Het echte schandaal rond de Weertse onderduikers

Is burgemeester Jos Heijmans van Weert een held of een wanbestuurder nu hij een Syrisch vluchtelingengezin de kans heeft gegeven om onder te duiken? Dat is momenteel de vraag die de publieke opinie in Nederland verscheurt. Wie de PVV aanhangt of als VVD-er niet nog meer oude kiezers in de richting van Geert wil jagen, windt zich heel erg op over de ongehoorzaamheid van deze lokale gezagsdrager, die godbetert ook nog bij D66 hoort. Ter linkerzijde spreekt men echter zijn bewondering uit voor een autoriteit die bij het nemen van zijn verantwoordelijkheid het geweten prioriteit geeft boven de regels.

Het werkelijke en onvoorstelbare verhaal Daardoor blijft het werkelijke, het godvergeten, het hemeltergende, het onvoorstelbare aan dit schandaal onder water: het feit dat deze Syrische familie n e r g e n s naar toe kan. Nederland beweert dat de moeder door een vingerafdruk te plaatsen in Duitsland, dáár asiel aan vroeg. Duitsland ontkent dat. Een vingerafdruk is daarvoor in de ogen van Merkels dienstknechten niet genoeg. Het Syrische gezin wordt nu als een hete aardappel heen en weer geschoven door gevoelloze letterknechten in twee door de Verlichting zo rijk gezegende landen, die gaarne een grote bek opzetten over mensenrechten en een humane opvang.

Verdonk zei het al Worden die ongenadige bureaucraten dan door de politiek verantwoordelijken op de vingers getikt? Het tegendeel is waar. Staatssecretaris Dijkhoff staat pal voor zijn regelneven en hij insisteert: die vingerafdruk was een vingerafdruk teveel. Dat de vader van het gezin als hij nog lééft in een kerker van Assad zit, waar je, zoals uit veel rapporten blijkt, ongeveer wordt uitgehongerd, dat maakt niets uit. Jammer dan. Iedereen heeft wel eens pech. En dat die vrouw zich nu vastklampt aan haar broer, die blijkbaar in Duitsland zijn vinger boven het formulier van de vingerafdrukken liet zweven en daarom bij ons wel politiek asiel kon krijgen, tja, zo kunnen we allemaal wel met een smoes aankomen. Mevrouw Rita Verdonk zei het al: “Regels zijn regels”.

Ondertussen houdt Duitsland vol dat van een asielaanvraag door die familie bij hen formeel geen sprake was.

Vind je het gek dat zo’n burgemeester dan zijn geweten laat spreken? Maar, goed daar gaat het nu niet om. Het gaat om het onvolwassen gedrag van twee landen die zichzelf heel geweldig vinden. Twee staten die vluchtelingen in het ongewisse laten omdat ze niet in staat zijn uit de regels te komen die ze zelf gesteld hebben. Twee bureaucratieën die de hoofden van een moeder en vier kinderen uitzoeken om daaroverheen een machtsstrijd uit te vechten.

Dat is dan blijkbaar de joods-christelijk-humanistische beschaving.

Beeld: Still NOS