Het is tijd voor de rode chief

Het is crisis. Er moeten stevige besluiten genomen worden over lockdowns, sluiting van scholen, boosterprikken, vaccinatieplicht en ic-capaciteit. Er moet van alles heel snel geregeld worden terwijl mensen angstig, boos en het zat zijn. Hugo de Jonge en Mark Rutte wiebelen en zwalken, Diederik Gommers en kompanen zijn als magiërs niet meer per se solidair met de leiders van dit land..

De Cherokee Indianen, in the old days voordat de Amerikanen hun land en bestuur overnamen, hadden een complex doch doeltreffend duaal besturingsstelsel. In vredestijd heerste de witte chief. Democratisch afgevaardigd vanuit de zeven councils van het Cherokee volk. De witte chiefs hielden zich bezig met allerlei spirituele zaken en lange termijnbeslissingen. Zaaien en landbewerking. Relaties met Goden en Geesten onderhouden. Rituelen voor nieuwgeborenen uitvoeren. Handeldrijven.

De rode chief nam het roer over bij crisis en oorlog. Als er een vijandelijke stam aan de poorten van het grondgebied stond. Bij droogte of ziekte. De rode en de witte chief hadden een totaal eigen regeringsstaf. De rode ‘regering’ werd democratisch door afvaardiging gekozen én bewezen strijders uit een vorige crisis kregen een hoge functie. De rode staf bestond uit heldhaftige militairen, ondersteund door sjamanen en magiërs.

Vrouwen waren belangrijk als de rode chief regeerde. Zij checkten de besluiten en beslisten over het lot van krijgsgevangenen. De Cherokee snapten dat in heftige crisistijden ethiek in het nauw kwam en vonden dat je dat maar beter aan dames kon overlaten. De Cherokee Indianen raakten niet zo snel in paniek. Ze regelden het zo, dat je niet tijdens de crisis, maar juist in rustig vaarwater je crisisorganisatie kon optuigen. In slechte tijden verscheen de Rode Chief in het avondlicht op de berg. De tijd is gekomen voor de Rode Chief wist het volk.

Leren van de Cherokee Nederland en het poldermodel lijken het aardig te doen in tijden van stabiliteit maar de afgelopen tijd heeft laten zien dat de rode vlag bij ons minder heldhaftig wappert. We staan onderaan de lijstjes van effectief COVID-beleid in Europa en zelfs de wereld. En bovenaan de lijstjes waar je niet op wilt staan, zoals besmettingen met de nieuwe Zuid-Afrikaanse virusvariant. Opvallend is dat in het heetst van de strijd sommige landen het goed lijken te doen met vaccineren en lockdowns coördineren. Daar waar er continu ‘rode’ paraatheid is, zoals Israël en China, blijven doden aantallen laag en paniek uit… Ook landen met een vrouw in het bestuurlijk zadel; Nieuw-Zeeland, Taiwan, Duitsland lijken zich voorspoedig door crisis heen te manoeuvreren.

Met COVID-varianten, pandemieën, overstromingen, droogtes, vluchtelingenstromen, klimaatuitdagingen, antibiotica-resistenties, woningnood, is het noodzakelijk om ons democratisch stelsel eens flink af te stoffen. Ja, we hebben veiligheidsregio’s, GHOR’s, defensie, crisisteams. Maar die zijn meer op kortdurende crisishulpverlening ingericht dan op verregaande wetgeving zoals een vaccinatieplicht en ingrijpende langetermijnbesluitvorming. Dan hoeven we er niet onder druk een coronawet doorheen te jassen. We kunnen een permanent democratisch crisisbestuur inrichten met personen aan het hoofd die daar de capaciteiten voor bezitten. Bewezen strijders en professionals.

Witte chiefs als het kan. Rode chiefs als het moet. Wie naar buiten kijkt weet het. Het avondlicht gloeit. Het is tijd voor de Rode Chief.