Het volksgericht tegen historica Jessica Krug is volstrekt over the top

Nieuws over een trieste affaire rond de Amerikaanse historica Jessica A. Krug is tot in de Europese media doorgedrongen: ze is van joodse afkomst maar maakte haar omgeving jarenlang wijs dat ze een Afrikaanse achtergrond had. Zelfs The Guardian , de BBC , de Standaard , de Volkskrant en – in de nacht van zaterdag of zondag zowat alle Nederlandse dagbladen – maakten er redactionele ruimte voor vrij. Welke achtergrond Jessica Krug precies had, varieerde in haar verhalen maar de laatste jaren gaf ze voor uit een zwart latino milieu in de Bronx te stammen.

Dezer dagen echter maakte zij schoon schip met een uitgebreide zelfbeschuldiging op de website Medium. De kop luidt: “De waarheid en het anti-zwarte geweld van mijn leugens”. De inhoud is navenant. Krug constateert dat zij geen genade verdient maar totaal gecancelled moet worden. Haar werkgever, de zeer gerenommeerde George Washington University, voldeed aan dit verlangen: ze is in afwachting van nadere maatregelen een half jaar geschorst. Voor studenten en staf die psychisch geraakt zijn door haar bedrog, staan hulpverleners gereed. Het schijnt dat Jessica Krug tot haar zelfbeschuldiging kwam omdat mensen in haar omgeving ontdekten dat er in haar verhalen over een jeugd in de Bronx teveel niet klopte.

Dat is de stand van zaken tot nog toe.

Jessica A. Krug was bezig met een nette loopbaan als historisch onderzoekster. Haar werkterrein betreft Midden-Afrika en het Caribisch gebied. Ze houdt zich vooral bezig met Afrikaanse invloeden op het westelijk halfrond waarbij haar bijzondere belangstelling uitgaat naar verzet tegen de ontmenselijking en depersonalisering, die centrale kenmerken zijn van het slavenbestaan. Ze schreef daar een dissertatie over, Fugitive Modernities: Kisama and the Politics of Freedom , die werd uitgegeven door Duke University Press. Dat is een heel kieskeurige uitgeverij. Kisama (of Quiçama) behoort tegenwoordig tot groot-Luanda maar was in de zeventiende eeuw een niemandsland waar gevluchte slaven een veilig toevluchtsoord vonden. Ze vormden er een functionerende maatschappij zonder centraal gezag.

Dit alles maakt duidelijk uit welke hoek bij Jessica Krug de wind waait. Ze heeft zich totaal met haar onderwerp geïdentificeerd. Ze wilde er niet alleen alles over weten, ze wilde er ook onderdeel van uitmaken als nazaat in de eenentwintigste eeuw. Wie een foto van haar ziet, begrijpt meteen dat ze voor dit streven haar – om in Nederlandse politietermen te spreken: getinte – uiterlijk méé heeft. Toch was zij een blank joods meisje uit Kansas City. Althans zo omschrijft zij zich zelf nadat zij jaren mede bekend had gestaan als Jess la Bombalera , haar bijnaam, eerst in de salsascene, de laatste tijd ook in de Black Lives Matter-beweging.

Dit verhaal heeft zijn trieste kanten maar het is niet uniek. Je zou de lui niet de kost moeten geven die zich een geheel verzonnen verleden hebben aangemeten omdat ze zich schamen voor hun werkelijke achtergrond. Jessica Krug uit Kansas City was liever Jess la Bombalera uit de Bronx. Ik heb ook wel eens onder reacties van mij geschreven Barão de café en ik had het wel aardig gevonden Austregésilo de Athayde te heten in plaats van Han van der Horst, ook al omdat deze geboren is in Caruarú waar ik lang geleden op het grote feest van Radio Liberdade de grote Luis Gonzaga de hand mocht schudden. Je ziet hoe gemakkelijk het uit de hand loopt en je zelfs in de buurt komt van identiteitsdiefstal.

Aan de andere kant: wat heeft Jessica Krug nou helemaal gedaan? Ze heeft haar omgeving, waaronder ook haar studenten, wijs gemaakt dat ze een heel specifieke latino-achtergrond had. Op haar officiële website en in haar wetenschappelijke werk vertelt zij niets over haar persoonlijk verleden. Of het zou moeten zijn dat zij haar proefschrift onder meer opdraagt aan haar grootouders van wie zij dansen heeft geleerd. Aan de andere kant: wie weet is het zo. Dan was het de horra in plaats van de rumba.

Toch ziet het er naar uit dat het in haar geval wel een beetje ver is gegaan. Wie weet heeft ze zelfs last van meervoudige persoonlijkheden. Dat er iets niet klopt blijkt ook wel uit de afschuwelijke, radicale, totale zelfbeschuldiging , die geen ruimte laat voor vergeving door haarzelf of door anderen. Ze schrijft bijvoorbeeld: “ I am no culture vulture, I am a culture leech (bloedzuiger).” Dan zit er toch wel een steekje aan je los. Het is ongetwijfeld een goed idee als ze hulp zoekt en een paar maanden uit de collegezaal wegblijft.

Daarna schone lei en verder met het leven!

Tenzij.

Tenzij die zelfbeschuldiging geen blijk geeft van een ontregelde psyche maar van de giftige cultuur die heerst in sommige krochten van de Black Lives Matter-beweging. Haar bekentenis lijkt als twee druppels water op de uitgebreide zelfbeschuldigingen die de slachtoffers van Stalins showprocessen in de jaren dertig moesten uitspreken. Die werden dan meestal gevolgd door zorgvuldig geregisseerde woede en razernij vanuit het publiek. Die regie is nu niet nodig. Ze komen zo ook wel. Haar schoonzus is inmiddels voor het voetlicht getreden. Ze verklaarde tegenover CNN dat de banden tussen Jessica en haar familie in Kansas City al twintig jaar verbroken waren. Ze was sneeuwwit. Het lieve schoonzusje zei ook: “Onze achternaam is bezoedeld. En alles wat we nu willen, is de ogen uit ons hoofd huilen. Mijn schoonvader draait zich om in zijn graf.” En: “Ze heeft elke zwarte vrouw een klap in het gezicht gegeven.”

Op twitter schrijft Robert Jones jr., die actief is onder de nick Son of Baldwin: “Familie, ik ben totaal geschokt en diep bedroefd. Jess la Bombalera, een activiste waar ik graag ruimte voor maakte en voor opzij ging en de microfoon aanreikte op dit podium, onthulde net dat ze een blanke vrouw is, die deed of ze zwart was.”

Jessica Krugs studenten doen inmiddels ook een duit in het zakje. Ze speelde de allerergste stereotype van de zwarte vrouw, de agressieve zwarte vrouw, zo zei er een tegen The Cut. Studente Rebecca Amali getuigde tenminste nog van enige geest met de opmerking: “Ze had me dit soort dingen ook zonder die minstrel show kunnen leren.” Ze is wel diep geraakt door het bedrog.

In The Guardian noemt columniste Arwa Mahdawi de zaak met Jessica Krug een typisch voorbeeld van wat zoveel blanken graag doen: op het internet de zwarte uithangen en zo populariteit verwerven. Zo ontdekte zij pas nog dat de Britse zangeres Rita Ora niet gemengdbloedig was maar blanke Albanese ouders had. Blank! Albanees! Het is affreus een treurig teken des tijds.

De verontwaardiging spat uit de Angelsaksische reactiekolommen naar buiten. Deze zaterdag verscheen zelfs een Wikipedia-lemma over de affaire.

De breed gedeelde verontwaardiging over het geestelijk probleem van Jessica Krug is volstrekt over the top. Deze getalenteerde historica moet voor de dokter verschijnen en niet voor een volksgericht. Als dit gif kan doorsijpelen, zal het de Black Lives Matter-beweging op den duur vermoorden.

Update: alle collega’s van Jessica Krug op de afdeling Geschiedenis van George Washington University hebben bij het bestuur om intrekking van haar vaste aanstelling gevraagd zodat ze kan worden ontslagen. Ze vertrouwen ook haar historisch onderzoek niet meer en beschuldigen haar van verraad.

Zij schrijven het volgende: