Hamas wilde met zijn massamoord links Israël uitschakelen

Helaas lijkt het in die opzet geslaagd.

Verrassende inzichten komen altijd op onverwachte momenten. Op zoek naar warm eten verzeilden wij toevallig op een diner, aangericht door de Stichting Meredia en Schiedam Verwelkomt Vluchtelingen. De grote tafelrede werd gehouden door Benji de Levie van Rotterdam voor Gaza en nog een heleboel andere organisaties die zich inzetten voor vrede in het Midden-Oosten.

Benji verdedigde een bijzondere stelling: op 7 oktober wilde Hamas links Israël de genadeslag toebrengen. De massamoord was geen antisemitische actie, betoogde hij want daaraan gaat altijd selectie vooraf: de joden worden van de anderen gescheiden. Hier ging iedereen er aan: kibboetsbewoners, feestgangers van het Supernovafestival, Filipijnse, Thaise en zelfs Palestijnse arbeiders. Als zij geluk hadden, werden ze als gijzelaar meegesleept.

Langs de grens tussen Gaza en Israël bevinden zich veel linkse kibboetzim en dorpjes. De inwoners moeten in het algemeen niets hebben van Netanyahu en zijn Likoed. Zij staan een verzoenende politiek ten opzichte van de Palestijnen voor.

En daarom moesten zij er aan, volgens Benji, niet omdat ze joden waren maar omdat ze links waren.

Hamas had het afgelopen jaar met zorg gadegeslagen hoe in Israël steeds massaler verzet op gang kwam tegen de pogingen van de regering Netanyahu om het Hooggerechtshof te ontmantelen. Deze beweging kwam op voor de democratie en nam steeds meer op de korrel, ook constructiefouten in de staat Israël zoals wettelijk gesanctioneerde discriminatie op velerlei gebied. Er ontstond zelfs toenadering tot Palestijnen en in de laatste weken kon men hier en daar op demonstraties zelfs een Palestijnse vlag zien opduiken, wist Benji ons te vertellen. Hamas wilde een ontstaan van begrip tussen Israëli en Palestijnen aan de basis van de samenleving in de knop breken. Dat was volgens hem de achtergrond van de zevende oktober en niets anders. De massamoord was uiteraard koren op de molen van Netanyahu en zijn extreemrechtse fanatici, want Hamas is volledig in zijn opzet geslaagd. Links Israël is ontgoocheld, verbijsterd, verlamd, versplinterd, in elkaar gestort.

Dit was dus de opzet: links uitschakelen, het terrein vrij maken voor extreem (religieus) rechts, zowel in Israël als in de Palestijnse gebieden.

Daarna vertelde Benji iets over de reactie van de Palestijnen op de zevende oktober. De massa’s die niets te verliezen hadden, juichten de wandaad van Hamas toe. In hun hopeloosheid steunen ze alles wat tot verandering zou kunnen leiden. Palestijnen die wél iets te verliezen hadden, reageerden geschrokken maar zij zwijgen. Ik persoonlijk moest daarbij denken aan Heerlen Noord en Emmen en hoe men daar zo massaal op de PVV stemde. Wie niets te verliezen heeft, steunt de groepering die wraak belooft. Het is heel mild en liefelijk in Nederland maar het is wel hetzelfde mechanisme.

Ik vertelde Benji de Levie dat ik zijn inzicht met de lezers van Joop wilde delen. Dat vond hij goed.

Hoe ziet Benji de Levie het ontwarren van de Gordiaanse knoop in het Midden-Oosten, want doorhakken doet meer kwaad dan goed. Hij wees om te beginnen op het rapport van Amnesty waarin Israël wordt beschreven als een apartheidsstaat. Israël zou alle wetten die joden bevoorrechten boven andere burgers onmiddellijk moeten intrekken. De bezette Palestijnse gebieden dienen volledig te worden ontruimd. Het recht op terugkeer van de slachtoffers van de Nakba en hun nazaten dient te worden erkend zoals de Verenigde Naties al 75 jaar terug hebben vastgesteld. Overigens is ook een schadevergoeding mogelijk. Dat lijkt me in veel gevallen zinnig aangezien anders de erfgenamen niet veel anders terug zullen krijgen dan een volkstuin.

Daarna kunnen onderhandelingen beginnen over de vestiging van één staat voor beide volkeren. Het zal heel lang duren voor het zover is, aldus Benji, op zijn minst vijfentwintig jaar. Hij kan zich voorstellen dat aan vereniging een fase met een joodse en een Palestijnse staat vooraf gaat, al zou hij die liever entiteiten noemen. Die kunnen dan de tijd nemen naar elkaar toe te groeien.

Mij lijkt het daarvoor noodzakelijk dat Israëli en Palestijnen elkaar ontmoeten niet via zogenaamde zaakwaarnemers aan onderhandelingstafels maar direct, aan de basis van de samenleving. Van de leiders aan beide kanten valt alleen maar oorlog te verwachten.

Afgelopen donderdag verschenen er op de pro-Palestina sit-in op Rotterdam Centraal joodse queers die tot genoegen van de aanwezigen een Chanoekakaars aanstaken. Je kunt dat grimmig weglachen als naïviteit. Maar heel misschien ook niet.

Als de Hamasleiding van dit toneel verneemt, zal ze ervan gruwen. Dat geeft in ieder geval een goed gevoel.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: het raadsel Kissinger