Kijk naar de debatten van 1984, 1992, 1996, 2000 en 2004. Allemaal presidenten die in het eerste debat onderuit gingen en
later wonnen
Nog maar even bewijs voor de relatieve waarde van het debat deze week, volgens zowat iedereen maar in elk geval de interpreteerders, gewonnen door Mitt Romney.
De Amerikaanse werkloosheidscijfers zijn lager dan ooit sinds Obama’s aantreden. Nog steeds 7,8 procent en dus te hoog, maar het ondermijnt Romney’s verhaal (dat hij deed zonder programmatische voorstellen) dat Obama’s beleid niet werkt. En Obama is wakker geworden en voert nu de gewone politieke veldslag die hij eigenlijk in het debat had moeten voeren. Had het anders gekund?
Ik vermoed dat als Obama een agressieve strategie had gekozen en in dit eerste debat direct Romney het vuur aan de schenen had gelegd, hij verloren had omdat het niet presidentieel oogde, te agressief was, etcetera. Kortom, er was eigenlijk geen manier voor Obama om dit debat goed te winnen, het beste dat hij kon hopen was stabiel ogen – en dat was, zo lijkt het, de strategie. Nou ja, die mislukte, maar nu is hij in zekere zin bevrijd.
Hij kan hard tekeer gaan tegen de leugens en de zoveelste flip flop van Romney, nu weer gestoken in de kleding van een gematigde pragmaticus. Romney noemde herhaaldelijk zijn termijn als gouverneur, ten bewijze van zijn pragmatische gematigdheid. Zijn programmatische maatje Paul Ryan kwam niet aan bod. Dat wordt nog leuk bij het komende Vice Presidential debat.
Maar al met al is dit een mooie en bevredigende conclusie van deze debatweek: Obama verloor en door te verliezen kan hij nu vrijuit tegen Romney tekeer gaan om straks te winnen. Het had niet veel anders kunnen lopen. U geloof het niet? Kijk naar de debatten van 1984, 1992, 1996, 2000 en 2004. Allemaal zittende (vice)presidenten die in het eerste debat onderuit gingen en later wonnen (met uitzondering van Gore). Een mooie week voor Obama.