Herinneringen aan Matthijs van Nieuwkerk

Nadat ik in de openbare bibliotheek op een door Matthijs van Nieuwkerk geschreven boekje stuitte, werd de media-historicus in mij wakker. Voor de jongere lezer: Van Nieuwkerk was een van de grote sterren uit wat we tegenwoordig ‘de Gouden Halve Eeuw van Televisie’ noemen. Deze aanduiding beslaat het tijdvak tussen 1970, toen de kleuren-tv in West-Europa geïntroduceerd werd, en het begin van de coronacrisis in 2020. Door polarisatie rondom maatregelen tegen het coronavirus ontdekte de massa het plezier van ruzie maken op sociale media, sindsdien gaat het grootste deel van de tijd die mensen per dag achter een beeldscherm besteden hieraan op.

Toevallig presenteerde Matthijs van Nieuwkerk in 2020 de allerlaatste aflevering van ‘De Wereld Draait Door’, een dagelijkse talkshow die door media-historici beschouwd wordt als het hoogtepunt van zijn oeuvre. Een van mijn collega’s betitelde ‘DWDD’, zoals het programma in de volksmond liefkozend genoemd werd, zelfs als ‘de in zonlicht badende stad op de heuvel van de Gouden Halve Eeuw van Televisie’. Los van de potsierlijke formulering gaat mij dit te ver, we hadden ook nog Mies Bouwman en Linda de Mol, maar feit is dat De Wereld Draait Door behalve een uitzonderlijk populair, ook een uiterst vakkundig gemaakt televisieprogramma was.

Net als hun evenknieën uit de economische Gouden Eeuw, vielen televisiehelden na verloop van jaren van hun voetstuk. Matthijs van Nieuwkerk werd vanwege een reeks publicaties over onuitstaanbaar gedrag achter de schermen van ‘De Wereld Draait Door’ massaal uitgekotst. Begin 2024 vluchtte hij naar Parijs, waar hij onlangs op 93-jarige leeftijd in de armen van zijn zestig jaar jongere vriendin overleed. Deze geschiedenis overdacht ik in de openbare bibliotheek, bladerend door dat boekje van Matthijs van Nieuwkerk. Het viel me overigens op dat de QR-code ‘Context rondom gedrag’ op de kaft ontbrak, hetgeen ik uiteraard even meldde bij de klantenservice.