Het grote gelijk van Netanyahu

De bom ontplofte in Teheran. De New York Times en Israëlische media melden, dat Hamas leider Ismail Hanyeh door middel van een bom is geliquideerd. De bom zou enkele maanden geleden in het gastenverblijf van de Iraanse Revolutionaire Garde zijn geplaatst. Als dit bericht klopt, dan wijst dit op een lange voorbereiding van deze vooralsnog laatste in een reeks moorden. De installatie van de nieuwe Iraanse president Mazoud Pezeskian was de ideale gelegenheid om Ismaïl Hanyeh te vermoorden. Vernederender kun je Iran niet treffen.

Het gelijk van Netanyahu
Israël heeft de moord op Hanyeh niet officieel toegegeven. Commentatoren in Israël en elders gaan er met goede redenen van uit, dat Israël de dader is. Wat wilde Israël bereiken met deze moord op het meest beladen moment van de inauguratie van de president Mazoud Pezeskian? Waarom een moord op Hanyeh als een hoge gast in het officiële gastenverblijf van de Iraanse Revolutionaire Garde? Wat  zijn de beweegredenen van deze Israëlische leider die Israël tot een internationale paria maakte? Een paria met internationale rechtszaken over genocide, oorlogsmisdaden, bezetting, arrestatiebevelen en al.

Wat wil een Israëlische leider waartegen honderdduizenden mensen in het eigen land wekelijks volkomen terecht en met alle gelijk demonstreren? Een leider die Israël op een manier doet splijten als Trump in de VS doet. Een splitsing die Israël verzwakte en Hamas deed besluiten dat 7 oktober 2023 het juiste moment was om vernietigend aan te vallen. “Een dergelijke man KAN toch geen gelijk hebben.” Zo denken velen. Zij kunnen zich niet voorstellen, dat hij dit maal groot gelijk heeft.

De vernederende kroon op een reeks moorden
Ik meen met alle kritiek die ik op Benjamin Netanyahu heb als corrupte, onbetrouwbare, manipulatieve staatsman met zeer foute fascistoïde en religieus gevaarlijk extremistische vrienden in zijn kabinet, dat Netanyahu wel degelijk gegronde en zeer begrijpelijke redenen heeft om de bom in Iran te laten ontploffen. Deze  vernederende moord op Ismaïl Hanyeh is de vernederende 'kroon' op een reeks recente moorden op Iraanse bondgenoten en medestrijders tegen Israël: Mohammed Deif, de militaire tweede man van Hamas in Gaza. Verder stierf Fuad Shukr in een precisiebombardement in Dahyah in Libanon. Hij was de tweede man van Hezbollah.  

Iran is hoofddoel
Netanyahu buit alles wat hij doet voor binnenlands gewin uit. Dat zal ook hier zo zijn. Maar zijn hoofddoel is Iran. Hij bevecht een langzaam maar zeker sterker wordende en uiteindelijk dodelijke  wurggreep van Iran. Iran bedreigt Israël door de oorlogen in het noorden en zuiden. En tevens door het aanvallen van de aanvoerlijn door de Rode Zee. Iran verzwakt Israël militair, politiek, economisch, sociaal. Militaire middelen zijn nodig om die verwurging los te wrikken.

Kortom: vandaag ben ik het eens met de moord in Iran. De vernedering van Iran zal het conflict doen escaleren met alle gewenste en ongewenste gevolgen van dien.

Sinds het stichten van de Islamitische Republiek zijn de Verenigde Staten en Israël in de ogen van het het Iraanse regime respectievelijk “de grote en de kleine satan”. Iran accepteert Israël niet als Joodse staat in het hart van het islamitische Midden Oosten. En zeker niet op het grondgebied van het vroegere Palestina met Jeruzalem bovendien als belangrijke heilige plaats. Iran solidariseerde in woord en daad met de Palestijnse militaire en politieke verzetsbewegingen.

Iran bouwde systematisch aan het omsingelen van Israël met fanatieke vijanden: Hamas, Hezbollah, Syrië en de Jemenitische, sjiitische Houthi’s. Door een lange reeks van kleinere en grotere conflicten met Hamas en Hezbollah ontwikkelde Iran een heuse uitputtingsoorlog met Israël. De Houthi’s saboteerden zelfs de Israëlische en westerse aanvoerlijnen via de Rode Zee.

Israël trekt het initiatief naar zich toe
De moord op Ismaïl Hanyeh heeft naar het zich laat aanzien redenen die Hanyeh’s politieke leiderschap van Hamas overstijgen. Israël heeft met de moord in Teheran de Iraanse leiders, de Revolutionaire Garde en de veiligheidsdiensten voor het oog van de bevolking en de rest van de wereld diep vernederd. Iran zal zich gaan wreken om die schandvlek weg te werken. Zoals Hamas op 7 oktober 2023 Israël tot een aanval provoceerde, zo lokt Israël nu een reactie van Iran uit.

Israël trekt het initiatief naar zich toe. Met alle ernstige, ook onvoorspelbare gevolgen van dien. Een levensgevaarlijke, maar begrijpelijke keus. Israël werd de speelbal van Iran. Dat moest stoppen. Het vernederen van Iran geeft Israël de mogelijkheid om na de heftige Iraanse wraak zelf te reageren en op die manier een nieuwe fase in de uitputtingsoorlog in te luiden. Met de toegezegde Amerikaanse steun bij een oorlog op zak. Die toezegging van militaire steun heeft Nethanyahu vorige week verkregen tijdens zijn bezoek aan president Biden. Gisteren bevestigde Biden deze steun.

De Israëlische bevolking moet zich voorbereiden op zware tijden
Benjamin Netanyahu benadrukte enkele dagen geleden in zijn tv-rede tijdens het 20 uur journaal op alle Israëlische nieuwszenders, dat de Israëlische bevolking zich moet voorbereiden op zware tijden. De invloedrijke militaire woordvoerder Daniël Hagari herhaalde deze boodschap gisterenavond.
Netanyahu benadrukte in zijn rede, dat de oorlog met Hamas niet definitief zal worden beëindigd voordat Hamas militair is verslagen en de gegijzelden zijn bevrijd. Wat men internationaal ook voor druk op Israël uitoefent.

De vijandschap van Iran bepaalt de politiek van Israël vis a vis Hamas, Hezbollah en de Houthi’s.
Het noorden en zuiden van Israël is door de oorlogen met Hamas en Hezbollah deels ontruimd. Steden zijn leeg. De economie holt achteruit. Honderdduizenden mensen verarmen. De verhalen hierover zijn schrijnend. Dit moet stoppen. Ondanks alle verdeeldheid in Israël over Netanyahu en de door hem gevoerde politiek lijkt men dit standpunt van Netanyahu over het noodzakelijk confronteren van Iran - met alle daarbij behorende angst en onzekerheid - te onderschrijven. Israël is de macht over een deel van haar grondgebied, de economie, de internationale positie kwijt. Wat een klap en blamage voor Israël en het zionisme.

Over de rode lijnen heen
Israël is bewust en met voor mij alleszins begrijpelijke, verdedigbare redenen over alle rode lijnen van Hezbollah. Hamas en Iran heen gegaan. Israël is bereid harde klappen te incasseren om aan deze Iraanse uitputtingsoorlog een einde te maken. Het conflict met Iran gaat onontkoombaar een nieuwe fase in.

De kaarten zijn gedeeld. Nu is het aan de spelers in de regio en de internationale politiek.
Velen begonnen een oorlog met verwachtingen over een voor hen gunstige uitslag van de strijd. Niets is echter zeker, behalve dat aan alle zijden velen slachtoffer zullen worden.