Hoe ga je om met Covid-19 als je een beperking hebt?

De corona-toestand houdt momenteel niet alleen Nederland maar de hele wereld in de greep en natuurlijk mij ook. Sinds het debat afgelopen donderdag is de paniek aardig toegeslagen onder een heleboel mensen. Het is een onbekend virus, het is eng en ongrijpbaar omdat het zo snel om zich heen grijpt kun je er bijna niet omheen. Overal wordt er over gepraat.

Maar hoe is het nu als je een beperking hebt en dagelijks al veel moeite hebt met veranderingen, overzicht behouden en angsten? Ja deze tijden zijn onzeker en moeilijk voor iedereen maar mensen met een beperking hebben het weer op een andere manier moeilijk. Hoe houd je je staande in de dagelijkse stroom van informatie die binnenkomt over het coronavirus als je een beperking hebt en snel overprikkeld bent?

Sinds in december bekend werd dat dit virus in China ontdekt was heb ik geprobeerd me er zoveel mogelijk vooraf te sluiten. Ik dacht: voorlopig is het nog niet in Nederland en hopelijk gaat dat ook niet gebeuren. Na de carnavalsweek in februari waarbij het virus verspreid werd, begint de paniek steeds meer toe te slaan.

Doorgaans ben ik vanwege het feit dat ik 22q11s heb gewend om veel thuis te zitten. Ik heb niet altijd de energie die ik wil om de dingen te ondernemen die ik graag zou willen. Voor mij verandert er daarom in dit opzicht niet superveel. Maar vergis je niet, de toestroom aan informatie is zo groot dat mijn hoofd het maar nauwelijks kan verwerken. Twitter is voor mij altijd een fijn platform waar ik mezelf goed kan uiten en ik krijg hier ook veel begrip terug. De eerste dagen na het debat wist ik niet goed hoe ik met de nieuwe maatregelen moest omgaan. Ook al verandert er voor mij weinig, op twitter zijn er toch andere gedragsregels ontstaan.

De plek waar ik kan praten over wat me dagelijks bezig houdt, wat ik moeilijk vind aan extra prikkels veranderde. Ja natuurlijk praat ik zelf ook over het virus, het houdt ook mij bezig maar toch probeer ik me er van een afstand mee bezig te zijn zodat ik me niet door de angst laat leiden. Met gekke grapjes probeer ik voor mezelf met de angst voor het onbekende om te gaan en dat helpt. Ook is het fijn te zien hoe anderen met dit virus omgaan, de saamhorigheid wordt sterker.

We moeten met elkaar een hele nieuwe routine zien te vinden nu veel mensen verplicht binnen moeten zitten. Dit heeft een grote impact op iedereen maar voor mensen met een beperking verandert er zoveel dat ik me zorgen maak om deze doelgroep. Mensen met een beperking en ouderen blijven beide een kwetsbare groep waar met extra zorg en aandacht naar moet worden omgekeken. Ik ben heel blij om op twitter te zien dat veel mensen ouderen boodschappenhulp aanbieden.

Voor mezelf heb ik altijd al veel moeite om boodschappen te doen, maar met deze hamstergekte heb ik nog meer last van sociale angsten en durf ik amper meer te gaan. Toch zet ik me over mijn angsten heen en blijf ik naar de winkel gaan om te halen wat ik nodig heb. Het is voor mij een van de weinige sociale activiteiten die ik doe naast het vele binnen zitten.

Ik heb zo mijn eigen manieren gevonden om met alles om te gaan. Zo heb ik contacten online waar ik veel plezier uithaal en ook veel van leer. Ik speel graag het spel World of Warcraft waar ik met allerlei mensen uit de hele wereld speel. Van hen hoor ik weer verhalen hoe hun land met het corona virus omgaat.

Het is eigenlijk wel lachwekkend dat er in ieder land zoveel toiletpapier wordt gekocht en ik maak er dan ook gekke grapjes over met mijn vrienden. Op deze manier voel ik me niet eenzaam, ik ben verbonden met een heleboel mensen over de hele wereld!