Hommage aan een zoon van de polder

Je overlijdensbericht heb ik te horen gekregen terwijl ik met mijn laatste energie probeerde een aanvraag de deur uit te doen, aan de eettafel van een compagnon, voor een project over het levenslied, omdat we toch nog altijd geloven dat kunst de wereld kan veranderen.

Thuis heb ik de krant, internet afgestruind op zoek naar en hopend op rouw, rouw van Nederland om haar zoon. Ze hebben de deadlines niet gehaald, morgen, morgen zal het zijn.

Nee, morgen was er ook geen rouw, geen klaagliederen, geen liefde. Liefdeloos! Een intelligente maar kribbige, eigenwijze, arrogante man. Anil heeft voor zijn zaak gestreden, dat is weliswaar onze waardering waardig, maar het was zijn zaak. Dat is het.

Een tijd geleden wachtte ik ook al vergeefs op reacties, toen jij in de trein voor een dame met een hoofddoek op was gekomen die door de conducteur onnodig hard werd aangepakt. Mijn zoektocht naar verbaasde, idealisten bleef ook uit.

Laat ik als Amsterdamse die nog steeds het beeld van opstandige vrije burger als ideaal heeft en daaraan wil vasthouden, zeggen wat jij voor mij betekende.

Als jonge vrouw zag ik jou en Stefan Sanders in Het Blauwe Licht en het bevestigde voor mij die als provinciaal die naar Amsterdam was gekomen dat er meer moest zijn.

Ik ben door jou stuk in het NRC over de Turkse gemeenschap in Kreuzberg en hun authenticiteit en trots meer in Kreuzberg gaan geloven dan voorheen. Kreuzberg stond voor mij voor een ik met al zijn tekortkomingen maar ook vooral voor het IK, ik Anil, ik Nurnaz, ik Annet, ik Maria, ik Henk.

In een van de necrologieën over jou stond dat Edward Said je grote idool was. Nederland heeft haar Edward Said verloren. Edward Said genoot de bescherming van het academische cordon, jij niet. Edward kwam uit een bourgeois gezin uit Palestina, en jij was een Brahmaan maar wel één uit de ex-kolonie Suriname. Palestina was ooit in bij linkse intellectuelen, inmiddels is het uit de mode, maar goed.

Een paar dagen na je keuze heeft er een al verwachte gebeurtenis plaatsgevonden. We kunnen vaststellen dat links intellectueel Nederland morsdood is. Dat was al dood maar nu kunnen we het nogmaals bevestigen. Uit de as van de afgelopen decennia kunnen we misschien opnieuw iets bouwen. Ik weet het niet, als dat ons niet lukt dan hebben we nog altijd de steen die Said als bejaarde academicus wierp.

Had jij maar net als Said een steen naar diegenen gegooid die je het leven zo zwaar hebben gemaakt. Niet samen met de linkse intellectuelen, maar misschien met die zwarte sisters en brothers waarover je meen ik ooit hebt gezegd dat ze meer lef en schwung hebben; samen met hen had je die steen naar de nieuwe heilige huisjes moeten gooien.

Moge Allah, god, Jaweh en de verschillende goden je barmhartig zijn, önünde saygı ile eğiliyorum , ik buig voor je met respect.

Jouw Groene heeft geschreven dat je ageerde tegen slachtofferschap, alsof dat de issue was. Mevrouw de Groene, u heeft het helemaal mis.

Anil, ik zal ergens een glas wijn van 18 dollar drinken. Al moet ik voor de rest van de week boterhammen met pindakaas eten. Serefe! On your honour!

Ik hoop dat je as wordt verspreid over de continenten. Ik heb in de krant die schreef dat je zo graag ergens bij wilde horen de letter ‘n’ geschreven. Wij zullen ooit je levenslied in de straten van Amsterdam zingen, nu zijn er zogenaamd andere belangrijke items met meer nieuwswaarde. But I know a change is not gonna come.. In de polder vind je niet zo gauw een steen, hooguit een kiezel maar ik zal die zoeken en vinden, en met mij velen.