Hindoestaans taboe hindert vrouwenrechten

Spreken over vrouwenonderdrukking mag blijkbaar pas als vrouwen aan een hoop voorwaarden voldoen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel blij dat er nu eindelijk bredere aandacht lijkt te komen voor vrouwenonderdrukking binnen de Hindoestaanse gemeenschap. Toch kan ik niet voorbij gaan aan het feit dat het nog steeds erg moeilijk lijkt om het echt over het leed van de vrouwen te hebben.

Opkomen voor de gemeenschap Een groot deel lijkt het belangrijk te vinden om vooral op te komen voor de gemeenschap. Alsof het een aanval is op de hele gemeenschap als vrouwen het lef hebben om te vertellen wat er achter de voordeur gebeurt. Vrouwen die mishandeld zijn, verkracht zijn, onderdrukt zijn, of vertellen over anderen waarvan ze weten dat zij door bijvoorbeeld hun vader verkracht zijn, zijn moedig zou je zeggen. Zij verdienen al onze steun, zou je zeggen. Maar niks is minder waar.

Zelfs een raadslid van de PvdA Rotterdam die ook nog eens uit de gemeenschap komt vond het niet nodig om eerst te reageren op alle leed. Nee haar reactie was ‘niet allemaal en waarom wordt de gemeenschap door het slijk gehaald’. En of dat niet voldoende was liket ze ook nog een reactie dat ‘we al een Hirsi Ali hebben’. Het maakt pijnlijk duidelijk waar de prioriteiten liggen. En meteen ook inzichtelijk hoe het probleem zo lang door heeft kunnen gaan.

Bashen en kleineren Vrouwen die spreken worden van alle kanten gebasht. Een foto bij het verhaal zou niet gepast zijn. Hun verleden wordt tegen hen gebruikt als middel dat ze misschien wel vanuit emotie reageren en dus misschien wel niet zo serieus genomen moeten worden. Verwijten dat ze het voor succes zouden doen. Alsof alle haat die volgt als je je mond open doet één goot feest van succes zou zijn. Er wordt zelfs gevraagd waarom sommigen nu pas hun mond open doen en shine van anderen die hun mond open doen willen stelen. Alsof het een groot bedrijf is waarin carrière gemaakt wordt en we concurrenten van elkaar zijn.

Haatagenda Dan heb je nog de mensen die het gebruiken voor hun eigen haatagenda. Kijk, dit hebben we nou geïmporteerd. Dit halen we allemaal binnen. Alsof vrouwenonderdrukking alleen gebeurt bij migranten. Guess again ! Ook in Nederland zijn we nog lang niet klaar met de emancipatie tussen mannen en vrouwen. Het systeem is alleen anders. En niet één vrouw is erbij geholpen als je de moedige vrouwen en mannen die nu opstaan gaat misbruiken voor je eigen haatcampagne. Sterker nog je misbruikt wat er gebeurt om andere mensen te onderdrukken. Je bent dan net zo fout bezig als alle andere onderdrukkers.

Gemeenschap lovers ‘Maar ik vind de cultuur juist zo mooi en ga met heel veel Hindoestanen om.’ Ja dat is oprecht fijn voor je, maar in deze discussie niet relevant. Er zijn inderdaad hele mooie elementen, maar we hebben het nu over de onderdrukking achter de voordeur. Wat een feit is! Iets wat eindelijk aandacht krijgt. Wat we met elkaar moeten veranderen. Wordt elke vrouw binnen de gemeenschap geslagen of verkracht? Nee! Dat is ook niet de boodschap. Het gaat om een systeem, het gaat niet over elk individu.

Ook steun Toch zie ik ook steun. Vanuit de antiracisme hoek spreken steeds meer mensen zich uit. Maar ook vrouwen zoals Miryanna van Reeden en Stella Bergsma die voor het grote publiek onzichtbaar zijn, maar achter de schermen totaal in dienst staan om mentaal te steunen en mee te denken. Niet om te bepalen hoe de strijd moet gaan, nee puur om steun te verlenen waar wij ze nodig hebben.

En een systeem waarin de meest gruwelijke dingen gebeuren achter de voordeur, waarin zwijgen, eer en succes voor vrouwenrechten gaat, is iets wat we allemaal niet zouden moeten accepteren. Om dit te veranderen hebben we iedereen nodig, hebben we de focus op het probleem nodig. Zullen we afspreken dat we vanaf vandaag allemaal onvoorwaardelijk onze handen ineen slaan om dit te veranderen?