Het kabinet leert nu hoe straks sociale onrust met repressie de kop ingedrukt wordt

Naarmate de dag van de invoering verder achter ons ligt, neemt het enthousiasme bij de regeringspartijen voor de avondklok toe. Na een korte onderbreking in verband met de verkiezingen, wordt hij op zeker verlengd. Ook al had Mark Rutte zo beloofd dat deze rotmaatregel als eerste zou verdwijnen. Nu zullen velen zeggen dat dit na zo’n uitspraak van de minister-president juist te verwachten viel omdat hij vaak het omgekeerde doet van wat hij belooft, maar het blijft toch opmerkelijk, zo’n omslag.

In het AD licht minister Ferdinand Grapperhaus een stukje van de sluier op. Hij zegt: “Er is veel draagvlak voor de avondklok. Mensen groeien erin mee.”

Achteraf bleek het een fluitje van een cent om de hele bevolking op te hokken en een deel staat er nog bij te applaudisseren ook. Natuurlijk: drie dagen veroorzaakten de usual suspects rellen in de gebruikelijke buurten maar die kon men onder toejuichingen van de natie keihard neerslaan om vervolgens de arrestanten voorbeeldig te straffen, zoals de 17-jarige tiener uit Eindhoven die de kadi met een schadevergoeding van bijna 10.000 euro opzadelde, naast een werkstraf van 70 uur, omdat hij deel uitmaakte van een menigte die de Jumbo aanviel. Misschien pakten ze hem met drie rollen biscuits maar het applaus was oorverdovend. Het publiek stond bij wijze van spreken op en zong het Wien Neêrlands bloed.

De middenstanders en de kroegbazen morren. Een kleine minderheid durft symbolische ongehoorzaamheid aan maar als puntje bij paaltje komt is alleen al dreiging met boa’s genoeg om de deuren weer in het slot te krijgen. Al doende leert het kabinet hoe je verarming kunt reguleren met repressie.

In de peilingen staat de VVD er goed voor. Als alles zo doorgaat zitten we nog vier jaar met een kabinet Rutte en Hoekstra op Financiën. Ik ben bang dat de ministers zich over een jaar of twee hun successen met repressie gaan herinneren. Dat ze deze maanden als een soort proefperiode leren beschouwen voor wat hen te doen staat.

Wanneer Covid-19 eenmaal door het vaccin en massale weerstand bij de bevolking is getemd, worden de lockdowns en de beperkingen ingetrokken. Dan komt de naakte waarheid van de kapot gemaakte economie op tafel. Hoekstra’s plannen met halvering van de WW duur bewijzen nu al dat dan de vertrouwde reflexen weer terugkeren: geen gepraat over diepe zakken meer maar over de komende generaties die we niet mogen opzadelen met onze tekorten.

Dan wordt het bezuinigingsrecept tevoorschijn gehaald dat al in de eerste helft van de vorige eeuw door Hendrikus Colijn voor het eerst is voorgeschreven en steeds weer in dat ongelukkige land van stal wordt gehaald. Dan zit moeder weer achter de keukentafel met het huishoudboekje. Dan bespreekt het gezin hoe de tering naar de nering zal worden gezet. Dan wordt de WW inderdaad tot een jaar teruggebracht. Dan zijn ontslag en faillissement opnieuw je eigen schuld, want succes is een keuze en het zou oneerlijk zijn tegenover de belastingbetaler en de man die wel zijn rekeningen heeft betaald over te gaan tot kwijtschelding of eindeloos uitstel. Zo vallen dan eerst degenen om die in de dagen van corona al zijn uitgekleerd. Daarna volgen hun schuldeisers, die uiteindelijk toch met lege handen blijven staan.

Nu al wordt met kracht van argumenten voorspeld dat een derde van de winkels in de non-food sector het niet zal overleven, wat er ook gebeurt. Nederland staat een periode van verarming te wachten, die gekenmerkt wordt door faillisementen en massale werkloosheid. In het bijzonder de middenklasse – stut en steun van de gevestigde orde – moet dan de klappen opvangen. En de armen natuurlijk maar die zijn daar nu al aan gewend. Die laten zich apathisch maltraiteren of ze zoeken zich in de onderste krochten van de staat een eigen weg.

Rutte en de zijnen zullen leiding moeten geven aan een land met een kapseizende middenklasse. Huisuitzettingen zullen aan de orde van de dag zijn. Ontslagen werknemers op leeftijd worden eerst verplicht hun afbetaalde huis en het grootste deel van hun spaargeld op te eten voor zij aan een schrale uitkering toekomen. De dakloosheid groeit. De koopkracht daalt en het perspectief is afzakken naar de onderklasse. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Er komt onvermijdelijk een moment dat bezweringen niet meer werken. Je kunt voor een groeiend deel van de bevolking het sociaal contract tussen staat en burger wel opzeggen maar op den duur volgt er tóch een reactie.

En dan zal het kabinet Rutte zich herinneren hoe gemakkelijk het Nederlandse volk in het gareel te krijgen was. Waar op het internet en op straat de vlam in de pan dreigt te slaan, gaat onmiddellijk de lange lat van de ME erover. Repressie en criminalisering zullen het antwoord zijn op sociale onrust. Desnoods met een avondklokje erbij. Net als in 2020 en 2021, zullen ze denken op het Binnenhof. Met gerichte tikken, voorbeeldige straffen en een heleboel preken over dat we het samen moeten doen, blijft het volk wel in het gareel, zeker als we een beetje angst zaaien over massa-immigratie en islamisering.

Er zal zich een nieuwe parallel met de jaren van Colijn voordoen. Net als deze premier-zakenman, deze voormalige manager van een multinational (hij Shell, Rutte Unilever) zal een groot deel van de politieke klasse gaan geloven dat Nederland zal moeten wennen aan een structureel lager welvaartsniveau. Zij zelf niet maar het volk wel.

Zo handhaaft het kabinet onbarmhartig de orde, terwijl de verarming om zich heen grijpt en een smalle rijke bovenklasse zich in hun van inbraakalarm voorziene villa’s tegen de boze buitenwereld beschermt. Ondertussen liggen de orkanen en de zeespiegelstijging op de loer om ook hun bewaakte idylle aan te tasten maar voor die tijd voelt iedereen die nog wat te verliezen heeft zich veilig zo lang vader Rutte de zweep laat halen over degenen die niet voetstoots accepteren dat zij in de armoede worden gestort van een grauwe, ijzeren eeuw. Dat zal jou immers niet overkomen. Jij hebt het goed voor elkaar.

Er wordt nu vast geoefend. Niet bewust, ongetwijfeld. Maar het gebeurt wel. En ik ben bang voor een nieuwe tijd waarin de staat het als zijn taak ziet de verarming te reguleren met repressie, terwijl onze kinderen en kleinkinderen een trage val van het Westen meemaken.