Het racisme van Xavier Baudet

Na het aansprekende verhaal van Timmermans komt Xavier Baudet met een tenenkrommend verhaal dat een Federaal Europa het racisme aanwakkert.

Racisme “de opvatting dat mensen ondergebracht kunnen worden in verschillende rassen en dat daarbij rassen gerangschikt kunnen worden als superieur en inferieur ten aanzien van elkaar.”

Zo oud als de mensheid zelf. Veel volkeren waren etnocentrisch waarbij zij andere volkeren als barbaars beschouwden. Dat is al beschreven door de Oud-Grieken, Romeinen, Spanjaarden en vooral vanuit religies werd dit zonder blikken of blozen aangemoedigd. Vele volkeren zijn op die manier of uitgeroeid, gedecimeerd of onderworpen. In Europa ontstond na de middeleeuwen het denkbeeld dat de blanke man superieur was aan andere volkeren. Vooral de blanke man die dicht bij God stond.

Wel beschouwd verenigt ‘Federaal Europa’ die volkeren die eeuwenlang dergelijke superioriteitsopvattingen erop nahielden. Extreemrechtse partijen in Europa keren zich dan ook juist tegen mensen van buiten Europa en maar heel beperkt binnen Europa. De weerzin tegen groepen binnen Europa is veel meer gericht op Sinti en Roma. Dat Europa leidt tot meer racisme is historisch gezien dan ook onjuist en ook nu draait het niet om spanningen tussen Europese groepen maar tussen Europeanen en andere volkeren. Vooral vanuit het Midden-Oosten en Afrika. Baudets argumentatie raakt dus kant noch wal.

Nationalisme Meer ideologisch georiënteerd. Op volk, cultuur, etniciteit of natie gericht. Het nationalisme van extreemrechtse partijen als PVV of het Franse Front National richt zich vooral op volksnationalisme, waarbij overeenkomstigheid op het gebied van taal, cultuur en geschiedenis centraal staat. Deels wordt daar dan ook etniciteit en religie bij betrokken.

Grote probleem is meteen het identificeren van ‘het volk’ en wat het grondgebied is die men afbakent. In Nederland is dat vroeger al een strijd geweest vanwege de scheiding tussen protestants en katholiek. Waar de PVV België nog zou overwegen als onderdeel van Nederland, lag dat vroeger bij de protestanten gevoelig. Het katholieke zuiden versus het protestantse midden en noorden.

Tot welk ‘volk’ men wil behoren is een eeuwig lopende discussie tussen de verschillende groepen. Staatsgrenzen zoals we die nu kennen zijn kunstmatig en zeker niet gebaseerd op een duidelijk grens van cultuur, etniciteit, religie of levensbeschouwing. In elk Europees land speelt deze problematiek.

Het probleem is dat de term ‘volk’ zich niet eenduidig laat formuleren. Door de eeuwen heen is de mate van verbondenheid of tot welke groep men zich rekende continue verschoven. Eén volk, Eén Staat  bestaat gewoonweg niet.

De denkfout van Baudet cs is dat er een homogene groep valt te identificeren die als een ‘volk’ kan worden bestempeld. Want in welke mate komt een Fries overeen met een Limburger? Het trekken van een kunstmatige staatsgrens maakt het volk binnen die grenzen niet homogeen. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, maar ook Joegoslavië, werd duidelijk hoe divers landen zijn in hun bevolkingssamenstelling. Het ontstane machtsvacuüm leidde tot felle strijd tussen vele groepen binnen bestaande landsgrenzen.

Soevereiniteit Soevereiniteit is het recht op zelfbeschikking. Dat kan op het individu slaan maar algemeen duidt men er de staatssoevereiniteit mee aan. Juridisch handelt het om de legitimatie van het gezag. Door middel van het soevereiniteitsbegrip wordt aangegeven waarom de constitutie geldt.  Vroeger werd hiermee de autonomie van een vorst geduid. In de huidige tijd handelt het om het respecteren van elkaars landsgrenzen en het recht het eigen gezag uit te oefenen binnen de nationale staat. Een andere staat kan dus geen gezag uitoefenen over een andere soevereine staat.

Soevereiniteit is bij het aangaan van [handels]overeenkomsten een rekbaar begrip geworden. Om samenwerking zo goed mogelijk te laten verlopen zullen staten een deel van hun soevereiniteit gaan delen. Bij de oprichting van de republiek verdwenen de Hanze als entiteit omdat het een onwerkbare bestuursvorm was geworden. En al eerder waren de handelsstromen al verantwoordelijk voor de uitholling van de soevereiniteit van de Hanze. Een dergelijke ontwikkeling vindt nu ook op Europees niveau plaats. Juist de migratiestromen laten de noodzaak zien van deling van soevereiniteit. Vluchtelingen trekken zich niets aan van grenzen. Ook de globalisering dwingt Europa tot verdere samenwerking.

PVV cs wijzen regelmatig naar Zwitserland of Zweden als soevereine staten die goed zouden functioneren zonder Europa. Niets is minder waar. Juist deze landen hebben meer soevereiniteit ingeleverd dan Nederland. Beide landen hebben vergaande verdragen met de Europese Unie waarbij ze amper tot geen invloed hebben op de besluitvorming. Het is slikken of stikken. Van de soevereine staat blijft op die manier niet veel over.

In een wereld waar geld, producten, diensten en arbeid met het grootste gemak rondgaan, kan een staat niet overleven in Splendid Isolation , tenzij het kiest voor totale armoede en verval. Geen burger die daarvoor kiest. En gelukkig begrijpen de mensen die hebben gestemd dat een stuk beter dan Xavier Baudet die racisme legitimeert op dezelfde gronden als ooit de Katholieke kerk, de Romeinen en Spanjaarden dat deden. “Wij zijn superieur en Zij zijn barbaren”.

Dit artikel verscheen ook op het weblog van Hans Groen