Houd op met die bullshit over de bevolkingsgroei

Wij vieren dezer dagen de geboorte van een kind. Dat is een mooie gelegenheid om een nieuw verhaal te onderzoeken dat in de rechtse krochten van het internet en de aanpalende politieke groeperingen de ronde doet: het is de bevolkingsgroei, stupid. Maar daar kijkt de elite van weg.

Ons eigen Nederland is hartstikke vol en dan stijgt de bevolking ook nog tot over de twintig miljoen mensen, die allemaal een huis moeten krijgen.

‘t Aardige van deze analyse is dat iedere aanhanger een deel is van de oplossing. Men hoeft zich maar te laten steriliseren om de daad bij het op zo hoge toon gestelde woord te voegen. Elk kind dat niet geboren wordt, is een ecologische voetafdruk minder… Op deze manier neem je bovendien je persoonlijke verantwoordelijkheid voor een wereldwijd probleem in plaats van de oplossing af te wentelen op anderen of op de overheid. Bedenk bovendien dat hier in het rijke Europa je ecologische voetafdruk extra groot is, extreem groot zelfs.

Je zou derhalve wachtlijsten verwachten bij ziekenhuizen die sterilisaties uitvoeren maar daar is het niet drukker dan anders. Misschien komt dat wel omdat in kringen waar ze het over de bevolkingsgroei als kernprobleem hebben, tegelijkertijd een ander verhaal vertellen.

Wij moeten straks tot ons tachtigste jaar ploeteren om dan lege pensioenpotten aan te treffen, want al ons geld is door de babyboomers met hun grijze golf verjubeld. Tegenover elke werkende staan steeds meer ouderen die op hoge toon eisen gevoed en gekleed te worden. Als dat waar is, dan heeft het land juist meer mensen nodig en niet minder om de balans tussen de generaties te herstellen. Dat laatste bedoelde premier Rutte vast niet toen hij in zijn kerstinterview met De Telegraaf vertelde dat het grote politieke probleem van 2020 en latere jaren de migratie zou zijn. Hij wilde met die opmerking de aandacht afleiden van wat zijn regering en op het gebied van zorg, huisvesting en afbraak van de verzorgingsstaat allemaal heeft aangericht. Hij smeerde dan liever het grenzen-dicht-volk stroop om de mond.

De conclusie ligt voor de hand: we hebben te maken met bullshitverhalen, ze brengen ons geen steek verder in het nieuwe decennium. Ze zijn hoogstens bruikbaar voor politieke koekenbakkers om er maatschappelijke onvrede mee aan te stoken. Aan bevolkingsexplosies valt wel iets te doen, zo leert de ervaring: een brede welvaartspolitiek die de hele bevolking vooruit helpt en niet alleen een kleine groep rijken leidt tot het afnemen van het aantal geboortes. Zo ook behoorlijk onderwijs voor mannen en vrouwen. En bestrijding van de kindersterfte. En allemaal in onderling verband. Dit is geen beleid waarmee je ineens spectaculaire successen boekt. Stug volhouden leidt op den duur tot trendverandering. China leert ons wat hard ingrijpen oplevert. De een kind politiek heeft daar geleid tot een vergrijzingsprobleem net als bij ons.

Nederland moet het komende decennium grote problemen oplossen waarvoor veel vakmanschap en wapperen met de handjes noodzakelijk is. Er zijn in het land lang niet voldoende vaklui om de ambities op het gebied van woningbouw de energietransitie, de zorg en de infrastructuur waar te maken.

Ons land ontkomt tegen de achtergrond van de tekorten op de arbeidsmarkt niet aan een actief immigratiebeleid. Criterium voor toelating is vakkennis. Niets anders. Laten we zeggen dat de immigrant na twee jaar vrouw en kinderen mag laten overkomen.

Voor die immigrant en zijn gezin moet dan een goed georganiseerd integratieprogramma klaar liggen zodat de kinderen onmiddellijk naar het voor hen geschikte schooltype worden toegeleid. Levenspartners komen in programma’s die hen in staat stellen op de arbeidsmarkt te functioneren. Dat is een behoorlijke investering en die is de moeite waard. Burgerschapsprogramma’s kun je niet aan cowboys uit de markt overlaten. De overheid neemt dat allemaal zelf voor haar rekening.

Nederland streeft er naar dat elke EU-lidstaat jaarlijks het voor elk land op grond van grootte, bevolkingsaantal en nationaal inkomen vastgesteld quotum aan erkende vluchtelingen opneemt. Niet meer en niet minder. Erkende vluchtelingen mogen zelf een land uitkiezen. Als het quotum al vol is komen ze op de wachtlijst en blijven ze in het opvangcentrum. Het gevolg is dat je waarschijnlijk eerder in Roemenië dan in Duitsland terecht kunt en dan is leven kiezen. Uiteraard kunnen zulke vluchtelingen altijd opteren voor het immigratieprogramma als ze over de juiste in Nederland gewenste vakkennis beschikken.

Onder zulke omstandigheden hadden Jozef Maria en het kindeke Jezus hier snel terecht gekund, toen ze de moordenaars van koning Herodes moesten ontvluchten. Naar vakbekwame timmerlieden bestaat grote vraag. Ze hadden niet eens politiek asiel nodig gehad.