Herdenk op 4 mei ook het leed van de Palestijnen

Terwijl ik heel eenvoudig de naald van een vrijheidspin, naast het Palestijnse speldje, door mijn kledingstuk schuif, vertelt de rabbijn Marianne van Praag van de Liberaal Joods gemeente Beth Jehoeda tijdens het programma Haags Verhaal dat de 4 mei herdenking niets te maken heeft met het conflict in het Midden-Oosten. En dat ze het niet kan begrijpen dat mensen in Nederland de herdenkingsdag aan de oorlog in Palestina verbinden.

Jammer genoeg gaat Van Praag voor het gemak voorbij aan historische, belangrijke feiten. Namelijk dat de littekens van de Tweede Wereldoorlog niet alléén de Joden troffen, maar ook de Palestijnen.

Terwijl de zionist David Ben-Goerion op 14 mei 1948 in Tel Aviv de onafhankelijkheid uitriep van de nieuwe staat Israël, werden 750 duizend Palestijnen verdreven, vernederd, vermoord en hun cultuur vernietigd. Zodat Israël een thuishaven kon worden voor de slachtoffers van de Duitse jodenvervolging in West-Europa. De Palestijnen voelen daarom óók tot op de dag van vandaag de gevolgen van de Holocaust.

Later op de avond wenste de rabbijn dat er meer aandacht komt voor de Holocaust op scholen. Natuurlijk ben ik het hiermee eens. Het is belangrijk dat docenten de Tweede Wereldoorlog behandelen tijdens de lessen én dat de leerlingen leren over één van de meest verwoestende en dodelijke oorlogen in de geschiedenis, waarbij bijna zes miljoen Europese joden zijn vermoord.

Maar ik vind het óók belangrijk dat de leerlingen op school leren dat duizenden Palestijnen gevlucht zijn naar Syrië en Libanon voor het oorlogsgeweld én dat zij nooit meer terug zijn gekeerd naar hun geboorteland. En ook dat bijna 400 Palestijnse dorpen en een aantal steden zijn verwoest, ontvolkt en de huizen die gespaard zijn gebleven weg werden gegeven aan joodse immigranten. De dorpen en steden hebben zelfs nieuwe Israëlische namen gekregen.

Verder merk ik dat het mij raakt wanneer de rabbijn vertelt dat bijna elke joodse gezin een symbolische vluchtkoffer thuis heeft klaar staan. Dit voor het geval de wereld zich opnieuw tegen hen keert. Daarop volgend vertelde de rabbijn dat ze een vrij gevoel ervaart wanneer ze in Israël is en dat het voor haar voelt als thuiskomen. Alleen vraag ik mij dan af of deze leraar van de joodse gemeente wel bewust is van het feit dat als er geen Jodenvervolging was geweest in Europa, de staat Israël ook nooit zou zijn ontstaan?

Om elkaar in de ogen te kunnen blijven kijken, dienen wij in Nederland - net als mijn solidariteitsspeldjes - naast elkaar te staan. Het is namelijk nooit te laat om op 4 mei elkaars pijn te herdenken en te erkennen. Laten we stil staan bij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog én bij de voortdurende bezetting van Palestina en onderdrukking van het Palestijnse volk.

cc-foto: Roel Wijnants