Het moederschap wordt opgedrongen, meer baby’s 'tegen de omvolking' in Italië

De nieuwe regering-Meloni heeft een programma waarbij de Italiaanse clerus de vingers aflikt. Met Eugenia Maria Roccella is er een heuse minister gekomen voor gezin, geboorte en gelijke kansen. Meer baby’s! Roccella was als parlementslid tegen de wetsvoorstellen die lhtbi-rechten vastleggen. Ze werkte ooit voor Family Day, een katholieke club die ageerde tegen het geregistreerd partnerschap voor mensen van gelijk geslacht. Vergeefs, de wet werd uiteindelijk ingevoerd in 2016, maar Roccella wil hem weer terugdraaien. Ze is ook fel tegen abortus, in vitro fertilisatie, draagmoederschap en euthanasie.

De vrouw als moeder, het gezin als kern van de samenleving? Dat kennen we uit de tijd van Mussolini, die vanaf 1924 steeds inniger met de katholieke kerk samenwerkte. Pius XI noemde hem ooit ‘een man die door de Voorzienigheid is gezonden.’

Nederlanders moeten zich in dit dossier echter niet op de borst kloppen. Er rust hier een bars taboe op het benoemen van overbevolking als het probleem van de toekomst. En ook in serieuze artikelen schrijft men over ‘onze kinderen' die de rekening moeten betalen, in plaatst van ‘de toekomstige generatie’. Voorts hanteert het CBS als norm nog steeds de huisje-boompje-beestje gezinnen, terwijl in Amsterdam de groeiende meerderheid van de huishoudens uit singles bestaat. 

Tegen alle demografische ontwikkelingen in wordt ook het moederschap nog altijd als vanzelfsprekend voor iedere vrouw beschouwd. De conservatieve moederschapscultus is tot ver buiten de yoga-wapsters wijd verbreid in ons land. Hoezeer, bleek recent uit de vele kleffe reacties op voorstellen om vrouwen in deeltijd te stimuleren meer te werken en het kleffe onbegrip – tot in De Correspondent! –  naar aanleiding van Orna Donaths boek over ‘spijtmoeders’. 

Bij die reacties behoort steevast het wijzen op de kinderloosheid van de ‘boodschapper'. In het eerste geval bijvoorbeeld Sander Schimmelpenninck en het tweede Orna Donath. Kinderlozen hebben kennelijk minder recht om zich uit te spreken over arbeidsparticipatie en spijt van ‘moeders’.

Een verschil met Italië en haar clerus is wel dat in Nederland bij eventuele problemen als gevolg van een bevolkingskrimp wordt gedacht aan het aantrekken van migranten. Zo niet voor Meloni. Migranten willen volgens haar vooral leven van de Italiaanse staatskas: ‘We moeten de migranten repatriëren en dan de boten doen zinken die hen gered hebben.’ Meer Italiaanse baby’s tegen de ‘omvolking’. 

cc-foto: Paul J. Everett