Elke avond maak ik voor mijn gezondheid een wandeling door de stad. Op de radio klinkt dan “Met het Oog op Morgen”. Deze zaterdag hoorde ik echter twee opgewonden stemmen die mij onbekend voorkwamen. Het was dat grafvoetbal weer. Voor de tweede maal werd het beste radioprogramma van de Nederlandse Publieke Omroep weggeveegd, omdat ergens in Frankrijk 22 verwende miljonairs te beroerd waren om hun taken binnen twee maal 45 minuten op een behoorlijke wijze af te ronden. De kroeg bood geen soelaas, want ook daaruit klonken dezelfde opgewonden stemmen als uit mijn koptelefoon.
Laagste instincten Op gezette tijden veranderen de bezorgde burgers even van onderwerp om zich voor te doen als Bach- of Messiaenfanaten. Zij eisen op hoge toon dat de NPO kwaliteit biedt en “bagger als Boer zoekt Vrouw” (het is altijd Boer zoekt Vrouw) overlaat aan de commerciëlen. Je zou dan ook verwachtten dat een tsunami van verontwaardiging over het Mediapark zou slaan om zoveel toegeven aan de wansmaak. Voetbal is immers bij uitstek een zaak die je aan de commerciëlen kunt overlaten. Geld bepaalt alles. Miljonairs en investeerders bepalen het beleid van de voetbalbedrijven die geheel ten onrechte de naam “club” dragen. Hun bestaansreden is het maken van reclame voor sponsoren door het opbouwen van een doelsaldo en een puntenaantal. Deze sponsoren denken namelijk dat de consumenten producten kopen waarvan de naam staat afgebeeld op de t-shirts van het winnende team of boven de ingang van het stadion dat niet meer naar een stad, een buurt of een sportheld van weleer wordt vernoemd maar naar een bank, een verzekeringsmaatschappij of een leverancier van dikmakende etenswaren dan wel licht alcoholhoudende dranken. En dat zij daarmee ophouden als de club die in zo’n stadion domicilie houdt, te vaak een wedstrijd verliest.
Godengelijke verering De spelers verlangen een godengelijke verering. Toch kennen zij geen enkele loyaliteit, maar verkopen hun lichaam en hun aanleg aan de meestbiedende. Als het om vrouwen gaat die op deze manier aan de kost willen komen, neemt de Tweede Kamer daar wetten tegen aan. Nu hoort men alleen maar applaus en vaders maken hun zoontjes ongelukkig door ze het voetbalveld op te jagen zodat zij misschien waar maken wat voor henzelf fantasie bleef: een tweede Cruyff of Messi worden.
De vertoningen zelf maken in de toeschouwers de laagste en gemeenste instincten wakker. Dit komt tot uiting in het gedrag der hooligans, wier beteugeling de belastingbetaler miljoenen kost terwijl onze bejaarden in hun eigen pis liggen te verkommeren
De supporters in het algemeen zelf – hooligans of niet – zijn slechts geïnteresseerd in overwinningen van de club aan wie zij om onnaspeurlijke redenen hun ziel verkocht hebben. Zodra deze machine maar even hapert, eisen zij op hoge toon zoenoffers en ontslagen. Wanneer Oranje verliest, is het eerste wat de hartstochtelijke aanhang doet het wegrukken van alle ballonnen slingers, leuzen en kunststruweel waarmee zij hun straat hadden ontsierd. Zodra de spelers de steun nodig hebben, wordt die ingetrokken.
Nu blijkt ook nog dat wedstrijden beïnvloed worden door illegale goksyndicaten, die desgewenst een overwinning of een uitslag kunnen kopen.
Voor dit alles maakt de NPO een heel televisienet vrij terwijl de publieke radio van de bovengenoemde opgewonden stemmen vergeven is. Wat een diepe minachting voor het gezond verstand en de goede smaak van de gewone mensen moet hier achter liggen. Wat een zelfoverschatting dat men denkt het volk niet alleen met eindeloze registraties van zulke onsmakelijke gebeurtenissen blij te kunnen maken, maar ook met eindeloos gelul daarover door ignoranten en praatjesmakers, die niettemin als deskundigen worden opgevoerd.
En dan begint volgende week ook nog de Tour, die met dezelfde hysterie omgeven is, net zo goed om geld draait en van bedriegerijen aan elkaar hangt. Ook die krijgt verbijsterend veel ruimte van de NPO. En als dan eindelijk aan deze grootschalige wanvertoning in Parijs een einde is gekomen, barsten de Olympische Spelen los.
Ja, je zou zeggen dat de bezorgde burgers, verlangend naar een mis van Mozart, een documentaire over de bodemgesteldheid op Pluto of een voorstelling van de Abele Spelen in een eigentijds decor, dat die burgers naar analogie van hun weerzin tegen plat amusement en soaps op de Publieke Omroep, massaal zouden opstaan. Maar nee, zij zwijgen. De stilte is verpletterend en mijn stem is die eens roepende in de woestijn. Dat zul je zien.
Toch pinkte er één enkel klein lichtje in deze inktzwarte duisternis. Een vrachtwagen van het ZDF die met vier ton aan studioapparatuur door Rio onderweg was, is door Braziliaanse gangsters leeggeroofd. Goed voorbeeld doet goed volgen.