Halsema, houd je rug recht!

Afgelopen jaren hebben de politie  en lokale autoriteiten bij herhaling geprobeerd de demonstratievrijheid in Nederland in te perken. De rechter heeft deze snode pogingen van de overheid afgewezen. Burgemeester Halsema krijgt op haar kop. Zij heeft als burgemeester volkomen gelijk.. Demonstraties mogen hinderlijk en kwetsend zijn. Demonstraties hoeven ook niet aan normen van “goede smaak” te voldoen, wat die goede smaak ook is. Ik heb dat bij de opening van “Het Holocaustmuseum” zelf ondervonden.

Ik ben Joods, ik heb intensieve banden met Israël en ik ben het eens met het uitnodigen van de Israëlische president Herzog bij de opening. Hij vertegenwoordigt de Joodse staat en wat mij betreft, hoort hij er bij. Ik had geen problemen met Halsema’s toestemming voor de Palestinademonstratie op het Waterlooplein. Wij zijn allemaal Amsterdammers of burgers van Nederland en wij denken nu eenmaal verschillend. En in dit geval gaat het hard tegen hard.

Ik wilde zien wat er op straat gebeurde en was voor de opening al bij de Hollandse Schouwburg en het Museum. Ik nam een Israëlische vlag mee.
De demonstranten met Palestijnse vlaggen stonden ongeveer 15-20 meter verwijderd van de ingang van dit museum. Ik vond die nabijheid van Palestina demonstranten hinderlijk dichtbij. Ik vond het ergerlijk, dat men met Palestijnse vlaggen luid hoorbaar op een plek stond van waar mijn familie is weggevoerd. Maar ja, dat is demonstratierecht! En toen dacht ik “jullie op mijn plek, ik met Israëlische vlag bij jullie demonstratie.” Jullie mogen je mening geven en je plek innemen. Dat mag ik ook.

De politie hield mij tegen op weg naar het Waterlooplein tegenover het beeld De Dokwerker. Wat ik met die Israëlische vlag bij een Palestinademonstratie ging doen? .Mijn antwoord: “ik ga bij de Palestinademonstratie voor Israël demonstreren. Palestinademonstranten staan bij het Holocaust Museum . Dan mag ik met hetzelfde recht ook met Israëlische vlag bij de Palestinademonstratie.”
Vervolgens belden de politieagenten met leidende functionarissen wat zij met deze situatie aan moesten. Het verlossende woord kwam na enkele minuten overleg: “u loopt risico, maar wij kunnen u niet tegenhouden. Ik antwoordde, dat ik mij dat risico realiseerde, maar dat ik alert was.
 
Natuurlijk begon men te fluiten en te roepen toen ik met Isrëlische vlag op het Waterlooplein aankwam. Er kwamen wat verontwaardigde mensen op mij af. De situatie werd ook door interventie van anderen niet dreigend. Ik ging in discussie. Op een bepaald moment werd de vlag uit mijn uit mijn handen getrokken. Eén jonge demonstrant verdween er triomfantelijk mee. Ik vond het prima zo. Ik had mijn recht op tegendemonstratie gebruikt.

Later sprak ik zonder vlag met enkele Palestijnse of Arabische demonstranten die wilden weten waarom ik die vlag had. Wij werden het niet eens.

Halsema, houd je rug recht. Wij mogen demonstreren: zo is het toevallig ook nog eens keer.