Het Timmermanseffect

Genoeg thema’s om over te schrijven: over de populistische president Trump, die zichzelf ‘een genie’ noemt, en over wie Baudet zo enthousiast is. Of over ‘de moderne mens en z’n zoektocht naar zingeving’. Iets wat nog niet zo gek lijkt als we alleen al kijken naar de Bosjesmannen in Botswana, waar ik eens onderzoek deed. Ze noemen daar denken over levenszin ‘de grote honger’, naast etensdrang als ‘de kleine honger’. Of over het religieuze geweld op Sri Lanka. Dit niet alleen omdat ik ’n band heb met dat land omdat ik daar veel onderzoek deed, al vanuit de VU en in mindere mate tot op vandaag. Maar ook omdat ik tot m’n schrik constateer dat het jihadistische geweld nu ook zijn klauwen uitslaat naar Azië.

Ik voel dat ik toch niet om een recente verkiezingsuitslag heen kan. Ik signaleerde onlangs een cynische ‘nee-beweging’, vooral in Frankrijk (gele hesjes), Engeland (‘Brexit), Oost-Europa (sterk anti-vluchtelingenhulp en aanval op de rechtstaat), maar ook in Nederland (opkomst populistisch ‘Nieuw Rechts’ onder het mom van democratie. Gelukkig zien we dit bij de voorlopige uitslagen van ‘23 mei’ bij ons niet terug.

Zelf twijfelde ik lang qua stem tussen Bas Eickhout en Frans Timmermans. Bas omdat ik hem een voor waarden opkomende prima parlementariër vind, zeker ook met kennis van zaken. Tevens omdat ik een band heb met zijn partij als één van de acht oprichters van de club dertig jaar terug.

Maar ook Timmermans doet het goed in de Europese Commissie met gezag. Hij komt op voor de rechtstaat in Hongarije en pleitte nu ook voor de tv met kracht voor een sociaal en humaan Europa. Stemmingen zijn geheim, maar bij de uiteindelijke keus heeft denk ik bij velen ook meegespeeld de uitstraling van hen beiden: qua daadkracht, positief en oplossingsgericht, waarbij Frans door zijn functie iets meer in het oog viel.

Voorzag ik of voorzagen anderen het Frans Timmermanseffect, zoals de Volkskrant het noemt? Misschien, maar belangrijker is, dat het populisme dit keer niet zo veel aanhang kreeg, althans in Nederland. Veel Nederlanders zullen het ook niet erg vinden als een van hen bovendien, als het meezit, voorzitter van de Europese Commissie wordt.