Goed en fout in het wielrennen?

Het debat over goed en fout in wielrennen lijkt in zijn uitspraken soms op de discussie over goed en fout in de Tweede Wereldoorlog. Johan Derksen noemde onlangs in RTL Tour du Jour wielrenners die anderen aanmerkten als dopinggebruikers NSB’ers.

In de aanloop van het gesprek over dopinggebruik binnen het Rabobankteam werd gepraat over wie dit al dan niet geweten moest hebben en over ‘het systeem’ contra de eigen verantwoordelijkheid. De Tweede Wereldoorlogterminologie herleefde subliminaal in het debat.



De mastodonten van de sportjournalistiek, als Bert Wagendorp, Mart Smeets en Johan Derksen, verweerden zich verontwaardigd c.q. verongelijkt tegen de losgebarsten kritiek op hun professionaliteit. Dieptepunt waren de recente uitzendingen van De Avondetappe en RTL 7 Tour du Jour waarin sportjournalist David Walsh bij monde van respectievelijk Bert Wagendorp en Johan Derksen als een slechte journalist werd weggezet omdat hij, als enige nota bene, vraagtekens had durven plaatsen bij de overwinningen van Lance Armstrong.

De bescheiden Walsh zag zich genoodzaakt zich teweer te stellen tegen het zwartmaken door deze sportjournalisten, die verblind waren geraakt door hun passie voor de wielersport en in hun onderzoek niet verder kwamen dan het vragen aan de wolf of hij echt niet de schapen had opgegeten?

Ronduit sneu was het commentaar van Mart Smeets, de godfather van de Tour de France, die maar tegen Walsh bleef zeggen: maar ik heb het hem (Lance Armstrong) keer op keer gevraagd of hij doping gebruikte, en hij ontkende! Het is van een ijzingwekkende naïviteit die duidelijk maakt dat de wielerjournalistiek bij lange na niet de journalistiek van het Jeugdjournaal haalt.

Er was geen bewijs, riepen de journalisten in koor. Dan moet je bewijs zoeken, zei Walsh. En hij vond bewijs. Walsh doceerde Smeets cum suis alsof ze studenten waren, dat het in de journalistiek in een westerse democratie gebruikelijk is dat als je twee bronnen vindt een verhaal hebt. 

Het nare is dat deze hobbyjournalisten nog proberen om iemand als David Walsh of Mark Tuitert (schaatser) als nitwits neer te zetten. Tuitert die in RTL Tour du Jour als enige tussen Michael Boogerd – die eigenlijk zijn dopingzondes niet had willen bekennen, zo vertelde hij, maar vanwege de externe publicaties zich gedwongen voelde om te bekennen -, Johan Derksen, iemand die onderzoeksjournalistiek zo hogelijk waardeert, maar ondertussen wel Walsh als een slechte journalist probeerde af te serveren en Eddie Planckaert, die wijselijk zijn mond hield, Tuitert dus die als enige onder hen vond dat het gebruik van doping in een sport niet kon. En het verontrustende was dat het leek alsof hij zich moest verdedigen voor dit standpunt.

Doping is van alle tijden riepen de journalisten weer in koor. Ja, vast, maar wanneer er sprake is van handel in verboden middelen, intimidatie, nepfacturen en een omertà, dan denk ik toch eerder aan de maffia dan aan sport. 

Een aantal wielerjournalisten probeert, teneinde hun blazoen schoon te poetsen, ons wijs te maken dat de Tour de France niet zonder doping kan en dat wij dat ook allemaal eigenlijk ook wel weten. Nee dus.

Ik kijk samen met Tuitert liever naar een Tour de France zonder doping. Ik vind helemaal niet dat dit erbij hoort. Maak de etappes van de Tour de France dan maar korter. We willen gewoon niet over een maand horen dat Froome toch niet schoon reed. De Tour de France is juist zo mooi omdat het een beroep doet op de buitengewone fysieke en geestelijke kracht van de wielrenner, de topsporter. Dat maakt de winnaar. Niet de doping.

De pogingen van de mastodonten om een grijsgebied te creëren op dit gebied is verwerpelijk. Daarom is het eigenlijk niet voldoende dat een bezem door de wielrennerij is gegaan. Ook de mastodonten van de wielrennerjournalistiek zouden plaats moeten maken voor een nieuwe lichting wielrenjournalisten die niet als een hondje achter hun idolen aanlopen, maar kritisch vragen durven blijven stellen zoals de door hen verguisde en door Armstrong geminachte David Walsh jarenlang heeft gedaan.