Het imago van Israël is blijvend beschadigd

Is de schade aan Israëls imago die Netanyahu, Biden en talloze andere genocide-‘enablers’ hebben aangericht ooit nog te herstellen?

“Ga voor jouw volgende zomervakantie eens voor de combinatie van modern en historisch en geniet van alles wat Tel Aviv te bieden heeft. Deze grote maar sfeervolle stad biedt door de ligging aan zee een perfecte combinatie tussen stad en strand. In het oudste gedeelte van de stad vind je de wijk Jaffa dat ooit een klein dorpje aan de Middellandse zee was. Hier geniet je van de traditionele sfeer uit het Midden-Oosten. Kleine straatjes, markthallen, restaurantjes; het is er allemaal in overvloed. De skyline van het nieuwe gedeelte van de stad kleurt ’s avonds schitterend op waarmee Tel Aviv haar moderne en indrukwekkende kant laat zien. Een vakantie naar Tel Aviv is zowel indrukwekkend als onvergetelijk.’’

De websites en brochures van talloze reisorganisaties stonden vorig jaar nog vol met dit soort lyrische teksten over de Israëlische apartheidsstaat, zoals deze tekst van Prijsvrij Vakanties. Maar nu het imago van Israël voor een groot deel van de wereldbevolking blijvend is veranderd, is het maar zeer de vraag of we dit soort uitingen in de toekomst opnieuw gaan zien. Want het land zal voor de rest van ons leven worden vereenzelvigd met de hel van Gaza.

De horrorbeelden van door Israëlische bombardementen onthoofde kinderen die door hun vaders naar hun laatste rustplaats worden gedragen, staan voor altijd in ons geheugen gegrift. En anders dan de verschrikkelijke misdrijven van Assad, of het afgrijselijke racisme van het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime, stralen de oorlogsmisdaden van de Netanyahu-regering juist ook af op forse aantallen Israëlische burgers die de genocide op het Palestijnse volk steunen. Israëls grootschalige misdrijven geven ons bovendien een schokkend inkijkje in de hoofden van wegkijkende politici in zowel Nederland als veel andere landen.

In augustus van dit jaar schreef ik al dat ik nog enigszins kan begrijpen dat joodse inwoners binnen Israël zelf niet altijd in staat zijn de oogkleppen af te doen te midden van de onophoudelijke stroom van anti-Palestijnse propaganda, geschiedvervalsing vanaf het basisonderwijs, en een tsunami aan leugens door de huidige racistische en fascistische Israëlische regering. Maar dat dit soms óók geldt voor mensen en politici die buiten Israël woonachtig zijn, kan ik tot op de dag van vandaag maar niet bevatten.

Stel dat tijdens de Tweede Wereldoorlog de Holocaust op joodse Europeanen live werd gestreamd, maar regeringsleiders en politici waar ook ter wereld daar geen enkele gevolgtrekking aan zouden verbinden voor hun beleid. Dát is waar je de gebeurtenissen van vandaag niet alleen mee kán vergelijken, maar zelfs mee móet vergelijken. Want we zíen wat er gebeurt! Het geschreeuw, het wanhopige zoeken naar eten, de horror. De mensonterende beelden komen bijna elk uur van de dag op onze smartphones binnen. Al meer dan veertien maanden! En onze regeringsleiders en politici doen helemaal niets!

Sancties tegen Israël? Ons parlement zegt nee! Wapenleveranties aan Israël een halt toeroepen? No way! De militaire samenwerking met Israël beëindigen? Geen sprake van! We moeten met Israël in gesprek blijven, is de ronduit bizarre dooddoener. Maar we zíjn al decennialang met de bezetter en onderdrukker van het Palestijnse volk in gesprek, en het heeft nog nooit ene fuck opgeleverd. En ondertussen gaan de massaslachtingen op de Palestijnen door. Elke dag!

Hoeveel Palestijnen Israël de afgelopen veertien maanden al heeft vermoord? Het gaat met zekerheid om een veelvoud van de 45.000 officieel getelde doden. Zijn het er 200.000? Misschien 300.000? We weten het niet, maar ook als deze waanzinnige aantallen nu nog niet zijn bereikt - vroeg of laat zullen er in Gaza waarschijnlijk honderdduizenden dodelijke Palestijnse slachtoffers van Israëls agressie zijn geborgen. Of ze nu van de honger om het leven komen, of maanden na hun dood alsnog onder het puin vandaan worden gehaald.

En hoe zit het met de Palestijnen die de Israëlische slachtpartijen wél overleven? Fysiek of mentaal, élke Palestijn in Gaza is voor het leven getekend. Hun levens zijn blijvend verwoest. Met dank aan de ‘enablers’ in Noord-Amerika, Europa en op andere continenten.

Vier maanden geleden schreef ik al op deze site dat ik snap dat veel mensen Israël als een veilige thuishaven voor het joodse volk beschouwen en een emotionele band met het land hebben opgebouwd. Maar ook dat ik weiger te begrijpen dat deze liefde resulteert in het bagatelliseren, rechtvaardigen of zelfs ontkennen van Israëls horrormisdaden.

Voor hen met een liefde voor Israël zal het dan ook even slikken zijn. Want hún ‘onschuldige’ Israël zal in de beleving van een aanzienlijk deel van de wereldbevolking nooit meer bestaan. Israël als nationaal tehuis voor de overlevenden en hun nakomelingen van de genocide op zes miljoen joodse Europeanen? Dat beeld zal naar de achtergrond verdwijnen, want de nagedachtenis van de Holocaust is door de huidige Israëlische regering en haar ‘enablers’ besmeurd. 

Gaan we ooit nog naar Israël op vakantie zónder dat we de beelden van onder het puin vandaan gehaalde kinderen en baby’s uit ons hoofd kunnen krijgen? Kijken we naar Israëlische optredens op het Eurovisie Songfestival zonder ons af te vragen ‘wat was jullie rol tijdens de genocide?’ Bezoeken we sportwedstrijden tegen Israëlische teams zonder ons in te denken óf, waar en wanneer de spelers op het veld de IDF dienden? En kunnen we eigenlijk nog wel zonder gewetenswroeging zakendoen met Israëlische zakenpartners?   

Het imago van Israël is blijvend beschadigd. Onnoemelijk veel wereldburgers zullen het land voor altijd vereenzelvigen met de horrormisdaden in Gaza. Want kunnen we ooit nog naar Israël kijken zonder de genocide op het Palestijnse volk van ons netvlies te krijgen?

Ik durf het ernstig te betwijfelen.