Het drama van het leerlingenvervoer in Zuid-Limburg

Ik kan niet eens beschrijven hoe boos ik ben en tegelijk schieten de tranen in mijn ogen nu ik deze column schrijf. Ik haat het dat ik Cato in de taxi zet vooral na wat er vandaag is gebeurd.

Ik ben Karen Reinaerts, 43 jaar, moeder van 3 kinderen waarvan de jongste het syndroom van down heeft. Na een echtscheiding is Cato het meeste bij mij. Cato gaat met de bus naar het speciaal onderwijs en dit ging op enkele incidentjes redelijk goed. Begin dit schooljaar was ze vergeten om aangemeld te worden voor vervoer en kreeg ik aan de telefoon te horen dat ik wellicht een week of drie moest wachten op vervoer. Dat terwijl ik mijn huiswerk in april of mei juist had gedaan. De gemeente waar ik woon stuurt in deze maanden een brief waarin je met pen gegevens moet invullen die je al eerder hebt ingevuld. Vervolgens moet er op deze brief een handtekening van school en zo volgen nog wat meer foutgevoelige stappen om dit proces werkend te maken.

Met alle kleine incidenten die bespreekbaar waren zat Cato t/m vrijdag in de bus met een vaste chauffeur, een leuke dame die al die kinderen goed in de gaten houdt en ook ingrijpt als de kinderen zich niet goed gedragen. En met dezelfde kinderen! Gebeurt er wat, dan wordt dit besproken en opgelost. Ik dacht er niks bij toen ik een mail kreeg met nieuwe routes.

Vanochtend werd Cato de opgehaald door een andere chauffeur die niet wist dat Cato in een zitverhoger moest. De chauffeur werd hierop aangesproken en voor de rest dacht ik: ik bel het hoofdkantoor op en zeg netjes er iets van. Dit deed ik ook met de mededeling dat ik hier boos om zou worden als dit vaker zou voorkomen. Vanmiddag werd Cato wederom door een andere chauffeur naar huis gebracht waarbij Cato door 6 andere kinderen werd gepest en werd uitgejoeld. De chauffeur in kwestie greep nauwelijks in. Dit deed ik uiteraard wel. De andere kinderen zitten niet voor niets op het speciaal onderwijs en ook niet in de bus. Maar dat mijn dochter uitgejoeld werd en vernederd dat liet mijn moederhart breken.

Waarom werd een van de kwetsbaarste meisjes op een andere route gezet? Het taxivervoer werd meteen erg onzeker voor mij als moeder. Want ook al ben ik gewend aan de taxi, vandaag werd taxivervoer iets wat eng en onveilig is. Cato heeft een ontwikkelingsachterstand en kan niet goed praten. Waar haar omgeving haar begrijpt omdat we Cato kennen, geeft een vaste chauffeur dit ook aan Cato. Alhoewel taxivervoer een geweldigs iets is, twijfel ik of ik mijn muis op de bus wil zetten morgen of overmorgen of de dag daarna. Want opeens werd ze gepest en was het allemaal niet meer zo veilig. Ja, door kinderen die supervervelend waren maar die niet gecorrigeerd werden door iemand die mijn Cato moest beschermen.