Het Nederlandse vluchtelingendoolhof

27 januari schreef ik over de uitzetting van een ernstig zieke man met behulp van twijfelachtige, door de overheid verkregen, reisdocumenten. Deze deportatie is op het laatste moment verhinderd doordat de rechtbank net op tijd een voorlopige voorziening heeft toegekend waarin staat dat de man de beroepsprocedure van zijn aanvraag van verblijf bij zijn zoontje in Nederland af mocht wachten. De Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) heeft echter een verzoek tot opheffing van deze voorlopige voorziening gewonnen en de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) mag op 19 februari overgaan tot uitzetting.

Het ziet er naar uit dat het lastig wordt om de uitzetting van deze ernstig zieke man te voorkomen. Het ziet er ook naar uit dat het lastig wordt om een grove schending van de mensenrechten van de betrokkene af te wenden. Er zijn altijd twee kanten aan dergelijke zaken, allereerst is er de menselijke kant. Vanuit deze kant kan je verontwaardigd zijn over het feit dat een zieke man wordt uitgezet naar een plek waar geen medicijnen voor zijn ziekte zijn.

Vanuit deze kant kan je ook verontwaardigd zijn over het feit dat hij zijn 3-jarige zoontje en zijn partner in Nederland moet achterlaten. Deze verontwaardiging is bij mij persoonlijk groot en wordt door voorstanders van een strikt migratiebeleid vaak afgedaan met argumenten van de categorie “dat hadden ze van tevoren kunnen bedenken” en “we hebben in Nederland nu eenmaal regels en die regels moeten nageleefd worden, anders blijf je bezig”. Nu zijn dit argumenten waar een hoop aan schort, je moet de regel naleven omdat de regel er is heeft natuurlijk een hoog cirkeltjes-gehalte. Buiten het feit dat dergelijke argumenten een basale menselijkheid ontberen.

Maar naast de menselijke kant is er ook de wettelijke kant van waaruit je naar dit probleem kunt kijken. En ook daar klopt niks van. Om gedeporteerd te worden heb je een reisdocument nodig. Het reisdocument van de betreffende man is een titre de voyage die ondertekend zou zijn door ambassadepersoneel. Zij ontkennen dit echter zelf. Maar nu komt de twist… Dit ongeldige reisdocument dat waarschijnlijk in Guinee niet eens geaccepteerd wordt, is tot 21 februari geldig. De beroepsprocedure waarop de man mag wachten vindt plaats op 14 maart. De enige reden waarom deze man niet mag wachten is omdat zijn toch al niet geldige reisdocumenten anders aflopen en de overheid hem dan dus niet kan uitzetten.

Ook de reden die de rechtbank aanvoert voor het opschorten van de voorlopige voorziening is absurd. De reden is namelijk dat er al vier maal eerder is gepoogd deze man uit te zetten. Dat drie van deze vertrekprocedures door de DT&V zelf zijn stopgezet doet er voor de rechter niet toe. Ook wordt een medisch rapport van Amnesty International over de toestand van de man genegeerd, net zoals een pedagogisch rapport van de Rijksuniversiteit Groningen. Maar inhoudelijke gronden blijven onbesproken door de rechter omdat er immers een beroepsprocedure zal plaatsvinden op 14 maart. Dat de betrokken man tegen die tijd in Guinee zit en de uitspraak dus feitelijk niets meer aan zijn situatie zal veranderen doet er voor de rechter niet toe. Het recht hoeft kennelijk alleen gesproken en niet feitelijk gehaald te worden.

Ook is het belangrijk om te vermelden dat medische hulp niet geboden wordt. De man is de afgelopen maanden niet door een specialist geholpen terwijl hij wel aan de medische dienst van het detentiecentrum heeft aangegeven zwarte vlekken voor zijn nog goede oog te zien.

Het klinkt als een warrig doolhof van regels en procedures waar je doorheen moet lopen terwijl je af en toe opgesloten wordt in een detentiecentrum. Een posttraumatische stressstoornis, een ziekte en/of het niet beheersen van de taal maakt het natuurlijk niet makkelijker en als er dan ook nog eens beslissingen worden genomen die ik met de grootste fantasie niet kan verantwoorden dan is het doolhof compleet. En dit is maar een klein voorbeeld van hoe het Nederlandse migratiebeleid er uit ziet. Maar we moeten niet vergeten dat dit verhaal geen uitzondering is en dat er veelvuldig mensen het recht op een menswaardig bestaan wordt ontnomen. Door Nederland. Lees ook: Aangekondigde deportatie van een ernstig zieke man