Het schisma op links

“Heb jij misschien iets tegen Amsterdammers? En, waarom hebben Amsterdammers niks tegen Rotterdammers. Dat weet ik zeker..

Ik heb niks tegen Rotterdammers Ik hou van Rotterdammers Mijn beste vrienden zijn Rotterdammers Dus is mijn vraag aan jou, heb jij misschien iets tegen Amsterdammers? Amsterdam heeft het Rotterdam heb het niet nodig…”

Ik gebruik deze scene als voorbeeld voor de kennelijke scheuring of scheiding tussen linkse partijen. Want, het gaat eigenlijk helemaal nergens over. Politiek liggen de wortels van links heel dicht bij elkaar. Ideologisch kunnen PvdA, SP,  Groen Links en zelfs de Christen Unie best goed samen.

Toch is hier in de jaren ’90, om precies te zijn december ’95, wel een dramatische verandering in gekomen. Toen besloot  Wim Kok, samen met de PvdA,  om het socialisme als uitgewerkt bij het groot vuil te zetten. De ideologische veren af te schudden en te gaan ‘besturen’ Draaien aan knoppen. Voor de groep uit lopen. In de hoogste boom klimmen, voor het beste overzicht.

Pragmatisme Ik hou niet van dat woord Maar noem het toch Pragmatisme

Wim Kok, PvdA, markt. De opkomst van het neo liberalisme Maar toen bleek, dat het afgedankte karretje van het socialisme nog heel lekker en goed reed  en ook nog kon rekenen op steun bij de bevolking en de SP, lijkt het erop,  dat de PvdA, op links, de afstand heeft proberen te vergroten, door de SP als besmet gebied te verklaren.

De leproos, Het debiele broertje, Het onechte kind, De bril, De beugel, De bijwagen, De koekoek

De PvdA heeft onder Kok en Melkert nooit ingestemd met moties  of voorstellen die de SP deed in de Tweede Kamer. Dit sentiment zit zo diep dat je, in een keuvelend of bitterbaletend PvdA gezelschap, de stemming kunt bederven door “SP!” te roepen! Er is nooit en nergens een raampje of een deurtje open gegaan.

Er is zelfs nooit een kopje koffie aangeboden… Ja , 1 keer… door Wouter Bos aan Femke Halsema en Jan Marijnissen. En ik weet niet eens zeker of dat een initiatief van de PvdA was… Ergens in 2006.

Ik zie de foto nog voor me…

Dat zag er gezellig uit…!

Toen Felix Rottenberg afgelopen vrijdag in ‘De Wereld Draait Door’ aan Job Cohen vroeg waarom hij niet eens met Groen Links, D66 en de SP om de tafel ging zitten, trok hij een gezicht als of ie zojuist had gegorgeld met lauwe diarree…

Zo diep zit het kennelijk. Animositeit. Ajax Feyenoord. Zwart wit. Amsterdam Rotterdam.

Maar links groeit. En het besef dat het anders moet, groeit ook. De verschillen van links zijn minder groot, dan de verschillen op rechts.

We hebben een antwoord nodig op de ongebreidelde hebzucht. We moeten onze rijkdom delen, Op  een eerlijke manier.

Blijf niet mokkend aan de kant staan, Stel een daad en toon je moed. Laat je woede hand in hand gaan, Met het goede dat je doet!

Tekst van een voordracht die zondag 6 juni werd gehouden in ‘de Linkse Kerk’ van de Balie in de Duif, Amsterdam