Het blanke regime in Den Haag

Dit wordt het kabinet van de rancune.

Het volk moet geloven dat gedoodverfd minister van Asielzaken Gidi Markuszower is gestruikeld over een AIVD-screening. Dat is quatsch. Het was al jaren duidelijk welke contacten hij onderhield en dat die een risico inhielden voor de veiligheid van de staat. Iedereen wist van zijn relatie tot de Mossad. Bij de AIVD zal best wel een rapport met de gewenste inhoud zijn besteld maar dat was een hulpmiddel om Markuszower tijdig te lozen. Wilders heeft deze pion uit het spel gehaald omdat hij door zijn verschijning, zijn uitspraken en zijn verleden al te duidelijk maakte wat het kabinet in zijn diepste wezen moest zijn. Dit wordt het blanke regime in Den Haag dat zal afrekenen met alles wat Wilders en de zijnen mishaagt: mensen met een andere afkomst dan de etnisch-Nederlandse, kunstenaars, intellectuelen en – om een term van Stalin te lenen – kosmopolieten. Zij moeten het de komende jaren ontgelden. Ze zullen eerst enigszins worden ontzien maar uiteindelijk niet ontsnappen. De aanwezigheid van Markuszower op een sleutelpositie in dit kabinet was de vleesgeworden onthulling van dit streven. Die dreigde de euforie van de oranjezomer te doorbreken. Daarom wordt hij vervangen door Marjolein Faber,  overigens geen haar beter dan de plotseling gevallen grootheid.

De meeste ministers in het verhoopte kabinet-Schoof voelden zich miskend. Niet alleen die van de PVV maar ook de BBB-ers en de NSC-ers. Zij hebben het volgende gemeen: hun bijzondere talenten werden naar eigen inzicht nooit ten volle erkend. Ze konden net niet doorstoten tot de toppen van hun organisatie of van hun voormalige partij. Uiteindelijk raakten hun plannen en voorstellen op een zijspoor. De benoeming tot minister is een compensatie voor het onrecht dat hen in het verleden door collega's en concurrenten is aangedaan. De bewindslieden zullen de lapzwanzen en de knopentellers, door wie zij altijd waren omgeven, eens een poepie laten ruiken. Nu moeten zij wel luisteren. Nu is het hun beurt te knipmessen. Nu krijgen zij hun memo's vol rode strepen terug. Dit wordt niet alleen het blanke regime in Den Haag, het wordt ook het kabinet van de rancune. Het vertegenwoordigt iedereen die zich net als zij miskend voelen. De nieuwe ministers zullen hun rancunemaatregelen doorvoeren, opgestuwd door  golven van leedvermaak uit hun achterban, burgers die zich gepiepeld voelen, niet op hun waarde geschat en ongehoord.

Dit alles geldt niet voor de ministers van VVD-huize. Zij zijn allen gewaardeerde en invloedrijke topmensen geweest in hun partij. Ongetwijfeld denken zij op hun sleutelposten samen met Schoof te kunnen voorkomen dat er brokken worden gemaakt. Dat kon ze nog wel eens duur komen te staan. Rancune is een verwoestende kracht die je niet gemakkelijk kunt indammen als hij eenmaal is los gebroken.

Ja, het zijn historische dagen. Het blanke regime in Den Haag maakt zich op hun orde op zaken te stellen. Eerst langzaam, eerst voetje voor voetje, dan steeds sneller en radicaler.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: de Europese verkiezingen en de zege van rechts.