Helden in de zorg, maar voor hoelang?

De uitbraak van het coronavirus en de gevolgen daarvan zetten me aan het denken. Het is dagelijks op de tv en het gesprek van de dag. Ik wil het eens hebben over de rol van de overheid, het tekort aan materiaal voor de verzorgenden en de kreet “Helden van de Zorg”.

Om met dat laatste maar te beginnen. De helden van de zorg zijn werknemers die uit liefde en gevoel het mooie vak van verpleegkundige, ziekenverzorgende, bejaardenverzorgende, thuiszorg uitoefenen en zij die in ondersteunende functies werkzaam zijn. Voor het gemak gebruik ik de term verzorgenden. Zijn het helden? Wat mij betreft JA!

Dat vindt iedereen; de politie en brandweer die samen met andere burgers voor de ziekenhuizen staan te klappen, de ministers die de mond er vol van hebben, de autoleasemaatschappijen die zelfs auto’s ter beschikking stellen voor zorgmedewerkers, de tuinders die hen bloemen aanbieden, enzovoort.

Was er dan een coronacrisis voor nodig om dat in te zien? NEEN! Werknemers in de zorg werken op topniveau en staan voor hun werk dat ze met liefde doen. Dat was altijd al zo!

Dat zij het niet puur voor het geld doen weten we natuurlijk al lang. Onder het motto “de zorg moet betaalbaar blijven” is er al vele jaren gekort op de arbeidsvoorwaarden van verzorgenden. Veel werknemers zijn om die reden vertrokken uit de zorg. Overigens hebben zij nog steeds dezelfde liefde voor het vak, getuige het feit dat zij nu massaal terugkeerden in de zorg om te helpen.

Vroeger heette de zorg ‘de gepremieerde en gesubsidieerde sector’. Het was de overheid die geld ter beschikking stelde om de zorg op peil te houden. Inmiddels heeft het neoliberalisme en het marktfundamentalisme de zorg geprivatiseerd. Het moest zo goedkoop mogelijk en de overheid trok zich terug.

De gevolgen hebben we gezien. Te weinig IC-bedden. Te weinig beschermingsmiddelen waardoor verzorgenden hun gezondheid en die van anderen in de waagschaal moeten stellen. Zelfs testen zijn niet voldoende voorradig!

Ja, goede zorg kost geld, maar onze gezondheidszorg is té belangrijk om aan marktpartijen over te laten die het als een verdienmodel zien. Overigens hadden we geen coronacrisis nodig om dat te ontdekken. Het uitkleden van de zorg is al jaren gaande en nu zien we op een pijnlijke manier de gevolgen van een terugtredende overheid.

We zien een minister van Volksgezondheid die met een uitgestreken gezicht vertelt hoe erg hij zijn best doet. Maar ondertussen zijn het de verzorgenden die nog steeds in onveilige situaties werken. In meer dan 30% van de verpleeghuizen is sprake van besmetting met het coronavirus. De thuiszorg kan haar werk niet doen omdat veel personeel ziek is of bang is omdat ze geen bescherming hebben. Ouderen die hulp nodig hebben kunnen dit niet of maar mondjesmaat krijgen. Daar kletst deze minister van Volksgezondheid maar snel overheen.

Die IC-bedden en voldoende personeel hadden er gewoon moeten zijn! Die beschermingsmiddelen hadden er gewoon moeten zijn!

Ik weet dat het een gruwel is voor de liberalen die al jaren de diverse regeringen domineren maar we moeten maar snel de deprivatisering inzetten voor onze vitale sectoren, waaronder de zorg. Soms echter is het een zegen om te horen dat onze regering, zoals ze zelf zeggen, goed zal luisteren naar de deskundigen. Je moet er toch niet aan denken dat een regering die niet eens in staat is om te zorgen voor voldoende mondkapjes, schorten en testen (en dat al weken lang) zich echt gaat bemoeien met het bestrijden van de corona-uitbraak.

Ik weet niet hoe het anderen vergaat maar als ik professor Diederik Gommers en/of professor Ernst Kuipers zie en hoor ben ik gerustgesteld en volg ik hun aanwijzingen op. Hun woorden zetten meer zoden aan de dijk dan de stoere taal van een minister-president of het dreigen met maatregelen door de minister van Justitie, die er ook nog eens een videoclip aan waagde.

Over de lonen bij de komende cao-onderhandelingen voor de diverse cao’s voor de verzorgenden maak ik me geen zorgen meer. Onze regering die nu de mond vol heeft over ‘onze helden’ zal zeker extra budget beschikbaar stellen om een goede cao voor nu en in de toekomst mogelijk te maken voor deze door hen benoemde helden.

Even doemt bij mij het beeld op van een minister die met een uitgestreken gezicht zegt: “Wat onze helden hebben gedaan is onbetaalbaar en ik zal het daarom ook maar niet zal proberen. De zorg moet betaalbaar blijven!”

En dan? Dan gaan alle mensen, bedrijven, politiekorpsen en brandweerkorpsen de straat op om gerechtigheid voor hun helden te eisen. Dagelijkse fluitconcerten in Den Haag en overal waar een betrokken minister of premier opduikt! De Nederlanders staan achter haar helden.

Toch?