Hoe Thierry Baudet zijn kiezers in de steek laat

Toen kort voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2017 in het deftige Amsterdam Oud-Zuid en Buitenveldert posters van Thierry Baudet en Theo Hiddema opdoken, heb ik even gedacht dat het Forum voor Democratie zich zou kunnen ontwikkelen tot de Nederlandse tegenhanger van de Vlaamse N-VA.

De Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) heeft zich onder leiding van de mediagenieke Bart De Wever de afgelopen jaren ontwikkeld tot een partij waar niemand omheen kan. Ondanks een flink verlies bij de laatste verkiezingen in mei blijft ze de grootste partij van Vlaanderen. De N-VA heeft zich met succes gepositioneerd als rechts-conservatieve volkspartij voor mensen die de christendemocraten (CD&V) en liberalen (Open VLD) niet stevig genoeg vinden, maar het Vlaams Belang weer te extreem.

Rassentheorieën Zo leek FvD ook even een partij te kunnen worden voor de rechtse kiezer die de PVV te platvloers en te ondemocratisch vindt maar Rutte te ruggengraatloos. Een partij die afstand neemt van al te racistische griezels. Een partij waar ruimte is voor verschillende flanken. Terwijl N-VA-staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken zich de afgelopen jaren ontpopte als een soort Rita Verdonk, geldt Geert Bourgeois, die aan de wieg stond van de Vlaams-nationalistische partij, juist als gematigd.

Nu FvD twee jaar in de Tweede Kamer zit, is duidelijk dat het contrast met de N-VA niet groter kan. Terwijl de N-VA vorig jaar nadrukkelijk afstand nam van de racistische jongerenbeweging Schild & Vrienden (De Wever: “Ranzigheid en extremisme hebben bij ons geen plaats”), nodigt FvD de in rassentheorieën grossierende Yernaz Ramautarsing uit om een bijeenkomst van de FvD-jongeren aan elkaar te praten.

2.000 euro cash Ondertussen gaan de oprichters van FvD rollebollend over straat, al blijft het voor buitenstaanders gissen naar de precieze oorzaak van alle onrust. Otten ergerde zich naar eigen zeggen aan de boreale koers die de narcistische Baudet wil varen, volgens Baudet zou Otten zich schuldig hebben gemaakt aan financiële malversaties, terwijl Hiddema meent dat er sprake was van ‘persoonlijke sentimenten, temperamenten en humeuren’. Je moet niet uitsluiten dat het allemaal waar is.

Uit de verhalen die naar buiten komen stijgt het beeld op van een partijtop die vooral heel goed voor zichzelf zorgt – inclusief een nog altijd onopgehelderde betaling van 2.000 euro cash aan Baudet. Het is op zijn minst ironisch dat FvD daarmee precies de vooroordelen bevestigt die zijn kiezers hebben over de politici van de ‘kartelpartijen’.

Als de afgelopen maanden ons verder iets hebben geleerd, dan is het wel dat de D in FvD ongeveer net zo’n dode letter is als de tweede D in DDR. Interne partijdemocratie bestaat er niet. Wie een dissidente mening – of nog erger: kritiek op de grote leider – naar buiten brengt, wordt rücksichtslos kaltgestellt.

De post-historische mens Het idee dat de FvD zich kan ontwikkelen tot een soort N-VA heb ik al lang losgelaten. Onder leiding van Baudet gaat dat nooit gebeuren. De kans dat andere partijen de FvD nu nog zien als een serieuze partij waarmee je kunt besturen, lijkt na alle strubbelingen van de afgelopen maanden eveneens nihil.

‘Opiniemakers’ die de PVV en FvD een warm hart toedragen, mogen graag klagen dat de kiezers van die partijen niet serieus worden genomen. De vraag is inmiddels gerechtvaardigd wie dat deel van het electoraat het meeste in de steek laat. Zijn dat ‘de media’ en ‘de politiek’? Of is het wellicht toch Baudet, die liever nog eens een essay over de post-historische mens schrijft voor een Zwitsers tijdschrift dan dat hij de LPF-toestanden in zijn partij aanpakt?