Het Songfestival is een hele enge freakshow

Het Eurovisiesongfestival in Malmö is begonnen. Het evenement dat in 1956 begon als een onschuldig liedjescontest tussen Europese landen, is veranderd in een enge freakshow voor de amuzikale gek. Het Songfestival heeft namelijk al jaren niets meer met muziek te maken. Doe zo raar mogelijk op het podium en je wint. En wij doen telkens weer met het grootst mogelijke enthousiasme mee. Het is om je kapot te schamen. Dat we met Joost Klein volgens de bookmakers waarschijnlijk gaan winnen, is in ieder geval niet iets om trots op te zijn. We kunnen dan alleen zeggen, wij zijn dit jaar de allergekste. Wij hebben de grootste wansmaak van iedereen.

Urenlang kijk je bij het Songfestival naar een freakshow waarin de één nog gekker doet dan de ander. Circusacts worden door klapvee onthaald als helden, die zelf denken de muziek opnieuw te hebben uitgevonden. Alleen is er niemand die nog let op de zang, in tegenstelling is juist alles daaromheen belangrijk geworden. De kijker ziet zogenaamde artiesten meepraten op moderne deuntjes. Ze dansen, springen, vallen, liggen of doen een koprol. Daarbij is er, behalve ‘je mag jezelf zijn’, geen boodschap die de artiesten je mee willen geven. De lyrics zijn namelijk gemaakt door kleuters. Ideeën van shows bedacht door ChatGPT. Instrumenten zijn vervangen door computers. Outfits zijn gemaakt door clowns of monsters.

Finland stuurt Windows95man, een halfnaakte man in een slip. Windows95Man is het toonbeeld van alle wansmaak die bijeen komt. Windows95Man kan zelf niet zingen en staat daarom met een extra zanger op het podium, die lijkt op een Pokémon. Hierom kan Windows95Man focusen op het rondhuppelen, rollen en spelen met elektriciteitsdraden.

Kroatië komt aanzetten met het meesterbrein Baby Lasagna. In een interview met Songfestival.be laat Baby Lasagna, de artiestennaam van Marko Purišić, weten hoe hij op die naam kwam. Hij was in een supermarkt om een flesje water te kopen als pijnstiller tegen de hoofdpijn. Eenmaal bij de kassa popte de naam ‘Baby Lasagna’ zomaar in zijn hoofd. Fenomenaal. In datzelfde interview laat Baby Lasagna los dat de titel van zijn nummer ‘Rim Tim Tagi Dim’, geen enkele betekenis heeft. Het kwam nou eenmaal in hem op en het klonk leuk. Zijn genialiteit is duidelijk niet voor iedereen weggelegd.

De Nederlandse inzending is Joost Klein. Iemand uit Friesland die in zijn Happy Hardcore-lied Europa promoot. Een heel tactische zet in tijden van oorlog. Joost zingt alleen niet, hij praat mee op een energieke beat.

Politiek beladen kun je het Songfestival ook wel noemen. Oekraïne won twee jaar geleden omdat heel Europa een teken van medeleven wilde geven wegens de Russische inval. Dit keer is er veel te doen om Israël. In Zweden, Finland, Noorwegen en IJsland heeft het volk lange tijd opgeroepen om Israël uit te sluiten, of zichzelf terug te trekken. Liefst 1400 Finse artiesten ondertekenden een petitie waarin staat dat geen enkel land dat oorlogsmisdaden pleegt, een podium mag hebben om het imago met muziek op te poetsen. Dat hielp uiteindelijk allemaal niets, want de organisatie van Finland weet zelf ook wel: je breekt je imago juist alleen maar af. Daarom stuurt Finland Windows95Man.

Voor deze ene keer kan ik Hongarije enigszins begrijpen. Die doen aan een boycot, al is dat omdat het evenement volgens premier Viktor Orbán ‘te gay’ is. Een tv-programma van de autocrate regering noemde het Songfestival zelfs een ‘homoseksuele vloot’. Andere landen die niet meedoen omdat het teveel kost, maar stiekem gewoon niet mee willen doen aan de freakshow: Slowakije. Roemenië. Turkije. Andorra. Noord-Macedonië. Bosnië en Herzegovina. Liechtenstein. Montenegro. Kosovo. Bulgarije. Die lijst zal alleen maar oplopen, omdat steeds meer landen inzien dat het Songfestival niets meer met liedjes te maken heeft.

Of de organisatie deze ontwikkeling tot freakshow ooit tegen heeft kunnen houden? Misschien wel. Al zit niemand te wachten op allerlei uiteenlopende restricties. Gaan we dat wel doen, dan kunnen we wellicht de vooruitstrevende republiek Tsjetsjenië als voorbeeld nemen. Daar heeft dictator Ramzan Kadyrov onlangs een verbod op muziek ingesteld. Enkel liedjes met een beat tussen de 80 en 116 slagen per minuut zijn voortaan toegestaan. Daarmee is techno in zijn geheel uitgebannen, maar ook hits als ‘Hey Jude’ of ‘Mamma Mia’ zijn verboden. Luister je ze toch, krijg je een boete of ga je de gevangenis in.

Dat we met Joost Klein volgens de bookmakers een grote kans maken op de winst, is in ieder geval niet iets om trots op te zijn. We kunnen dan alleen zeggen, wij zijn dit jaar de allergekste. Wij zijn beter dan Windows95man. Wij zijn genialer dan Baby Lasagna. Wij hebben de grootste wansmaak en het minste gevoel voor muziek in heel Europa. Ik krijg nu al zin in het Songfestival van 2025, hier in ons eigen, gekke Nederland.