Hoe Fort Europa zijn grenzen verder optrok en zo zijn eigen waarden verried

De muren van Fort Europa worden almaar hoger opgetrokken, de isolatie van het continent gaat met steeds meer geweld gepaard. Mensen die vluchten en Europa proberen te bereiken worden geconfronteerd met haast onoverkomelijke hindernissen, zowel bureaucratisch als fysiek. Het Europese grensbeschermingsagentschap Frontex is het centrale instrument van dit isolationistische beleid, dat mensen die bescherming zoeken stigmatiseert als een bedreiging voor de Europese veiligheid en hen ook zo behandelt. Mensenrechtenschendingen langs de binnen- en buitengrenzen van de EU worden dagelijks gepleegd.

Veilige en legale manieren voor vluchtelingen die veiligheid zoeken binnen de EU, nemen in hoog temp af. Illegale routes worden gevaarlijker, criminalisering van mensen die asiel zoeken en iedereen die hen helpt, is in volle gang. Het sluiten van de Europese grenzen breidt zich uit naar andere continenten, steeds wordt weer nieuwe nieuwe racistische wetgeving die vijandig staat ​​tegenover migratie aangenomen. Het doel is niet om mensen die vluchten te beschermen, maar om de EU te beschermen tegen mensen die vluchten.

De grensmuren en -hekken rond Europese landen zijn in slechts 10 jaar met 75% toegenomen en EU-leiders staan ​​steeds meer open voor deals met autocraten. Zo is er zelfs een virtuele grens in de Middellandse Zee gecreëerd om te voorkomen dat migranten de kust bereiken.

Mark Townsend, senior verslaggever mondiale ontwikkeling bij The Guardian, blikt terug op een decennium waarin Europa een fort is geworden, zijn grenzen heeft gemilitariseerd en zich heeft losgemaakt van de toewijding aan mensenrechten waarop de Unie is gegrondvest.