Het ei als islamitisch wetsmiddel

Wie houdt er niet van Tofik Dibi? Alleen al de aanblik is vertederend. De aanhangers van Sharia4Belgium denken er heel anders over bleek tijdens het debat in De Balie van 7 december, waar Dibi en schrijfster Irshad Manji spraken over de vrije islam.

Onhaalbare doelen Sharia in België en in Nederland, het trotse doel van de heldhaftige strijders die zich Sharia4Belgium noemen. De naam is kolderiek, de achterliggende gedachten niet minder, op hun eigen website verwoordt met nogal bombastisch taalgebruik, holle retoriek.

Het zal voor hen een behoorlijk pittige klus worden zowel de Nederlandse burger als de Belgische te overtuigen van de voordelen die het handhaven van de sharia met zich meebrengen.

Ikzelf heb bijvoorbeeld nog nooit een steniging meegemaakt, maar ik kan niet zeggen dat ik daar bijzonder veel naar uitzie. Een fikse peut met een politieknuppel kan ik nog op waarde schatten, maar alleen als het echt niet anders kan.

Uitgestorven straten Laten we er voor het gemak van uitgaan dat de invoering van de sharia in Nederland zal plaatsvinden, blijven er dan nog Nederlanders over die vrijelijk hun weg mogen vervolgen? Want wie van ons kan zeggen dat hij of zij volgens de strikte regels der sharia leeft of überhaupt weet hoe die luiden? En krijgen we zodoende met zijn allen straf? Het gevang in of erger? De straten zouden uitgestorven zijn, de snackbars leeg, de klapstoelen van Andre Rieu onbezet en zelfs de duiven zouden de Dam verlaten hebben, door gebrek aan al die liefdevol gestrooide stukjes brood. Ik geloof zelf dat de sharia-liefhebbers zich af en toe achter de oren moeten krabben bij de idiote gedachte dat hun onbelangrijke ideeën werkelijkheid kunnen worden. Godslaster Hoe wrang ook, de geloofsfanaticus is in feite de verpersoonlijking van blasfemie. Hij stelt zich op hetzelfde plan als zijn god en denkt over mensenlevens te kunnen beschikken. Opperwezens moeten zich van tijd tot tijd de haren uit de kop trekken, wanneer heilige boodschappen door de zoveelste zelfbenoemde profeet uit hun verband gerukt worden.

Over de toepassing van de sharia bestaan veel verschillende opvattingen, omdat het vooral een leer is zonder concrete wetgeving, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de tien geboden die het christelijk geloof kent. Het zijn dat soort schimmige, theologische onderwerpen die makkelijk door godsdienstwaanzinnigen aangegrepen kunnen worden om zich hogere doelen te verschaffen en zichzelf boven de ander te plaatsen.

Volgens de heilssoldaten van Sharia4Belgium is het jammer dat wij massaal voor democratie kiezen, in plaats van sharia, maar het beantwoordt meteen de vraag waarom wij hun evangelie niet willen aannemen en dat zal niet razendsnel veranderen, vrees ik. Zij menen verder dat onze regering niet verdreven hoeft te worden, omdat wij uiteindelijk zelf zullen inzien hoe verdorven zij zijn en ze zelf zullen ‘verjagen’. Nou ja, wat het laatste betreft hebben ze misschien nog gelijk ook, maar dan om heel andere redenen. 

Eieren en spuug Het laatste wat in me opkomt als ik Tofik Dibi zie, is het gooien van een ei, eerder de, overigens puur vriendschappelijke, drang hem te omhelzen. Alleen kinderen gooien eieren, het is kattenkwaad dat geen enkele rechtvaardiging behoeft, spugen op je medemens kan ook niet bepaald volwassen genoemd worden. Wanneer men daden nodig heeft om woorden kracht bij te zetten, kan er getwijfeld worden aan de inhoud.

Toch kan het uitdelen van eieren effectief zijn als er slechts ‘sharia in Nederland’  gegild wordt, dat wekt teveel verbazing bij de meer weldenkende mens, een ei betekent dat het menens is.

Dibi en Manji verlieten het podium niet, ook al was de situatie bedreigend en uiterst gespannen. De eieren en het spuug troffen geen daadwerkelijk doel, zijn waarschijnlijk alweer van de toneelplanken geschrobd, om de dialoog te kunnen vervolgen.