Het is begrijpelijk dat de boeren in opstand komen

Het is de vraag of die boeren ook durven strijden tegen de oorzaak van hun probleem: het liberalisme. Want een gevolg van dat liberalisme is de industriële manier van landbouw bedrijven die ervoor zorgt dat boeren behalve de grond, het water en de lucht vervuilen ook zichzelf vernietigen, als gevolg van enorme hypotheken voor de verkeerde doelen.

“De eer van de dapperen bestaat erin om met de vijand slag te leveren, niet om de vijand te verslaan.”

Dit citaat van Montaigne beschreef een ethische kwestie; van strijd als esthetiek, als aanmoediging om te strijden tegen een overmacht. In onze liberale democratie vormt het liberalisme van de politique politichienne (oftewel een politiek van 'hond-achtige' politici) zo’n overmacht, doordat politici van links tot rechts dachten dat Fukuyama gelijk had toen hij zei dat het liberalisme de enig overgebleven optie was na de val van de muur in 1989. Sinds het einde van de jaren ‘80 heeft een groot deel van politiek links dat liberalisme omarmd.

In 1992 werd dit liberalisme met het verdrag van Maastricht opgelegd aan Europese landen door de soevereiniteit van die landen op te heffen ten gunste van de supranationale macht van een liberaal Europa. In 2008 werd dit door het verdrag van Lissabon nog eens bestendigd met een Europese grondwet.

Nederlandse burgers ondervinden hier nog elke dag de gevolgen van, en het is dan ook begrijpelijk dat die burgers in telkens wisselende samenstellingen in opstand komen. Nu zijn het dan de boeren die zich roeren, maar het is de vraag of die boeren ook durven strijden tegen de oorzaak van hun probleem: het liberalisme. Want een gevolg van dat liberalisme is de industriële manier van landbouw bedrijven die ervoor zorgt dat boeren behalve de grond, het water en de lucht vervuilen ook zichzelf vernietigen, als gevolg van enorme hypotheken voor de verkeerde doelen.

Onze liberale democratie, die in werkelijkheid een onvrije, illiberale democratie is, is in de loop der tijd een substituut voor democratie geworden. Een substituut met fascistische kenmerken, door het ermee verbonden obscurantisme, constructivisme, nihilisme, en antisemitisme en door het misbruiken van de rechtsstaat voor het bevorderen van de eigen ideologie, het verwerpen van de rede, het weigeren van debat en dialoog en het in de plaats daarvan beledigen van mensen met een andere mening. Dus geen helmen, laarzen en geweren meer, maar ismes die de liberale minderheid van dienst moeten beschermen ten koste van democratische meerderheden en kwetsbare minderheden. Iedereen die het waagt die liberale minderheid tegen te spreken wordt op zijn best beledigd, op zijn slechtst bedreigd en vervolgens als het nodig is aangepakt met liberale wetgeving. Lang leve de rechtsstaat.

Die rechtsstaat is een in oorsprong Engels concept dat zo fluïde is geworden dat tegenwoordig alleen juristen haar nog begrijpen. Maar het concept werd ooit bedacht om de machten te scheiden opdat burgers niet zouden zijn overgeleverd aan de willekeur en de macht van de sterkste.

Tegenwoordig is het oude concept rechtsstaat gemuteerd tot de supranationale macht van een liberaal Europa. Zo kun je als EU-lid bijvoorbeeld niet meer uit het verdrag van Lissabon stappen; dat zou namelijk betekenen dat je uit de rechtsstaat stapt. Net zoals je dankzij het verdrag van Lissabon kwetsbare minderheden die dat nodig hebben niet kunt bevoordelen. Als je ook maar de kleinste discriminatie in gedachten hebt, ben je volgens de Europese grondwet tegen die rechtsstaat. Als voorbeeld: kleine Nederlandse (biologische en extensieve) boeren vrijwaren van de Europese stikstofeisen kan niet. De Europese rechtsstaat maakt alleen voor het internationale bedrijfsleven een uitzondering voor de wet. En dat zien we niet alleen bij de stikstofcrisis, we zagen het bij alle crises sinds 2008.

Inmiddels bepaalt dan ook niet het volk maar een mondiale liberale oligarchie wie ons vertegenwoordigen en besturen. En dat besturen gaat vaak op meedogenloze en gewetenloze wijze. Dat zien we bijvoorbeeld aan de manier waarop boerenbedrijven decennialang een rad voor ogen is gedraaid door hen op te jutten tot oneindige groei en massaproductie, met loodzware hypotheken - en dus winst, kleine marges, lage kwaliteit en hoge kwantiteit als belangrijkste motivatie.                      

Nog nooit stemde meer dan 1 op de 5 Nederlanders op Mark Rutte, maar zijn liberalisme zit sinds 1992 stevig in het zadel, omdat Rutte geen ideeën maar zijn eigen machtspositie verdedigt. Nadat Nederlanders het tij probeerden te keren in 2005 door de Europese grondwet weg te stemmen, werd in 2008 diezelfde grondwet, nu onder de naam verdrag van Lissabon, vastgesteld door de Tweede Kamer, die daarmee tegen het volk stemde. Zoiets noem je ook wel: een staatsgreep.

Het is dan ook niet zo vreemd dat steeds minder mensen vertrouwen hebben in een politiek die niet luistert naar de kiezer. Het is de reden dat er zoals Viktor Hugo zei een verschil is tussen het juridische en het werkelijke land.

Het past dus in een lijn dat een tassendrager van de macht opeens de Tweede Kamer in wordt gekatapulteerd om fractievoorzitter te worden. Politici in liberale democratieën worden namelijk niet gekozen, maar aangesteld, met alle gevaarlijke gevolgen van dien.

De liberale politieke elite beroept zich altijd graag op een oud misverstand om de eigen machtspositie te rechtvaardigen wanneer ze wordt aangesproken op het feit dat in hun democratie een minderheid de dienst uit maakt. Dat misverstand is het idee dat Hitler democratisch gekozen zou zijn. Maar daarbij wordt voor het gemak even vergeten dat Hitler niet democratisch werd gekozen, maar werd aangesteld door Hindenburg, om te voorkomen dat een communist staatshoofd zou worden.

Ondertussen dreigen boze boeren met een burgeroorlog. Boeren die willen kunnen leven en werken op het land van hun voorouders. Maar het liberalisme heeft onder leiding van gewetenloze politici en wetenschappers als Louise Fresco, hartstochtelijke pleitbezorger van de industriële landbouw, sinds de Tweede Wereldoorlog vanwege ideologische redenen gehamerd op de noodzaak van schaalvergroting en industrialisering, waardoor de meeste boeren nu in werkelijkheid het land van de voorouders van iemand anders aan het bewerken zijn en met afbraakprijzen het leven voor kleine en duurzaam werkende boeren onmogelijk maken. Terwijl veel boeren ondertussen gebukt gaan onder leningen die ze nooit meer kunnen afbetalen als we het land, de lucht, het water en het leven van plant, dier en mens willen beschermen.

Het is dus begrijpelijk dat de boeren in opstand komen, tegen decennialang wanbeleid van gewetenloze liberale politici en wetenschappers, in een staat die niet werkt voor democratische meerderheden en kwetsbare minderheden, maar voor een mondiale liberale oligarchie en haar Europese 'rechtsstaat'.