Het Openbaar Ministerie legt een bom onder het rechtsgevoel

Ze dachten dat ze een leuke grap hadden bedacht, een paar liefhebbers van de edelherten in Flevoland. Ze hingen spandoeken op in Lelystad en aan de hekken van het zogenaamde natuurgebied. Ze completeerden een en ander door voor het provinciehuis een doos te plaatsen met daarin een dildo van heb ik jou daar. Dat was een cadeautje voor gedeputeerde Hofstra, getuige de mededeling: “Harold Hofstra wat ben je toch een lul dat je 2000 herten laat afknallen.”

Het effect was anders dan de activisten dachten. ¨Doos voor de deur¨, dachten de machthebbers van Flevoland. ¨Malheur. Terreur¨. Ze sloten een stuk van de stad af. Ze stopten het treinverkeer. De rechtbank ging dicht. Het duurde een paar uur voor de Explosieven Opruimingsdienst het pretpakket had geopend en aan het licht kwam waarover men zo in spanning had gezeten.

Dildo. Een dikke. Ook dat nog.

De prinsemarij had de daders snel te pakken. Die moeten nu vrijdag van het Openbaar Ministerie voor een meervoudige kamer verschijnen. Ze worden aangeklaagd voor een misdrijf waar vier jaar op staat. Een van hen, een zekere S., uit zich deemoedig. Hij baalde echt van de commotie die is ontstaan, zo citeert hem het Algemeen Dagblad.

Dat is ongetwijfeld verstandig in het kader van wat de verdachten eventueel boven het hoofd hangt maar de burgers, die dit allemaal moeten aanzien, hebben daar geen enkele reden voor.

Een lesje Je haalt een ludieke actie uit en een of andere gebefte zenuwlijder haalt er drie rechters bij om je een lesje te leren. Als je een doos met een dildo voor een kantoor met bobo´s zet, kan dit je overkomen. Jij wordt aangepakt omdat de verantwoordelijke autoriteiten de situatie volkomen verkeerd hebben ingeschat. Omdat ze een dildo voor een bom aanzagen. Of omdat ze zich achteraf zo genomen voelden. Van achteren. Dat kan natuurlijk ook. Niets menselijks is de boven ons gestelden vreemd.

Hoe dan ook: zo ver is het met Nederland gekomen. De politie heeft de mankracht niet om echte misdrijven op te lossen. Het Openbaar Ministerie lijkt om dezelfde reden wel een seponeermachine. De rechters worden overstelpt met werk zodat het te vaak maanden tot jaren duurt voordat een zaak kan worden afgedaan. Een verkeerd begrepen grap echter leidt tot kippendrift van de Officier en de inzet van drie rechters. En tijdens deze hele gang van zaken staat er niemand op die vraagt: ¨Zijn jullie met zijn allen helemaal krankzinnig geworden. Hebben jullie ze allemaal wel op een rijtje en met dat rijtje bedoel ik prioriteiten? Stelletje halve garen!¨.

Deze affaire is opnieuw een stomp in het middenrif van het rechtsgevoel. Het ziet er naar uit dat de gedaagden eerder geschrokken zijn dan verontwaardigd over de wijze waarop men hen tracht te criminaliseren. Zij zullen waarschijnlijk niet proberen van de rechtszaak een demonstratie te maken.

Het is daarom te hopen dat de rechters in hun wijsheid het Openbaar Ministerie een ongelooflijke schrobbering zullen geven voor deze volstrekt buitenproportionele actie. Met het argument dat iedereen wel wat ánders te doen heeft in het jaar 2019.

Foto: FrankMagdelyns