Hoe 'Team Nederland' de PvdA kan redden

Van alle politieke partijen is de PvdA momenteel de treurigste. In mijn stad Utrecht hangen fantasieloze rode posters met totaal versleten slogans als ‘Sterk en Sociaal’. Voor de gelegenheid staat er ‘Groen’ boven, dat zal wel moeten van de nieuwe partner GroenLinks. Ik heb overigens geen idee welke vorm de samenwerking tussen de twee partijen heeft, en kan me er zelfs niet toe zetten het op te zoeken. Dat is opmerkelijk voor iemand die vanaf zijn twaalfde de politiek nauwgezet volgde.

Gaan er ook dingen goed? Jazeker, in Amerika. Halverwege vorige maand hield president Biden zijn State of the Union, waaruit duidelijk bleek dat hij bezig is zijn land terug in vorm te brengen. “America is no place for suckers.’’ Hij kondigde wetgeving aan die het bedrijven onmogelijk maakt onredelijk hoge kosten in rekening te brengen. Verder kent hij geen scrupules als het gaat om het creëren van werkgelegenheid in eigen land. We maken in de VS en we kopen in de VS.

Met dergelijke eigen volk eerst-retoriek hoef je bij het kosmopolitische GroenLinks niet aan te komen, daarom kan de PvdA beter zelfstandig blijven en de politiek van Joe Biden onder de kopieermachine leggen. Gematigd-progressieve Amerikanen snappen namelijk nog dat een land een team-in-vorm moet zijn om de wereld aan te kunnen. Vertaald naar de Nederlandse verhoudingen: geen zeventien miljoen bondscoaches, maar zeventien miljoen spelers die elkaar enigszins weten te vinden.

‘Team Nederland’ zou een aardige PvdA-strijdkreet zijn. Met campagnespots waarin een waardeloos oranje-elftal, bestaande uit verwaand kijkende Randstedelingen en verbitterd ogende boeren, geen bal raakt. Iedereen gaat voor eigen succes, waardoor de wedstrijd wordt verloren. In de dug-out blijft de bondscoach dommig lachen, niemand snapt waarom, het kan ook niemand iets schelen omdat hij er al zo lang zit. Belooft de PvdA een betere speelstijl plus een capabele coach, dan wordt de partij groot.