Het christendom wordt wederom misbruikt om haatdragende politieke agenda’s door te drukken

Of Wilders en Omtzigt en hun verwanten echt om het christendom geven, dat betwijfel ik. Niet zonder reden. Immers maak ik (jaren lang) mee dat Wilders slechts en louter moslimhaat uitdraagt. Waar meneer Omtzigt voor staat is mij nog nooit helder gebleken. In zijn handelen, doen en denken zie ik geen christelijke waarden terug. Deze meneer stamt af van het CDA. Nu hij halverwege zijn loopbaan de moslimhaat heeft omarmd, net als de haat jegens alle andere anderen die anders zijn dan de PVV, vraag ik me echt af wat voor een christelijk karakter onze meneer Omtzigt nog koestert.

Christenen liegen niet. Omtzigt doet dat wel. Christenen manipuleren niet. Omtzigt wel. Omtzigt hanteert alleen een eigen waarheid en hij zegt vandaag A en morgen weer B. Hij zegt soms ook niks. Als luisteraar wil ik het ook kunnen horen en volgen:
“Waar staan we? Waar willen wij naar toe?”
“Welke waarden en normen hanteren wij eigenlijk?”

Na de campagne en de overwinning met veel zetels werd het vooral stil en het ondermijnend geacht als zulke vragen gesteld werden. Het enige dat ik weet is dat ik een leven moet leiden dat aangestuurd wordt door de heren (en vrouwen) die vooral haten en geen enkel verstand van zaken hebben, laat staan van het christendom. Het wordt vooral prutsen. Met mijn leven in het bijzonder.

De keuze om wel of niet mee te doen aan dit amateuristisch gepruts heb ik helaas niet. Zij, zij hebben gewonnen. Mijn leven, en dat van u, moet gewoon door gaan. Ik, noch u, kan ons leven on hold zetten totdat de rechtvaardigen de verkiezingen weer gewonnen hebben. Tot dan, als die dag nog ooit komt, heb ik geen andere keus dan de hoop en te vertrouwen op mijn God. Mijn christelijke God, die mij nog zal redden uit de klauwen van de oneerlijke en onverschillige onrechtvaardigen.

Ik bid: “Bedrieg mijn God niet, alstublieft. Als u mij en de rest van mijn medemensen bedriegt, oké, het is even niet anders, maar bedrieg mijn God niet, alstublieft niet! U bent de God niet. U hebt zetels gewonnen, oké, maar uw doen en laten heeft niks met de christendom te maken.”

Waar Omtzigt en Wilders voor staan, dat staat haaks op mijn christelijke ik. Christendom behelst een visie. Een visie die gebaseerd is op waarden als eerlijkheid, barmhartigheid, onvoorwaardelijke mensenliefde, vergiffenis en verzoening. Ziet u dat terug in de woorden en het handelen van Wilders en Omtzigt en die andere helden? Ik in ieder geval niet. Hoewel ik dat graag anders gezien zou hebben.

Mijn christelijke ik hoopt wanhopig op verlossers. Ik maak veel pijn mee en zie de ellende die mijn medemensen moeten doorstaan. Alleen sterke leiders kunnen deze ellende doorbreken. Met hun visie. Met hun beleid. Hun daadkracht. Met hun doen. Als ik op deze heren gestemd heb, dan zou ik me bedrogen voelen. U niet?

In Parijs gebeurde er ondertussen een wonder. De wilde men mensen bij - en aan elkaar verbinden. Via de sport. In Parijs durfde de men ons een spiegel voor te houden, voor u en mij. Het was het moment van in elkaars ogen te kijken. Zodat wij, wij… wij allen, ongeacht de hoek van de wereld waar wij een onderdeel van uitmaken, wij allen een vreedzaam leven mogen leven, wij gezien en geaccepteerd mogen en willen mogen zijn zoals we zijn, ongeacht verschillen. Dat wij gewoon even mogen zijn… U en Ik.

Ik weet waar Wilders voor staat. Het is de haat.
“Omtzigt en anderen uit ons kersverse kabinet?”
Ah, zij waaien alle kanten op. Op hen kan je niet opbouwen. Christelijk zijn ze allesbehalve. Wat wel echt christelijk is, is de Parijs. Een plek waar de wereld nu samenkomt en geen verschillen worden afgerekend. Een stad die lief heeft. U en mij. Onze topsporters.

De Parijse openingsceremonie heeft veel venijn los gemaakt, onder de nagels van onze haatdragende (of niks zeggende) politici. Omtzigt en Wilders, en hun verwanten, zij beroepen hun haat op een christendom dat in feite hun haat niet wil en kan verdragen. Het echte christendom staat de haat jegens een medemens nooit toe. En zal dat nooit toestaan.

De Parijse openingsceremonie heeft daarentegen ook veel moois los gemaakt. Bij hen die de wereld vreedzaam willen hebben en houden. U en ik, toch?  

Leve Parijs!