Het nieuwe antisemitisme is moslimhaat
Onze premier Dick Schoof voert een gesprek met Xander van der Wulp en blijft maar praten over antisemitisch geweld. Hij geeft zwakjes toe dat het gedrag van de supporters van Maccabi Tel Aviv ook niet door de beugel kan, maar wil het daar niet over hebben. Hij wil het hebben over de onaangepaste jongeren met een migratieachtergrond, over zwaarder straffen, over het onderzoeken om mensen met een dubbel paspoort uit te kunnen zetten. Van der Wulp stelt wat vragen over een tweedeling in de samenleving, over partij kiezen voor Joden, of boosheid er mag zijn over wat er in Gaza gebeurt en over de leuzen van de Israëlische voetbalsupporters, maar Schoof wuift alles weg. Hij maakt niet eens duidelijk of de zogenaamde ‘Jodenjacht’ niet eerder een jacht was op de voetbalsupporters die anti-Arabische leuzen riepen, liedjes zongen over omgekomen kinderen in Gaza en Palestijnse vlaggen van huizen scheurden en in de brand staken. Het geweld mag van Schoof niet genuanceerd worden, het moet en zal antisemitisme zijn en Marokkanen moeten de schuld krijgen. De rellen moeten ook per se een pogrom genoemd worden. Het is precies hoe Wilders en zijn aanhang de mensen met een migratieachtergrond graag neerzetten.
Het is om moedeloos van te worden. De toon verhardt en dat is al langer aan de hand. Wilders riep natuurlijk al eerder om minder Marokkanen, noemde de Islam een gevaar, wilde de Koran verbieden en het liefst moskeeën en hoofddoeken uit het straatbeeld weren. Ook is al langer bekend dat jongeren met een migratieachtergrond een lager schooladvies krijgen, minder makkelijk een stageplaats of een baan krijgen, eerder aangehouden worden door de politie en geweerd worden uit uitgaansgelegenheden. We weten dit allemaal en toch noemen we dit racisme, deze discriminatie en dit etnisch profileren geen moslimhaat. Als we zo met Joodse mensen om zouden gaan en openlijk zouden pleiten voor een verbod op de Tenach, keppeltjes en synagogen zou het wel antisemitisme zijn. Waarom meten we zo met twee maten? En waarom roepen zo weinig mensen de media en politici tot de orde?
En het is zeker waar dat de samenleving verhardt en mensen sinds 7 oktober vorig jaar feller tegenover elkaar komen te staan. Ik schrijf vanaf 2007 over Palestina en bezocht tussen toen en nu regelmatig manifestaties waar aandacht werd gevraagd voor de manier waarop Israël met de Palestijnen omgaat. In die jaren werd ik af en toe antisemiet genoemd en zo nu en dan bedreigd, maar sinds 7 oktober 2023 - en helemaal sinds de PVV de verkiezingen won - is het hek van de dam. Als je nu iets durft te zeggen over hoe de Israëlische overheid tekeergaat word je een vriend van Hamas genoemd, wie demonstreert om op te komen voor Palestijnen wordt op een hoop gegooid met terroristen en als je een gesprek aan wil gaan krijg je lessen over de Holocaust of de Kristallnacht en word je dom en naïef genoemd. Zo wordt de aandacht steeds van het gedrag van Israël afgehaald. Soms krijg ik het gevoel dat je pas mee mag praten als je moslims haat en/of de Islam als een groot gevaar ziet.
Ik weiger dat. Ik haat niemand en misgun niemand zijn of haar religie en manier van leven. Ik zou willen dat we allemaal wat toleranter, respectvoller en empathischer zouden zijn en in het geval van de oorlog in de Palestijnse gebieden oog kunnen hebben voor ieders pijn. Deze wens wordt echter weggezet als slap gelul. Wie erover begint wordt in een hoek getrapt als een linkse deuger. Ons kabinet doet daaraan mee. Ze zeggen te strijden tegen antisemitisme en doen dat door moslimhaat aan te wakkeren. Dat is lood om oud ijzer. Ik had gehoopt dat dit kabinet tot rust zou manen en verbindende woorden zou spreken. Dat doet ze niet. Ze wijst moslims eenzijdig als schuldigen aan en verdeelt daarmee het land alleen meer. De klok gaat negentig jaar terug. Alleen is een andere bevolkingsgroep de zondebok. Ik vind dat levensgevaarlijk. Het nieuwe antisemitisme is islamofobie.