Het water tot onze lippen? Dat is gewoon lekker fris

Wie maakt zich nog druk om klimaatverandering met dit mooie weer? De afgelopen meimaand was de warmste sinds we 300 jaar geleden temperaturen begonnen bij te houden. Niemand schijnt zich er erg ongerust over te maken. Ik zag gisteren bulldozers op het strand die de afgekalfde duinen weer op hun plek schoven. De waterkering is al een keer dicht geweest bij hoogwater, dus die werkt ook nog. De schokkende animaties uit de film An Inconvenient Truth van Al Gore, waarin we half Nederland onder water zien lopen, zijn we al weer vergeten. De Buienradar kan in bepaalde periode al niets meer nauwkeurig schatten en aan de tropische watervallen die onze klassieke miezerbuitjes vervangen, beginnen we ook al te wennen.

Is die klimaatverandering wel zo erg? Kunnen wij met onze geschiedenis als internationaal bekende water wegwerkers die paar centimeter zeespiegelstijging niet aan? Vast wel, maar erg verstandig is het niet.

Gisteren bracht de Volkskrant een reportage van de Indiase fotograaf Arko Datto die vier jaar lang de klimaatverandering volgde in de Gangesdelta van Bangladesh. 300 miljoen mensen kampen daar met de gevolgen van een immense overstroming die elk jaar bijna tweederde van het land onder water zet. Mooie foto’s dat wel. En interessant hoe vindingrijk de mensen zijn die gedurende het regenseizoen (dat deze maand weer begint) op de kleine stukjes droge grond een veilig heenkomen zoeken.

Nederland is betrokken bij het Bangladesh Deltaplan 2100. Nederlandse consultants hebben een plan uitgewerkt dat overstroming en verzilting van de delta tegen kan gaan. Hoewel alles supertraag gaat en de miljarden die de Wereldbank ervoor moet ophoesten nog niet zijn gestort, biedt zo’n Nederlandse Hans Brinkersoplossing vast wel respijt.

Verstandiger is natuurlijk het probleem bij de kern aan te pakken.