er nog wel wat meer te winnen valt. Dat heeft niets met huidskleur, etniciteit, afkomst, of afstamming te maken, maar met sociaal-culturele en daaraan verbonden ook religieuze preoccupaties t.a.v. de vrouw. Die had je eerder in sterkere mate in de christelijke kringen ook sterker en in sommige orthodoxe delen nog steeds. Fidan Ekiz, die zondagavond ook al heldhaftig onverschrokken naam maakte in andere context, deed dat waar het hier om gaat ook al eerder zo moedig maar werd daar ook in afgestraft. Kijk maar: https://www.youtube.com/watch?v=Ph-DgW8ZMJM Ik ben ervan overtuigd dat Mohammed Saiah haar en haar tafelgenoten hier ook volmondig bij steunt juist omdat ze behalve uit eigen kringen ook nog zo schandalig aangevallen worden door genoemde anderen.

Ik herken het beeld van de schrijver niet in mijn eigen omgeving nu en in het verleden. Misschien zit/zat hij in een andere culturele omgeving dan ik. Ik ga er gewoon vanuit dat je dit niet doet en je je bewust bent van je eigen handelen. Als iedereen dat zou doen, zijn we er al. Daarbij ga ik mij niet elk onrecht op de wereld aantrekken. Op de eerste plaats komt datgene waar ik zelf verantwoordelijk voor ben en wil veranderen of die mijn naasten betreffen. Daarna wat ik zelf zie en mensen op kan corrigeren/aanspreken. Daarbuiten kies ik mijn gevechten. Een “beweging“ van mannen die niet bang is geweld tegen vrouwen te stoppen, is er niet één die ik kies. Vooral omdat ik niet geloof in veralgemenisering van oorzaken. Er spelen specifieke problemen bij specifieke groepen die vragen om specifieke maatregelen. Zolang je dat niet adresseert, is elke actie zinloos.

Huiselijk geweld is zeker een heel groot probleem, maar de rest van dit artikel is me veel te veel generaliserend hokjesdenken. Ga mensen eens als individu bekijken en promoot vanuit die gedachte goed gedrag. Het intersectionele gewouwel over privilege en "toxic masculinity” is volgens mij helemaal niet behulpzaam. Bevorder dialoog en maak concreet welk gedrag je van elkaar niet goed vindt. ”Mannelijkheid” is geen concreet iets en iedereen verstaat er weer wat anders onder. Bovendien is de term veel te veel met de identiteit van mensen verweven en dus met emotie. Emotie is leuk om aandacht in artikeltjes te genereren, maar niet handig als je mensen wilt laten nadenken over goed en fout gedrag.

Beste Mohammed, De vrouw als slachtoffer, de man als dader. Dit verhaal is volkomen generalistisch is ingestoken. Alle mannen moeten veranderen; alweer en telkens herhaald. Ik zal heel eerlijk met je zijn Mohammed; ik word er een beetje moe van om te moeten horen wat er allemaal aan mij scheelt. Blank, man, middelbare leeftijd. Kennelijk ben ik de drager van een erfzonde die afgewassen moet worden. En dat gaat ook gelden voor mijn zoons, zo lijkt het er op. Dit land is opgebouwd op de gebroken ruggen van vele generaties mannen voor mij. Zij werkten zich dood in de fabrieken, in de mijnen, op de bouwplaats, op de akker of verzopen op zee. Ik neem daar geen credits voor, zo goedkoop ben ik niet. Maar ik beschouw mijzelf wel als opvolger; aan mij (en alle mannen) de taak om het goede werk voort te zetten. Niet voor mijzelf of voor onszelf, maar voor degenen die naast ons staan: onze vrouwen, en degenen die ná ons komen: onze kinderen. Mannen zijn mannen en doen mannendingen. Goed én fout. Geldt even zozeer voor vrouwen. Het consequent presenteren van mannen als daders en vrouwen als slachtoffer is een gotspe. Er zijn vele tinten grijs en ik weiger mee te gaan in het door jou geschetste frame. Ik probeer geen klootzak te zijn en mij beschaafd te gedragen. Lukt niet altijd, zoals wanneer ik met de maten in de kroeg sta en er een paar pilsjes in zitten. Soit, jammer dan. Volgende keer beter. Geldt ook voor menig vrouw. Meer is het niet en meer moeten we er ook niet van maken.

Geweld neemt vele vormen aan en sommige zijn dodelijk. De Noorse krant VG houdt een lijst bij van partnerdodingen sinds 2000 met een korte beschrijving van de partners de zaak en een aantal verzamelstatistieken over oa. inkomen, leeftijd, afkomst en strafmaat . De teller staat op 154 vrouwelijke en 18 mannelijke slachtoffers cumulatief. Het goede nieuws is dat het aantal vrouwelijk slachtoffers over de tijd afneemt. Enige kennis van het Noors is handig maar de hoofdlijnen zijn zo ook wel duidelijk. https://www.vg.no/spesial/2016/partnerdrapene/overview/stats

Alhoewel ik walg van geweld en al helemaal tegen vrouwen ben ik na een deel gestopt met lezen. [Misschien ben jij of ik niet aan het slaan of lastigvallen, maar jongens, wij zijn nog steeds verantwoordelijk.] Dit is zo achterlijk. Ongeveer hetzelfde alsdat je tegen een Moslim zou zeggen. Misschien ben jij wel niet terroristische aanslagen aan het plegen, maar je bent nog steeds verantwoordelijk. Je kan iemand op basis van geloof, geslacht, afkomst of wat dan ook niet verantwoordelijk houden voor het gedrag van anderen van datzelfde geloof, geslacht, afkomst of wat dan ook Verder is er een enorm verschil in hoe vrouwen iets ervaren. De ene keer dat je de deur open houdt voor een vrouw ben je een sexist en de andere keer als je de deur niet open houdt voor een vrouw ben je een hork. Ook het spel "Hard to get" is tegenwoordig een zeer gevaarlijk spel en je moet tegenwoordig ook erg oppassen als vrouwen tegen je aan schurken als je geld of macht hebt, want als je daar "verkeerd" op reageert of soms zelfs niet, dan kun je ook al in de problemen komen. Er zijn al genoeg zaken te vinden over "wraak aangiftes" waarbij er mannen zijn die jaren lang onschuldig vast hebben gezeten. Dit natuurlijk naast zaken die heel duidelijk over de scheef gaan. Ik vind dit een veel te gevaarlijk iets om zomaar aan te geven dat wij mannen hier allemaal verantwoordelijk voor zijn.

Geweld tegen vrouwen is altijd fout. Maar pas op dat je niet dezelfde watjes en toestand krijgt als in de 80's tot '10. Toen verzuchte menig vrouw dat mannen geen mannen meer waren.

U vergeet hierbij te vermelden dat geweld tegen mannen ook meestal door mannen gepleegd wordt. Ik zet hierbij dus sterke vraagtekens bij uw bewering dat het niet chemisch etc etc etc is maar historisch. Mannen zijn nu eenmaal fysiek gewelddadiger - dat dat onwenselijk is ben ik het met u eens - ik zie het gebruik van geweld zelfs als een zwakte. Maar ik denk dat je er niet omheen kunt dat er iets met de hormonen is dat bij mannen het gebruik van geweld stimuleert . Kijk bijvoorbeeld eens naar katten. Het zijn de katers die vechten, tot hun ballen eraf zijn. Is dat historisch gegroeid bij die katten?

Waren er maar meer mannen zoals jij!

Met de emancipatie van de vrouw is tegelijkertijd de positie en met name het zelfbeeld van de man onder druk komen te staan. Naar mijn mening is er juist te veel mannelijkheid verloren gegaan. Men is vergeten hoe een heer te zijn, hoe je sterk en emotioneel stabiel moet zijn, een beschermer zonder dat een vrouw financieel van je afhankelijk is. Met het streven naar gelijkwaardigheid, zijn ook nobele eigenschappen verloren gegaan en is er in veel mannen een bepaalde onmacht geslopen waar ze niet goed mee om kunnen gaan.

Er is ook geweld van vrouwen tegen mannen. Meestal niet fysiek. Het gebeurt totaal anders maar het is er net zoveel. En het gebeurt al met jongetjes op de kleuterschool. Geweld is geweld en het kent vele gezichten.

Ik vraag me dan altijd weer af waar die cultuur precies verankerd is. Ik ken al deze dingen die hier benoemd worden namelijk niet. Maar goed ik zal wel geen typische man zijn.