Hoe WNL meewerkte aan de islamisering door Sayad Salam

Sayad Salam was uitgenodigd in de talkshow van Welmoed Seitsma en graaf Sander Schimmelpenninck, die wordt gemaakt door de zich rechts noemende omroep WNL.

De imam stelde bijzondere eisen: er mochten geen alcoholische dranken op tafel staan en hij wenste vrouwen niet de hand te geven. Allebei in verband met zijn geloof. Daarmee ging de redactie akkoord zonder in de gaten te hebben dat Salam zelf iets gedaan had wat de Parlementaire Ondervragingscommissie naar Ongewenste Beïnvloeding uit Islamitische Landen (POCOB) niet gelukt was: namelijk dat hij zichzelf neerzette als intolerant en antidemocraat. Dat deed hij nu zelf en bij WNL had men weinig tot niets in de gaten.

Daarna stelde Sayad Salam een nieuwe eis: hij wilde apart worden geïnterviewed zonder andere gasten aan tafel. Dat was zo’n inbreuk op de formule dat deze concessie werd geweigerd. Hij bleef daarop thuis.

De tafel werd gedomineerd door tegen de boerenlobby aanschurkende Kamerleden, kenners van het carnaval en Joost Vullings, het grote duidende licht van het Binnenhof. In plaats van Salam verschenen de schrijver Özcan Akyol en Keklik Yücel van Vrij Links, die allebei op hun eigen manier het gevaar schetsten dat de weggebleven prediker voor Nederland betekende.

Zo werd het een vrolijk kroeggesprek waarin alle deelnemers elkaar groot gelijk gaven met betrekking tot de afwezige. Nu en dan kwamen heel even de eisen van Salam aan de orde maar die werden niet op hun juiste waarde ingeschat, ook niet door graaf Schimmelpenninck, die anders meestal wel van een helder politiek inzicht getuigt.

De dames aan tafel waren vooral woedend over het feit dat de imam van te voren had geweigerd hen de hand te schudden. Nou, dan doet hij dat niet. Dat is zijn eigen keuze. Aan de drank op tafel werd vrijwel stilzwijgend voorbijgegaan.

Toch was dat de kern van de zaak: Sayad Salam wenste te bepalen wat zijn tafelgenoten mochten drinken en wat niet. Hij huldigt de norm dat alcohol verboden is en dus mag niemand het drinken daar waar hij aanwezig is. Niet alleen in eigen huis of moskee maar overal waar zijn omvangrijke gestalte verschijnt.

Als je het nou over islamisering wil hebben, dát was nou islamisering. In het klein liet Sayad Salam zien dat hij van plan is zijn eigen gedragsregels dwingend aan de samenleving op te leggen. En het lukte hem ook nog bij die steenezels van WNL. Ze gingen akkoord met deze voorwaarde. Ze zeiden niet: u hoeft helemaal geen alcohol te drinken maar u bepaalt evenmin wat er op tafel komt in andermans huis.

Salam hoeft niemand een hand te geven als hij daar geen zin in heeft maar hij maakt niet op grond van zijn eigen, al dan niet godsdienstige, normen uit wat anderen in zijn omgeving mogen eten, drinken of doen. Dat is de harde grens.

Ondanks hun zogenaamde verknochtheid aan de Westerse cultuur alsmede de Nederlandse normen en waarden, was de redactie van WNL levensbeschouwelijk te onvolwassen om dat meteen in te zien.