Het decennium-Rutte is een verloren decennium

Wij zijn een belangrijke verjaardag vergeten. Op 14 oktober vierde Mark Rutte het feit dat hij acht jaar in het Torentje zetelde. De premier heeft deze dag onopgemerkt voorbij laten gaan want hij had weinig reden om de vlag uit te steken voor zichzelf en zijn prestaties. Nu, een dikke maand later bestaat daarvoor minder reden dan ooit. Onder de hoede van Mark Rutte is de kwaliteit van het bestuur in Nederland er sterk op achteruitgegaan. Het land dreigt nu aan alle kanten vast te lopen en dat heeft voor het belangrijkste gedeelte te maken met wat zijn drie kabinetten aanrichtten.

Het begon meteen al met de wetgeving van CDA-staatssecretaris Henk Bleker rond de stikstofproblematiek. Deze baseerde zijn beleid op het principe beter tien vogels in de lucht dan een in de hand. Je kon nu vast allerlei maatregelen toelaten omdat dat later wel gecompenseerd zou worden door allerlei slimme maatregelen om de stikstofuitstoot tegen te gaan. Het resultaat is duidelijk: het halve land staat stil omdat de stikstofhand het wil. Aannemers zitten massaal zonder werk en vrezen voor ontslagen en faillissementen.

De reorganisatie van de politie is een trieste mislukking. In plaats van de aan het publiek voorgespiegelde efficiënte en doelgerichte handhaving van recht en orde, kregen wij chaos, ruzie en disfunctioneren. Deze dinsdag werd bekend dat een wezenlijk politieonderdeel voor de strijd tegen de grote drugscriminaliteit niet meer functioneert, verscheurd als het is door interne conflicten. Daardoor krijgen de grote cocaïneboeren vrij spel, terwijl de kleine wietproducent met zijn tuintje in kelder of op zolder door de handhavers van de gemeente wel wordt opgespoord en uitgeschakeld. Dat komt bovenop verontrustende berichten over andere interne conflicten, structureel racisme, corruptie en dure feestjes in de top.

De jeugdzorg en de ouderenzorg verkeren sinds de zogenaamde hervormingen tijdens Rutte II in een diepe crisis. Personeel loopt weg. Wie hulp nodig heeft, krijgt die niet of de verkeerde. Nu blijkt dat de participatiewet – die bedoeld is om mensen bij de maatschappij te betrekken – het omgekeerde bereikt van wat ze beoogt. Ook de gezondheidszorg loopt tegen zijn grenzen aan.

Het pensioenstelsel blijkt bij nader inzien niet het beste ter wereld. Een neveneffect van het door de regering gevoerde beleid is het onmiskenbare feit, dat zo langzamerhand een paar miljoen mensen – meest ZZP’ers – niet eens aan pensioenopbouw toekomen. Bejaardentehuizen zijn in enkele jaren geliquideerd waardoor hulpbehoevende ouderen bij tienduizenden in grote problemen komen.

De kwaliteit van het onderwijs loopt snel terug vanwege gebrek aan personeel en net zozeer vanwege drukkende managementlagen, ingesteld door besturen en onzinnige bureaucratie.

Alles bij elkaar tast dit het veiligheidsgevoel van de burgers op een breed front aan. Ze leven in een land met een disfunctionerende politie, een gammele zorg en een pensioenstelsel waarvan de houdbaarheid niet echt duidelijk is. Van geestelijk leiding geven is geen sprake zoals blijkt uit de woorden van de premier toen hem gevraagd werd wat te doen tegen het opkomend racisme in Nederland. Moet de maatschappij zelf oplossen, was zo ongeveer zijn mening. Hij weet het ook niet. Hij laat het over zich komen.

Bij dit alles moet wel worden vastgesteld, dat Rutte dit beleid kon voeren dankzij coalitiepartners. CDA, CU, D66 en PvdA hebben net zo goed boter op hun hoofd. Zij hebben allemaal op hun manier bijgedragen aan de fiasco’s van de afgelopen donkere jaren.

Inmiddels is een nieuwe beleidsmatige ramp in voorbereiding. ChristenUnie en CDA willen een groot offensief openen tegen gebruikers van drugs – al dan niet op festivals – omdat zij door hun recreatief gebruik de drugsmaffia in stand zouden houden. Zo’n beleid zal er toe leiden dat het drugsgebruik meer ondergronds gaat en dat de positie van de grote drugsnetwerken niet zal worden verzwakt maar zal worden versterkt. En dat zij daarnaast, zoals dat heet, de bovenwereld steviger in hun greep zullen nemen om hun miljardenwinsten te investeren. Dat is namelijk tot nog toe overal het gevolg geweest van een zogenaamde totale oorlog tegen de drugs.

Het decennium van Rutte is een verloren decennium.

Update: Inmiddels is dan toch de terugkeer van de jihadbruiden en de kalifaatkinderen op gang gekomen. Niet onder de regie van Marc Rutte maar onder die van Recep Erdogan.