Het zure frame van Thijs Berman

Thijs Berman, leider van de PvdA-fractie in het Europese parlement, haalde vandaag op het congres zijn partij uit naar de houding van de SP ten opzichte van Europa. Leo de Kleijn, fractievoorzitter van de SP in de Rotterdamse gemeenteraad, reageert.

Tsja, je denkt dat we op veertien januari een klein stapje vooruit zetten om een verenigde linkse oppositie tegen het meest rechtse kabinet ooit op poten te zetten. En dan komt Thijs Berman. Die op de dag dat de SP in de peiling van Maurice de Hond voor het eerst de grootste partij van Nederland is, laat weten dat de ‘plannen van de SP op de lange termijn een drama zijn’. Berman zet de welbekende strooien pop neer (de SP is tegen Europa) en slaat die neer. Als je wilt samenwerken moet je op z’n minst bereid zijn om kennis te nemen van elkaars standpunten, zonder daar meteen de gangbare vooroordelen op te plakken.

Zo zegt Berman: “En het voorstel om de Grieken te laten vallen als een baksteen, want dat wil de SP, dat betekent een genadeslag voor de Nederlandse economie. Dat zegt hij er niet bij.”

De Grieken laten vallen? Pardon. Met het staande EU beleid is Griekenland inmiddels vervallen tot Europees derde wereld land. De SP kiest inderdaad niet voor die heiloze weg, maar voor die van de Griekse linkse oppositie, die dondersgoed weet dat het dictatoriale en neoliberale EU beleid dat Griekenland wordt opgelegd voor een groot deel van de Griekse bevolking de weg naar de armoede en werkloosheid versterkt in plaats van oplost.

Of deze. Op de vraag waarom Roemer profiteert en niet Cohen zegt Berman “Omdat Roemer alles vierkant afwijst. Het ‘nee’ verwoordt op een harde manier. Dat slaat aan, maar hij levert niet het plan hoe het dan wel moet.” En dat op de dag nadat Cohen in de Volkskrant eindelijk tot de conclusie is gekomen dat het toch echt veel beter is om van elke gelegenheid gebruik te maken om dit kabinet naar huis te sturen. Cohen durft eindelijk NEE te zeggen en Berman blijft hangen in het JA dat er feitelijk voor heeft gezorgd dat dit kabinet er nog zit. 

Natuurlijk is het zuur voor PvdA-politici dat de honderdjarige hegonomie op links van de SDAP-PvdA nu doorbroken lijkt te worden. Dat dat mogelijk is, komt niet alleen door het succes van de SP, van Jan Marijnissen of Emile Roemer, maar nog veel meer door het falen van de traditionele sociaaldemocratie in Europa. Berman zegt een ommezwaai te willen in Europa, een sociaal Europa. Maar hij geeft toe: “Wij hadden de financiële sector kunnen reguleren, toen we nog 12 van de vijftien regeringen in de EU hadden, twintig jaar terug. We deden het niet.” 

Als je de afgelopen twintig jaar terugkijkt is het eigenlijk nog veel erger. De Europese sociaaldemocratie heeft onder Tony Blair, de derde weg en Paars in Nederland gezorgd voor de grootste versnelling van het neoliberale Europa. En dan nu zeuren over een concurrent die daar toen en nu kritiek op had en heeft, terwijl je eigenlijk stiekem zelf ook tot de conclusie gekomen bent dat die sociaaldemocratische koers een regelrechte ramp was. Dat is pas super zuur! Zure Berman.

Voor de goede orde nog maar even dit uit het Europese verkiezingsprogramma ( pdf ) van de SP in 2009: “Wij zeggen: Europese samenwerking is nodig, om vrede, stabiliteit en welvaart te garanderen. Hechte Europese samenwerking is nodig, om nieuwe, grote en grensoverschrijdende problemen als klimaatverandering, milieuvervuiling en mondiale tegenstellingen tussen arm en rijk aan te kunnen pakken. … De wissel moet worden omgezet. We moeten in Europa niet langer de kortzichtige economische belangen van de grote bedrijven, banken en beleggers voorop zetten, maar de democratische en sociale belangen van de Europese burgers. Dat is beter voor iedereen.”

Lees ook Thijs Berman: Europa zal sociaal zijn of niet zijn